Eindelijk was het dan weer eens zo ver. Ik had na een lange tijd weer eens vakantie en besloot dit keer niet alleen op reis te gaan, maar gezellig samen met mijn vriendin. Madeira werd de bestemming. Geen flauw idee wat dit eiland te bieden had, maar wat bleek dit achteraf een succes boeking te zijn. Geniet van onze eerste 4 dagen.
Je kan hier drukken om naar mijn kanaal te gaan, waar je kan abonneren
Fabian van der Gijze
Eindelijk was de dag dan aangebroken van het concert van Anne-Marie. Liverpool was al fantastische, maar dit zou het echt compleet maken. Anne-Marie had ik al eens live gezien, maar toen was ze helaas alleen het voor programma. Nu ging ik er gewoon helemaal voor. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat mij bezielde toen ik besloot hiervoor naar Liverpool te gaan, maar hier ga ik nooit meer spijt van krijgen. Wat was deze reis weer fantastische en lekker avontuurlijk. Ooh en ik was nog even te vinden in Chinatown. Uiteraard kan je hiervan ook weer de video van checken met het concert en wat ik in het Chinese gedeelte te zoeken had.
Normaal gesproken gaan de wallen bij mensen weg op vakantie, nou in de video kan je zien dat het bij mij juist steeds erger werd. De nachtjes waren nog korter dan normaal, maar het maakte echt even niet uit. Ik had het gewoon te veel naar mijn zin en ik was klaarwakker. Na een heerlijke douche beurt was ik dan echt weer klaar voor de dag. Zocht even al mijn spullen bij elkaar en legde mijn tickets alvast klaar voor vanavond. Het concert was een uurtje verplaats, dus had nog tijd zat. Tijd om Liverpool zelf nog iets meer te verkennen. Door de Champions League was dat uiteraard wat minder gedaan, dan wat de bedoeling was. Rugzak aan en go met the flow.
Mogelijk weet je het al, maar ik ben echt een enorme fan van Azië. Toen ik dus ineens aan kwam bij de poort van Chinatown Liverpool, stond ik dus als een kind zo blij te springen. Overal echte Aziatische restaurantjes en Chinese winkeltjes. Ik keek mijn ogen uit. Helaas zijn deze plaatsjes vaak wel wat vies, maar daar kijk ik wel door heen. In één rechte lijn liep ik naar de supermarkt. Helaas heb ik geen keuken ter beschikking, anders was ik wel even losgegaan, maar de Chinese stokjes kon ik niet laten liggen. Handig voor wanneer ik in Nederland weer eens de oosterse keuken na doe.
Ik besloot na dit maar eens te kijken waar ik in de avond ergens heen moest. In de video kan je zien dat ik na een tijdje ineens spoorloos aan het rondlopen was op een universiteit. Blijkbaar zat hier namelijk ook het concertgebouw aan vast. Er zaten al een paar meiden te wachten op het concert. Ik besloot gelijk om mijn spullen thuis af te zetten en direct terug te rennen en mijn plek te claimen. Achter in de zaal staan was gewoon even geen optie. Ik moest ten slotte ook die mooie beelden maken voor mijn video. Weet niet of iemand ooit zo snel door Liverpool heen en weer was gelopen met hitte, maar ik liep Google Maps er in ieder geval makkelijk uit. Snel twee broodjes gekocht en gaan met die banaan.
Zo zat ik voor het eerst ineens als één van de eerste veel te vroeg te wachten op een concert. Om het lekker awkward te maken met een Tinder match die recht voor mij zat. Naast mij gaf iemand haar baby borstvoeding. Ik deelde deze verbazing op sociale media. Alleen dit bericht werd compleet verkeerd opgepakt. Mensen dachten dat ik het erg vond dat ze borstvoeding aan het geven was. Dat was alleen niet het geval. Ik was alleen enorm verbaast dat jij een past geboren baby mee neemt naar een concert van Anne-Marie en ook super lang in de volle zon gaat zitten voor het concert begint. Ieder zo zijn ding, maar dat zou ik niet zo 123 snel doen.
Het concert was in ieder geval geweldig. Lennon Stella was echt top als voor programma (Gelijk ook concertkaartjes voor gekocht in Londen) en Anne-Marie was gewoon weer geweldig. Gelukkig maakte ik tijdens het concert en in de rij ook weer wat vrienden. Toch altijd mooi om te zien hoe muziek mensen bij elkaar brengt en altijd leuk om nieuwe verhalen te horen. Er gebeurde aan het eind ook nog iets heel geks.
Tijdens het concert kwam namelijk ineens een meisje die te veel gedronken had. Ze tikte op onze schouders en ging helemaal vooraan staan. Dit zorgde bij andere dan ook echt voor irritaties. Na een tijdje kwam haar vriend om haar op te halen. Ze wilde alleen niet mee gaan. Ik gaf haar maar een knipoog en zei dat ze dan maar bij haar moest blijven staan. Toen het afgelopen was sloeg de aangeschoten persoon ineens een arm om mij heen en begon allemaal vragen te stellen. Zo begon er ineens een nieuw gezellig gesprek. Uit het niks stond ik ineens bij haar vriendinnen groep en kwam maar niet weg. Toen ik vertelde dat ik alleen was, ging het helemaal los. Ineens wilde ze mij een taxi met hun in zetten en te zorgen dat ik mij bij hun aansloot. Een ander meisje van de groep begon toen ineens de leiding te nemen. Ze pakte mijn gezicht vast en bleef maar zeggen dat ze allemaal getrouwd waren en meer van dat soort smoesjes. Het ligt niet aan jou, maar het kan gewoon niet. Ik maar blijven zeggen dat ik sowieso niet mee wilde in de taxi. Na een tijdje ben ik toen maar gewoon weg gelopen. Toch weer een gekke situatie.
In de nacht besloot ik nog even snel naar de McDonalds te gaan en daarna met een hele brede lach te gaan slapen. Anne-Marie had er een top dag van gemaakt! In je eentje naar een concert in het buitenland is dus zeker goed te doen. Je moet er gewoon zelf iets van maken.
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via YouTube, Facebook, Twitter en Instagram
Dag 4 kan ik zeker als één van de bijzonderste noem. Dit was de dag van de Champions league finale. Natuurlijk had ik stiekem gehoopt dat Liverpool FC de Champions league finale zou behalen, maar de kans was zo klein. Toch hadden ze het maar mooi geflikt en ik was gewoon in Liverpool te vinden. Dit betekende één ding, namelijk dat het gekke huis zou gaan worden. Dat stond in ieder geval al vast. Dit bleek ook zeker zo te zijn. Het bleek namelijk een dag te zijn waar ik genoot van mensen die dronken, eindelijk weer van voetbal en een dag waar ik ineens weer een vaderfiguur had. Alles bij elkaar maakte deze dag enorm bijzonder.
Uiteraard kan je verder lezen, maar deze video is wel extra speciaal om te kijken.
Nadat ik wat drinken had gekocht en een Liverpool FC sjaal, was ik er helemaal klaar voor. Laat de Champions league finale maar beginnen. Via Tinder had ik de tip gekregen om naar het concert plein te gaan. Hier zouden de meeste mensen en het beste feest te vinden zijn. Ik besloot in ieder geval dus maar die richting op te lopen. Gewoon wat mensen volgen en je komt er van zelf wel. Wat was Liverpool op zijn moois vandaag. Echt heel de stad was overgenomen door de Champions league finale hype. Zelf ben ik geen echte fan van Liverpool FC, maar ook ik werd er vanzelf verliefd op. Ik moest en zou die Champions league finale op een mooie plek bekijken.
Uiteindelijk kwam ik dan eindelijk bij het concert plein uit. Ze had over de hoeveelheid mensen zeker niet gelogen. Na een half uur was ik eindelijk iets verder in de massa gekomen. Nee, ik kon hier nu gewoon nog niet door heen komen. Stom genoeg had ik mijn tas en al mijn spullen mee genomen. Deze besloot ik snel even te droppen in mijn hotelkamer en dan snel weer terug te keren.
De twee de keer vond ik gelukkig een ander steegje waar ik redelijk door heen kwam. Het plein bestond uit verschillende kroegen en dit was in een cirkeltje te belopen. Ik besloot maar eens het hele rondje te maken. Echt voor elke kroeg stond een rij en een één in en één uit regel. Je kwam dus echt nergens binnen. Toch besloot ik het rondje lekker mee te lopen. Het duurde toch nog een paar uur voordat de Champions league finale zou beginnen. Uit het niks begonnen de Liverpool fans ineens in koor te roepen. Blijkbaar stond er een meisje op haar balkon en trok haar shirtje voor de fans omhoog. Ja, ik zou het zeker niet aanraden, maar zij besloot het een paar keer te doen. Voor je zelfvertrouwen en adrenaline moet het in ieder geval wel echt goed zijn.
Toen ik het hele rondje had gelopen besloot ik maar weer te vertrekken. Er hingen geen schermen op het plein en de kroegen zou ik niet 123 binnen komen. Ten minste dat dacht ik, want ik vond ineens een kroeg met bewakers voor de deur. Ik besloot eropaf te lopen. Ik mocht direct naar binnen en kreeg een stempel van de bewaker. Hiermee zou ik de hele avond in het uit mogen lopen. De club had een maximum van aantal toeschouwers en ik was er gelukkig eentje van.
De Champions league finale zou alleen pas 4 uur later beginnen. Gelukkig hadden ze wat leuke muziek op gezet en lieten ze wat oude beelden zien van Liverpool FC. Nou viel ik alleen wel enorm op. Mijn jasje is een schilderij en ik stond er in mijn eentje te dansen. Ineens kwamen er allemaal 40-plussers om mij heen staan die daar waren voor een vrijgezelle avond. Sommige waren al verder heen dan de gemiddelde voetbalfan. Ze vonden mij blijkbaar enorm interessant net als mijn jasje. Voor ik het wist wilde iedereen met mijn jasje aan op de foto en kreeg ik knuffels en kussen op mijn wang. Enorm ongemakkelijk, maar ergens ook enorm grappig. Ze waren apart, maar zeker niet vervelend.
Zo vlogen de uren van zelf wel voorbij. Door dat de 40-plussers opvielen kwam ik ineens bij een gezellige familie/vrienden groep uit. Zonder het te vragen, werd ik ineens in de groep opgenomen. We spraken gezellig over Liverpool, Feyenoord, waar ik zelf vandaan kwam en wat ik hier te zoeken had. Aan alles voelde ik dat het een top avond zou gaan worden. Het voelde na zoveel jaar ineens weer alsof ik een vaderfiguur had en oprecht weer plezier beleefde aan voetbal. Dit bleef gelukkig ook echt heel de avond. Liverpool FC won de Champions league finale met 0-2 van Tottenham Hotspur. Dit bezorgde de fans een avond van hun leven, maar ook een hele speciale avond voor mij. Mijn reis had ik qua koste weer terugverdient met deze wedstrijd, maar dat maakte mij niks uit. Ik had het gewoon oprecht zo erg naar mij zin gehad. Het was een droom avond.
Ik besloot zo laat mogelijk pas terug te gaan naar mijn hotel. Ik was kapot, maar zo blij. Overal waar ik keek gebeurde de gekste dingen. Ik keek werkelijk mijn ogen uit. Het was nu alleen wel echt tijd om lekker te slapen.
Mocht je nou nieuwsgierig zijn geworden naar hoe het er uitzag. Dan is dat hier te zien.
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via YouTube, Facebook, Twitter en Instagram
Het was weer tijd om Liverpool te ontdekken. Dit keer besloot ik naar het oorlogsmuseum te gaan, lekker random te wandelen en uiteindelijk kwam ik uit bij het natte wonder van Liverpool. Ik nam je weer gezellig mee via mijn camera. Veel plezier met kijken.
Bedankt voor het kijken en vergeet niet even te abonneren
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via YouTube, Facebook, Twitter en Instagram
Eindelijk was het dan toch echt tijd om Liverpool te gaan ontdekken. Dag twee besloot ik weer lekker mijn reisstrategie toe te passen. Kies een mooie weg en loop alleen maar recht vooruit totdat je iets tegenkomt. Dit leverde veel mooie dingen op, maar vooral ook het Internationaal festival garden. Een schitterende plek en zeker de moeite waard. Bovendien leverde het mij ook nog eens de lekkerste Pekingeend op. Ooh en voor dat je verder leest, ook voor deze dag is er natuurlijk een video beschikbaar 😊
Na een heerlijke eerste nacht was het tijd om toch maar eens wakker te gaan worden. Tijdens deze trip wilde ik weer veel contact hebben met locale mensen. Dit keer koos ik daarom om Tinder te gebruiken. Nou ben ik de grootste Tinder noob ooit, dus dat beloofde veel. Ik stond al verbaast te kijken bij het wakker worden dat de eerste matches al binnen waren. In ieder geval een mooie start voor de eerste keer Tinder. Goed dat komt later nog wel. Eerst maar eens klaar maken voor deze mooie dag.
Mijn hotel zat vlakbij het water. Dit werd dan ook mijn eerste bestemming. De kader zag er enorm mooi uit. Lekker rustgevend en perfect om langs te lopen. Je kon namelijk kilometers vooruit. Ergens op de borden zag ik al het Internationaal festival garden staan. Dit wekte toch stiekem wel al mijn interesse. Dit betekende dan alleen wel dat ik nog een behoorlijk stuk moest gaan lopen. Ik besloot het maar gewoon te doen. Het Internationaal festival garden klink gewoon heel uitnodigend en langs deze kader lopen was zeker geen straf.
Na een enorm mooie wandeling kwam ik dan eindelijk een paar uurtjes verder uit bij het Internationaal festival garden. Een park vol met cultuur dingetjes. Een stukje Japan en China was er zeker in terug te vinden. Zeker dus een plek waar ik mij zelf in kan verliezen. Ik ben echt verlieft op Azië. Dit voelde voor mij dan ook gelijk als een enorm fijne plek. Hier en daar wat mensen lekker aan het chillen. Ja het Internationaal festival garden heeft een hele fijne vibe. Mocht je dus ooit in de buurt zijn. Het Internationaal festival garden is mijn tip aan jou.
Ik moest alleen wel weer het pokke stuk teruglopen. Met goede moed besloot ik dit dan maar ook te gaan doen. Wel had ik op de weg nog een eerdere doel, namelijk langs de echte Chinees. Toen ik onder weg was naar het Internationaal festival garden, was ik deze namelijk tegengekomen. Nou hou ik enorm van het land, maar ook enorm veel van het eten. Met een beetje geluk zou ik dar nog wel terecht kunnen, zonder dat ik had gereserveerd. Dit bleek gelukkig ook zo te zijn. Voelde mij ergens wel een beetje aangekeken, aangezien ik de enigste blanke persoon was. Ach, dat kon mij in ieder geval niks schelen. Mijn eten van deze dag was namelijk heerlijk. Uiteraard was ik gegaan voor Pekingeend. Met een prachtig uitzicht over het water en met mijn eerlijke eten, bedacht ik mij wat deze eerste dag mij nu al had gebracht.
Het was tijd voor de terug wandeling. Met een goed gevulde maag, kon ik er weer helemaal tegenaan. Wat loop ik toch graag in de stilte van de donkere avonden. Het was een mooie eerste dag. Tijd om lekker mijn bedje in te gaan!
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via YouTube, Facebook, Twitter en Instagram
Daar gaan we dan weer eens een keertje. Nieuw vliegtuig en weer een heel nieuw avontuur. Dit keer ga ik naar Liverpool. Waarom vraag je je misschien wel af. Nou ik heb echt geen flauw idee. De bedoeling was eerst alleen een concert van Anne-Marie, maar daar is de finale van de Champions League nu al bij gekomen. Voor de rest ga ik het wel weer zien en ja die ik schrijf ik expres. Ook dit keer ga ik lekker alleen op ontdekking uit. Oké niet helemaal alleen. Dit keer heb ik namelijk mijn camera bij waarmee ik hopelijk iets moois kan neerzetten. Goede tip abonneer even op mijn YouTube kanaal Fabiangijze. Het is gratis en je wil die mooie beelden natuurlijk niet missen hè.
Oké, Je kan uiteraard gewoon de blog lezen of gezellig met mij op reis gaan via de onderstaande video. Ik heb er enorm hard aan gewerkt. Mocht je dus wat tijd vrij hebben. Het wordt oprecht gewaardeerd. Bedankt 🙂
Momenteel zit ik lekker hoog in de lucht. De enige plek waar je mij echt rustig en relaxt krijgt. Heerlijk vind ik het. Alles ging volgens schema, dus we zijn zonder problemen onderweg naar Liverpool. Dat zonder problemen gelde alleen niet voor iedereen, maar daar kom ik straks nog wel op terug. Laat ik eerst maar eens bij het begin beginnen. Mijn vlucht stond gepland voor 9:10 uur. Prima tijd alleen dit betekende blijkbaar dat 4 uur al de wekker zou gaan. De tijd wanneer ik normaal gesproken eens een keertje moe word om te gaan slapen. Dit gelde helaas ook voor deze nacht. Zo doemde zit ik hier met maar een uurtje slaap. Ach dat zijn we door de jaren heen gelukkig wel gewend.
Het video project wil ik oprecht goed oppakken. Mede hierom ging ik dan ook zo vroeg mijn bed uit. Even alles vast leggen en een beetje tegen een camera aan lullen. Dat is gelukkig nooit een probleem. Hoe weinig slaap we ook hebben gehad, lullen kunnen we wel. Nu maar alleen hopen dat mijn huis genootjes er geen last van hadden. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik mij om die mensen vrijwel geen zorgen maak.
Na de staking van gisteren was ik even bang dat de treinen helemaal kut zouden zijn. Gelukkig viel dit enorm mee. Misschien was het ook wel gewoon te vroeg voor ellende. Dat geluk had ik dan nu wel weer. Ik was hierdoor alleen veel te vroeg op Schiphol. Normaal reis ik liever alleen met ene klein koffertje, maar dit keer kwam een grote koffer even iets beter uit. Dat betekende voor nu alleen wel dat ik drie kwartier moest wachten tot ik mijn koffer kon inleveren. Was alleen even vergeten dat ik fast tickets had, dus dit had al veel eerder gekund. Ach, nu heb ik ten minste we weer die chagrijnige stress kippen kunnen zien. Daar ga ik persoonlijk altijd heel goed op. Je gaat op vakantie, maar begint het met een hele boel ellende. Doe gewoon lekker rustig en geniet van de tijd, voor je het weet is het alweer voor bij.
Het bla bla bla gebeuren slaan we lekker over. Even naar de tegenwoordige tijd. Oké mijn tegenwoordige tijd dan. Ik zit in een stampvolle vliegtuig op rij 2 lekker bij het raam. Het vliegtuig zit helemaal gevuld op één klein plekje na. Ook op rij 2 alleen wel aan de andere kant. Als dat plekje gevuld was geweest had ik alleen wel met mond open gekeken. Ze zeggen namelijk wel eens toeval bestaat niet. Nou hier gebeurde wel iets heel toevalligs. Het meisje wat naast mij zit zat druk te whatsappen. In een flits zag ik toevallig ineens een naam voorbijkomen die ik herkende. Snel controleerde ik de naam nog even na. Ja hoor precies dezelfde naam en de profiel foto leek ook wel hee veel op die van mijn collega. Even de moed verzamelen en gewoon vragen dan maar hè.
Hey, onbeschofte vraag, maar werkt degene waar je mee app bij Utopia. Daar kwam de ja en het verhaal. Blijkbaar had ze ook in dit vliegtuig moeten zitten. Nu snapte ik de tijdsdruk dus ook ineens. Mijn collega was blijkbaar door Schiphol aan niet rennen, terwijl bij ons de deuren al bijna dicht gingen. Wat later ook gebeurde toen zij net aan kwam rennen in de gate. Echt super lullig en had het haar ook zeker niet gegund. Nou weet ik niet of je dit krijgt te lezen, maar het eerstvolgende theetje is voor mij en ik zal je er niet te vaak mee pesten. Had trouwens we echt gezellig geweest. Was ik voor het eerst een keertje niet helemaal alleen op vakantie gegaan. Voor nu is het voor mij alleen wachten op de landing en dan komt het avontuur wel vanzelf. Tot in Liverpool
Gelukkig ging deze vlucht ook weer zoals gepland. Na het landen had ik gelukkig weer geluk. Mijn koffer kwam al als één van de eerste koffers de band op gegleden. Waarschijnlijk hadden sowieso niet a te gek mensen een grote koffer bij hun. Daarom vlieg je naar mijn mening ook vaak met dit soort maatschappijen. Snel even honderd pond pinnen en de bus pakken. De bus kost hier blijkbaar maar £ 2.30. Dit is altijd zo, maakt dus niet uit hoelang je blijft zitten. Google raden mij aan om halverwege de reis uit te stappen en dan verder te reizen met de trein. Noem mij maar gierig, maar ik bleef lekker in deze bus zitten. Misschien was ik iets eerder aangekomen met de trein, maar dan was ik weer extra geld kwijt en ik was sowieso al veel te vroeg. De busreis duurde van het vliegveld tot Liverpool city iets minder dan een uurtje. Check het voor de zekerheid na, maar als je dit ooit wil gaan doen neem bus 83C. Let wel op je moet gepast betalen, of extra willen betalen. De NL pinpas pakte die ook niet, dus zorg voor munt geld of een creditcard. Sowieso bij veel reizen raad ik je aan om zo’n pas te hebben.
Ik werd helaas niet gesponsord, maar ik sliep in het Tune hotel. Super goedkoop, geen overbodige spullen, midden in de stad en enorm vriendelijk jeugdige personeel. Ik was veel te vroeg en had eigenlijk mijn koffer moeten achterlaten of iets meer incheck geld betalen. Dit vonden ze overdreven en gaven mijn sleutel gewoon gelijk. Ze zei als het klaar staat is het zonde om niet te gebruiken. Ik had verwacht dat ik er gelijk weer op uitging. Nou dit was zeker niet het geval. Ben een paar keer wakker geworden, maar compleet in coma geraakt tot het etenstijd was. Google maps was weer mijn grootste vriend en vond de goedkoopste eettent die er was. Ik wilde deze reis in ieder geval 1 keer echt Engels hebben gegeten, dus het werd Fish and Chips. Niet heel spectaculair, maar ik was toch dood op. Alvast even snel door de regen een korte wandeling maken en weer terug naar de kamer.
Het Liverpool avontuur zal pas morgen beginnen, dus daar wachtte ik op. Wel besloot ik voor mij doen iets geks te doen, namelijk Tinder te installeren. Ik wilde in contact komen met te locale mensen. Daar is die app toch enorm handig voor. Even voor het eerst een account maken en swipen. Enorm gek om voor mij zelf te doen, maar later tijdens deze reis zal het mij enorm helpen. We gaan het mee maken!
Ik ben in Liverpool!!!
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via YouTube, Facebook, Twitter en Instagram
Persoonlijk hou ik ervan om af en toe heel spontaan te leven. Zo boekte ik vorig jaar ineens drie uur in de nacht een reisje naar Boekarest en ging in mijn uppie naar Thailand. Het leven moet je soms een beetje in pakken met een gouden wikkel. Het was nu alleen alweer even een tijd geleden dat ik zoiets had geflikt. Tijd voor een nieuwe actie en Spotify stuurde op het juiste moment een mailtje. Vanwege dat ik veel naar Anne-Marie luister op Spotify kreeg ik de kans om eerder concertkaartjes voor Anne-Marie te kopen dan de grote menigte. Zo ga ik nu ineens 3 juni naar haar concert in Liverpool. Waarom Liverpool? Ik heb echt geen flauw idee.
Spotify had mijn liefde voor Anne-Marie in ieder geval door gehad. Dat kan ook niet anders, want ik beluister haar album ook echt veel te vaak. Zover ik kan oordelen lijkt Anne-Marie echt zo gek als een deur en daar hou ik zo erg van. Als ik haar zie dan zie ik iemand die gewoon lekker geniet en haar ding doet. Ze is één van de weinige artiesten waarvan ik echt alle live filmpjes van wil zien op YouTube. Het tovert bij mij altijd weer een glimlach op het gezicht. Zo keek ik laats nog naar haar European tour Diary. Bij Ed Sheeran had ik haar al mogen bewonderen, maar deze tour had ik eigenlijk niet mogen missen.
Dinsdag kwam ik dus na een lange werkdag weer thuis. Gooide mijn schoenen aan de kant, sprong mijn bedje in en viel in een diepe coma. Zo sliep ik natuurlijk alweer veel te lang en had ik de helft van mijn normale slaap uren alweer te pakken. Ik besloot nog maar even mijn laptop te pakken. Mijn mail had ik nog niet door gespit. Met een veel te slaperige kop las ik dus het mailtje van Spotify. Op één of andere manier voelde ik de drang om meteen een kaartje te fixen voor haar concert in Nederland. Ticketmaster gaf alleen steeds weer aan dat het nog niet mogelijk was. Geïrriteerd probeerde ik het nog vijf keer en las ik steeds weer de mail opnieuw. Er stond toch nergens een code die je moest gebruiken.
Na een tijdje besloot ik maar gewoon op de andere links te drukken. Even kijken hoe duur het overal kosten en waar ze allemaal heen ging. Tot mijn ergernis zag ik bij dan andere links wel gewoon de mogelijkheid om een kaartje voor de grote verkoop te kopen. Ja, toen gebeurde het weer eens hoor. De knoop ging om en ineens zat ik naar vliegtickets te zoeken naar Liverpool. De prijzen waren veel te laag, dus ik besloot dat het Liverpool werd.
Zo maakte ik ineens een account op de ticket verkoop, voerde mijn creditkaartgegevens in en kreeg een bevestigingsmail van mijn gekochte kaartjes. Ja, als we dan toch bezig waren kon ik net zo goed gelijk de vliegtickets boeken. Voor die €60 euro hoef je niet te lopen, nou besloot ik wel voor een paar extra opties te kiezen, dus uiteindelijk was ik €88 kwijt. Zo had ik ineens vakantieplannen voor begin juni, terwijl ik nog steeds niet kan uitleggen waarom ik voor Liverpool ben gegaan. Ik besefte het eigenlijk ook pas veel later. Zo kwam ik er de dag erna pas achter dat het concert dit keer gewoon in een zaaltje was en niet in stadiums.
Het concert duurt alleen nog wel even een jaartje. Heb ook werkelijk waar geen flauw idee hoe mijn leven er dan weer uit ziet. Mijn contact is dan net bij Talpa afgelopen en weet niet of ik dan bij kan tekenen. Wie weet heb ik er dan zelf wel gewoon weer voor gekozen om weer te focussen op het werk voor de camera of toch weer een opleiding te gaan volgen. We gaan het allemaal weer mee maken, maar lekker boeiend. Ik ga gewoon naar Liverpool en heb staanplaatsen voor een concert van Anne-Marie. We zien wel of er iemand later mee wil en hoe we dan leven. Dit staat in ieder geval mooi vast 🙂
Fabian van der Gijze
De Marokko roadtrip kwam dan toch echt aan zijn einde. De reis die ik begon met enorm veel twijfels. Voor het eerst had ik bijna een vakantie gecanceld door mij zelf. Gelukkig ben ik dit avontuur niet uit de weg gegaan. Het bleek de meest rare vakantie situatie te zijn en een vakantie met zo veel antwoorden. Ja, wat verwacht je als je met je ex en haar gezin op vakantie gaat. Al hadden niet alle antwoorden met haar te maken. Marokko was de perfecte land om even alles te overdenken. Gelukkig was er nog één dag over en op een laatste dag kan je alles doen. Hierna vlieg je terug en kan je er toch niks meer aan veranderen.
Het afscheidsmoment kwam steeds dichterbij. Hier wilde ik eerst weer over gaan piekeren. Tot ik weer even aan één van mijn vakantiemotto’s dacht. Alles kan de laatste dag. Juist de laatste dag vind ik altijd het meest bijzonder. Je neemt onbewust afscheid van alles en je geniet daardoor extra veel. Mijn lach kwam terug en ik ging goed gemutst in de auto zitten. Er stond ons nog een lange weg naar Marrakesh te wachten. Vele kilometers zouden weer onder ons door schieten. Samen met Sem keek ik nog wat afleveringen van ‘’That 70s show’’. We eindigde dus echt zoals we begonnen. Reizend, naast elkaar en een serie om de tijd te doden. Ja, je kan het er bij je zelf niet vaak genoeg bij in wrijven hé. Nee, ik vond het juist wel mooi om te zien. Het had toch voor zo’n 9 leuke maanden gezorgd en voor een mooie vriendschap.
We stopten nog even voor wat foto’s en dronken wat op een terrasje in Quarzazate. Marokko wat blijf je mij toch verassen. Ik had het erg mooi verwacht, maar dit overtrof steeds weer mijn verwachtingen. Hier moet ik gewoon weer eens terug komen. Zonder twijfels, een goed gevoel en een goede Jazz muzieklijst. De afgelopen dagen had ik stiekem zo genoten. Daarnaast gelukkig ook weer zo veel geleerd. Ik was mij zelf echt weer even helemaal kwijt. Dit had ik echt even nodig. De therapie die ik nodig had. Mijn lach en mijn tranen had ik weer even terug gevonden.
Na wat uurtjes reizen kwamen we dan weer in Marrakesh aan. Vanaf dat moment ging het een beetje fout. Wij moesten onze leen auto op een bepaalde plek parkeren. We werden geholpen door twee gasten. Waarschijnlijk waren ze even oud als ik zelf. Ze brachten ons naar de juiste locatie. Dit was natuurlijk gewoon hun baan. Helaas hadden de ouders dat even niet door. Die wilde hun gewoon een kleine fooi geven. Ja, toen begon al het ellende een beetje. De sfeer sloeg langzaam om. Achteraf betaalde Sems vader de jongens wel netjes, maar één jonge was al boos weg gelopen. Die had het helemaal gehad. Toen kwam alleen nog het auto momentje. Wat deden we namelijk met de sleutels. Hun wilde die hebben, maar was dat wel betrouwbaar. Het is toch een leenauto van een ander bedrijf.
Zou wat zijn als hun hem de dag erna willen ophalen en hij is ineens verdwenen. Van beide kanten kon ik de irritatie dus wel begrijpen. Hun voelde zich beschuldig en wij wilde gewoon alles checken. Nou blijf ik gelukkig altijd wel kalm. Je bent toch op vakantie, dus dan moet je toch een beetje genieten hé. Wanneer je ruzie zoekt wordt je vanzelf later genaaid. Voordat een ander het door had kwam die voorspelling uit. De koffer service was ineens veel duurder geworden. De baas had ons gebracht en wilde gewoon van ons af. Tja, was ergens weer te verwachten. Op dat moment was ik volgens mij nog één van de weinige met een lach. Ik had ten miste weer wat om over te bloggen. Zo kan ik gelukkig veel dingen weg lachen. Zo heeft alles toch weer een voordeel.
Het hotel was daarin tegen wel echt perfect. De gastheer was echt super aardig. Echter dacht hij wel dat we langer bleven dan één kort nachtje. Hij had niet verwacht dat we rond 4 uur al weg gingen en richting het vliegveld moesten rijden. Dat werd voor ons beide dus een kort nachtje. Hij wilde ons toch nog even zijn mooie hotel showen. Voor het eerst kregen we dus nog even een rondleiding. Hij had een prachtig plekje te pakken hoor. Helaas konden we alleen de Jacuzzi niet meer uittesten. Niet echt handig om nu nog alles nat te gaan maken.
De laatste uren vlogen echt weer voorbij. Voor ik het wist at ik mijn laatste avondmaal in Marokko. Gelukkig wel op ene schitterde plek. We keken zo over alles en iedereen heen. Ik heb het niet zo met Marrakesh, maar de avond wel. Ik kan moeilijk ontkennen dat dit er echt schitterend uit ziet. Nog even genieten van de taal, de mensen, het eten en de omgeving.
We gingen deze dag extra vroeg naar bed. Ik kan je alleen zeggen dat ik geen oog dicht heb gedaan. Ik moest toch nog even een nieuw afscheidsbriefje schrijven. Ik gaf Sem stiekem altijd briefjes. We zouden elkaar dan weer even niet gaan zien, dus dan moest ik altijd iets liefs achter laten. Dat verdiende ze en dan keek ze weer even naar iets uit. Nou was ik deze reis begonnen met een brief in mijn koffer. Die brief is echter nog steeds in mijn koffer te vinden. De brief was zeker mooi en eerlijk geschreven. Alleen deze vakantie had mij zoveel dingen laten zien. De brief klopte voor geen meter meer. Het zou voelen als een brief vol leugens. Het werd veel kleiner, maar zo eerlijk mogelijk. Deze laatste nacht zal mij in ieder geval altijd blijven herinneren. Hij was eerlijk, echt, kort en liet mij weer zoveel dingen zien. Een perfecte laatste nacht van een veel te gekke vakantie. Daar was bijna niks voor nodig.
Uiteindelijk stonden we dan op het vliegveld. We vertrokken de zelfde tijd, maar met een ander vliegtuig. Ik was veel goedkoper uit door een overstap te maken. Daarnaast heb ik het niet zo met Ryanair. Ik vloog dus lekker met Royal Air Maroc. Even een tussenstop maken in Casablanca en dan 4 uur later richting Amsterdam vertrekken. Alleen dan kwam eerst nog het moeilijke afscheid. De laatste dagen waren zo puur geweest dat dit gewoon een ontploffing was. Voor ik het wist zag ik de tranen komen op de wangen van Sem. Helaas lukte het mij weer alleen om ze in mij te laten vallen. Ach, het moment was gewoon mooi. Ik zag weer de mooiste emoties. Bij iedereen was dat terug te lezen. Dat doet mij zoveel. Ik haat het als mensen door mij gaan huilen, maar het blijf ook mijn lievelingsemotie om te zien. Het is zo mooi en puur. Doei en tot ooit hé.
Over de terug vlucht valt niet zo veel meer te vertellen. Wel kan ik je echt Roual Air Maroc aanraden. Naar Casablanca vloog ik echt in een privé vliegtuig en het vliegtuig richting Amsterdam was ook echt top. Er was geen gezeik en alles zat er bij in. Ik kreeg eten en had een koffer van 30 kilo mogen mee nemen. Dit had ik anders nooit gehad. Voor dit en €100 minder bleef ik graag nog even in Marokko. Dit vliegtuig was gewoon genieten en dit veroorzaakte een hele mooie afscheid. Twee mensen die door alles afscheid moesten nemen. Te grote afstanden en te grote gebeurtenissen had dit veroorzaakt. Er was door ons weinig aan te doen. Het loopt toch wel zoals het loop. In ieder geval enorm veel geleerd en we gaan weer op zoek naar dat laatste puzzelstukje. We zijn helaas nog niet compleet.
Fabian van der Gijze
Al heel vroeg ik de wekker af. Ja, hoor ik werd gewoon wakker in de Sahara. Zou ook wel heel gek zijn als ik ergens anders wakker werd. Het was vroeg, maar ik voelde mij goed. De tempratuur was buiten flink afgekoeld. Stiekem had ik het wat koud gekregen. Zou je toch niet zo snel verwachten in de woestijn. Ik maakte mij klaar voor ons vertrek. We zouden alleen eerst nog gaan kijken naar de zonsopkomst. Persoonlijk ben ik meer van de zonsondergang. Dat kon je de dag er voor stiekem ook aan mij zien. Als je naar mijn wangen keek tijdens de zonsondergang, kon je een paar tranen zien glijden. Helaas heb ik bijna nooit traantjes, maar dit deed ineens zo ontzettend veel met mij. Even weer stil blijven staan en zien wat we mee mogen maken.
De zonsopkomst leek wel uren te duren. Hij moest de hoge berg van gisteren overbruggen. Natuurlijk was het mooi om te zien, maar hij was al eigenlijk te fel. Hij was natuurlijk al tijdje bezig. Onze gids kwam erna een tijdje vanzelf aangelopen. Weer gezellig in zijn Arabische outfit en natuurlijk weer goedgemutst. Die mensen leven echt het leven. Hij al helemaal. Hij woont in de woestijn, verzorgt mensen en heeft verder geen ellende aan zijn hoofd. Lekker het plaatselijke leven leiden en de buitenwereld vergeten. Heerlijk lijk het mij. Wij waren trouwens niet als enige ontwaakt. Overal in de woestijn kon je sporen vinden van beestjes. Met wat geluk zag je hier en daar nog een kever weg kruipen. Ja, dan moet je gewoon even genieten van de natuur. Je bent natuurlijk ook niet elke dag op zo’n prachtige plek.
Ouwe Dibbes (mijn kameel) bracht mij helaas weer naar de bewoonde wereld. De reis ging een beetje aan zijn eindekomen. Er stond nog maar één nieuw plekje op onze planning. Hierna zouden we weer helaas weer terug gaan naar Marrakesh. In mijn ogen de minst leuke plek van Marokko en we zouden daar ook weer afscheid gaan nemen van het land. Oké, niet alleen van het land. Ook van elkaar. Dat puntje zat er hoe dan ook aan te komen. Gelukkig stond de navigatie nu eerst nog even op Agdz. Hier was onze een na laatste hotel te vinden. Al deed het niks voorkomen van een echte hotel.
Dit plaatje was denk ik het mist toeristische plekje waar wij waren geweest. De dames werden er ook wat meer aangekeken. Blond blijft vaak toch bijzonder hé en daar kan ik ze geen ongelijk in geven. Goed ik dwaal af. We kwamen bij super aardige mensen aan. Volgens mij een Fransman. Hij deed zijn babbeltje en gaf ons onze sleutel. Aan de deur hing zo’n lekker groot sloot. Dat noemen we nog eens gezellig. Sorry, maar ik hou van deze ouderwetse dingen. De kamer was ook zeker niet groot, maar echt goed genoeg. Het had ook nog eens de beste wifi van alle hotels. Dit was dan wel weer handig voor de aankomende vluchten. Even nog wat muziek klaar zetten en een paar afleveringen van mijn serie. Al vond ik één ding veel interessanter. Ze hadden namelijk een schildpad als huisdier. Die na een tijdje rondje dreef op zijn rug. Volgens mij was dit zeker niet de bedoeling. Niemand durfde hem weer goed te leggen. Begrijpelijk na al die bijtfilmpjes, maar ik kon hem niet zo laten drijven. Ik pakte het schildje en draaide hem weer normaal. Weer een vriendje er bij.
In de avond gingen we het stadje in. Even rond lopen en wat eten. Het eten duurde wat langer dan normaal, maar het was weer te eten hoor. Na het eten gingen we het er nog even uitlopen. Na zo’n 10 a 20 minuten lopen stopte er een man met zijn scooter. Direct dacht ik die gaat wat verkopen. Echter had hij juist iets van ons bij zich. Blijkbaar had Sems moeder haar tas vergeten. Mochten ze die echt kwijt zijn geweest, dan hadden ze een groot probleem gehad. Zonder paspoort kom je het land niet zo snel uit. Kan natuurlijk altijd gebeuren, maar ergens vond ik het stiekem wel grappig. Sem kreeg vaak op haar kop door dit soort incidentjes en dan ontstonden er discussies. Dit vond ik voor haar nooit zo leuk om te zien. Nu was het andersom en ineens een ander verhaal. Geen discussie nodig. Tja, de macht van een ouder hé. Ik had genoeg met mijn binnen pretje.
Toen we weer doorliepen overkwam ons nog iets grappigs. Ik had namelijk één van mijn lievelings t-shirts aan. Daarop staat koekiemonster en het koekje van Shrek. De shirt moet de grappige versie van het schilderij de schreeuw voorstellen. Een Arabische man sprak mij hierdoor aan. Ik begon dus weer mijn Arabische verhaaltje. Toen we dat achter de rug hadden, gaf hij mij een compliment. Blijkbaar vond hij mijn t-shirt net zo leuk. Vanzelf sprekend gingen we er vanuit dat hij ons wat wilde verkopen. Dit bleek dus niet het geval te zijn. Toen wij Nederlanders bleken te zijn, vroeg hij ons om raad. Hij moest een geboortekaart schrijven voor een vriendin in Nederland.
Blijkbaar waren er Nederlanders van het Rode Kruis hier ook geweest. Er was volgens mij iets in de mijnen gebeurd. Hierdoor was zijn hand niet meer al te best. Het Rode Kruis had hem hierbij geholpen en hielt hij nog contact met deze mensen. Hij nam ons mee naar de winkel van zijn vader. Zijn vader had een winkel voor die Arabische outfits. De Arabische outfit die ik juist zo leuk vond. Ik keek mijn ogen dus weer uit. We kregen wat thee en de aanzichtkaart. Sem schreef hier een mooie boodschap op. Een bevalling blijf toch iets speciaals. Ondertussen probeerde ik nog wat Arabische woorden er uit te gooien. Zoals eerder gezegd zorgt dit altijd voor iets leuks. Dit keer werd er een kleine droom door werkelijk.
Hij vroeg aan mij of ik eens een Arabische outfit aan wilde hebben. Natuurlijk wilde ik dat. Dat was ergens nog mijn doel voor deze vakantie. Voor ik het wist had ik zo’n blauwe Arabische outfit aan en was Jorg de volgende. Uiteindelijk stonden we daar met zijn drieën lekker Arabische te wezen. Samen met Jorg kreeg ik ook nog even een dolk. Het setje was compleet. Waar een gek shirt en de taal ons wel niet kon brengen hé. Het leven leid je vanzelf mee. Daarom hou ik van deze landen en van reizen. Je maak zulke bijzondere dingen mee en je ontmoet de leukste mensen. Ik kan het echt iedereen aanraden. Leer wat standaard worden en gebruik ze al lerend. Wie weet sta jij ook wel ineens in een Arabische outfit of op een bijzondere plek. Geniet gewoon een beetje.
Fabian van der Gijze
Volg mij verder ook via Facebook, Twitter en Instagram
Na een bijzondere dag kwam dag vier om de hoek kijken. Een dag die van te voren niet zo bijzonder bleek te zijn. Gewoon een mooie wandeling door de Dades Vallei en verder gewoon eens wat relaxen in het nieuwe hotel. Alleen een planning verklapt gelukkig nog niet alles. Het bleek namelijk wel een mooie dag te gaan worden. Een mooie, maar vooral ook een eerlijke. Dingen kan je niet uit de weg blijven gaan. Alleen moesten we eerst nog even afscheid nemen van deze bijzondere plek.
Bijna in elk hotel hadden we wel leuke gastheren gehad. Alleen door de vorige dag en avond waren dit wel echt de uitblinkers geworden. Ik weet niet of je het echt een band kan noemen, maar je bouwt toch iets op hé. We schudden elkaars handen, maakte wat foto’s en namen in het Arabisch afscheid. Trouwens even een goude tip. Ga altijd aan de zijkant van een foto staan. Kan je later nog eens lachen of juist niet. Ligt er aan hoe je het bekijk. Het was in ieder geval helaas weer tijd om te gaan. Het was een plek geworden om nooit meer te vergeten. Voor ons lag weer een paar kilometer te wachten, maar ook eens wat luxe. Er stond ons namelijk een mooi hotel op te wachten met een hoge beoordeling.
Na een tijdje kwamen we vanzelf terecht in de Dades Vallei. Een enorm gebied waar alles te zien valt. Het is er echt heel mooi. Wel moet ik eerlijk bekennen dat je deze plekken regelmatig tegen komt in Marokko. Het blijf mooi, maar het is niet iets waar je perse heen moet. We liepen door een enorme kloof om aan onze kleine klim te beginnen. Al snel kwamen we bij een lange trap aan. Nou was ik in Thailand aan iets begonnen. Als er een lange trap naar boven was, dan moest ik even met het kleine Broertje (Jorg) omhoog rennen. Hoe eerder je er ben, hoe beter het voelde. Zo begonnen we weer eens aan onze klim. Nou hou ik het tegenwoordig nog maar net vol. Ik sport helaas bijna nooit meer. Ik loop mijn dagelijkse stappen en dat is het eigenlijk wel. Qua conditie kon ik dat nu wel even voelen. Het gebrek aan slaap en conditie lieten mij behoorlijk naar adem happen. Goed even tot rust komen en de klim kon beginnen.
De rest van de groep had volgens mij niet zo veel zin om te klimmen. Jorg zijn vader probeerde nog wel een klein stukje mee te lopen, maar die hielt er al snel mee op. Jorg en ik waren ondertussen al een flink stuk omhoog geklommen. Wij moesten er natuurlijk weer voor kiezen om van het pad af te wijken. Een normale weg is toch saai en veel te langzaam. Na een behoorlijke sprint voelde ik deze klim wel echt hoor. Jorg zit zelf nog op voetbal, dus die kon de Dades Vallei nog wel makkelijk aan. Oké, makkelijk is misschien een groot woord, maar voor het eerst zag ik hem wel boven mij uit steken. Ik was in ieder geval al blij dat ik hem dit pleziertje even kon gunnen. Vooral toen die tegen mij zei dat die blij was dat hij een klimmaatje had, kon hij er ook eens gewoon op uit. Meer dingen hoef ik niet te horen hoor. Dat zou mij elk moment opnieuw kunnen raken.
Voor de rest gingen we maar eens een keer naar beneden. Het was nou ook weer niet mijn doel op het topje van de Dades Vallei te bereiken. Het was wel genoeg geweest. Ik liet Jorg maar even expres achter mij lopen. We waren steil omhoog gegaan, dus dat betekende ook weer steil naar beneden. Ik zag liever mij zelf vallen dan dat hij zou vallen. Dat vallen lukte mij gelukkig ook nog een paar keer goed. Voor je het weet beland je hand in een doornstruikje. Beetje bloed kon geen kwaad hé. Het brandende gevoel zou van zelf wel weer weg gaan en we leefde nog. Later liepen we ook nog samen door een lege rivier heen. Als hij toch leeg staat kan je er beter even gebruik van maken. De rest zou ons op het einde opwachten met de auto. Dan kan je toch even gezellig bijkletsen.
Voor het eerst tijdens deze reis konden we echt gebruikmaken van ons hotel. Waarschijnlijk hadden we daarom ook een wat luxere hotel. Het deed mij een beetje denken aan een hotel in Thailand. Liet dat nou net het hotel zijn waar we sliepen toen ik met Sem kreeg. Zo waren we toch ineens weer op een oud bekend plekje. Hadden we nou net nodig. Ik werd al gek door mij zelf en dan kregen we dit er ook nog eens bij. Ik probeerde nog even gezellig mee te zwemen en te kletsen, maar ik moest mij gewoon even terug trekken. De tablet en Jazz zouden mijn redding worden. Voor ik het wist had ik de blog post keuzes geschreven. Nee, die staat nog niet online, maar die komt na de Marokko week zeker online.
Het voelde in ieder geval goed om even weer te schrijven. Er was nog niet echt een moment geweest waarop ik alles van mij af kon schrijven. Het hoofdje zat nu alleen echt te vol en er moest wat uit. Een betere manier dan dit kon ik mij toen niet echt bedenken. Het terug trekken had ik echt even nodig. Zo schreef ik ook wat letters op mijn handen en tekende twee gezichtjes. Een boze en een blij. Je moet er altijd even naar kunnen kijken. Het help meestal voor mij, dus waarom zou ik het niet doen hé.
In de avond aten we ergens pizza en liepen we even door het kleine dorpje heen. Ik voelde mij gelukkig al weer iets beter. De tekst en gezichtjes hielpen gelukkig weer een beetje. Gewoon genieten joh. Voor je het weet krijg je later spijt. Na nog een spelletjes avond dook ik mijn hokje in. Ik sliep in een klein inhammetje. Voor het eerst kon ik eigenlijk niks of niemand zien. Het plafon was even mijn beste vriend. Op de achtergrond hoorde ik twee dingen. Je hoorde namelijk de krekels en Sem die haar neus snoot. Ze was behoorlijk verkouden geworden, dus de wc rol vloog er doorheen. Na een tijdje besloot ik maar gewoon gezellig mee te doen met het snuiven. Je moet toch iets hé als je niet in slaap kan komen.
Na een tijdje zag ik Sem ineens naast mij staan. Zo begon eindelijk het moment wat we eigenlijk beide gewoon nodig hadden. Even gewoon kletsen. Voor het eerst liet ik haar lezen wat ik had geschreven zonder dat iemand anders het had gelezen. Hierna gingen we samen buiten zitten en gewoon lekker praten. Eindelijk kon ik gewoon weer eens echt eerlijk zijn en alles vertellen. De afgelopen maanden speelde er zo ontzettend veel dat ik dit gewoon niet meer kon. Ik wilde haar er gewoon niet mee lastig vallen. Ja, dan verander je gewoon in iemand anders. Ze had zeker wel het recht om die verklaring te krijgen. Al vroeg ze daar niet eens om. Daarnaast besloot ik dat ze nog iets moest weten. Het verhaal waar maar 4 mensen van af weten (waaronder ik zelf). Dit was het moment gewoon. Eerlijker dan dit moment zou het waarschijnlijk nooit meer gaan worden. Gelukkig waardeerde we beide deze eerlijkheid en konden we gewoon weer eens lachen. De vakantie kon eindelijk dan echt beginnen.
Het bleef natuurlijk nog wel lastig, maar we keken elkaar ten minste wel weer recht aan.
Fabian van der Gijze