Een super lief gebaar (verleden)

Deze blog gaat over een gebaar wat mij altijd is bij gebleven van vroeger. Ik weet niet of ik hun namen  mag gebruiken, dus dat die ik niet. De gene weet denk ik wel dat het over haar gaat. Bij deze alvast bedankt, en veel lees plezier.

Toen wij net een nieuwe huisje hadden gekregen na het onderduiken. Hadden we niet zo veel tot onze beschikking. We moesten weer helemaal op nieuw beginnen. Op een dag kwam mijn moeders vriendin langs met een verassing. Ze kwam aan met echt super veel boodschappen tassen. Met echt super veel boodschappen er in. Dit was niet het enigste wat ze heeft gedaan. Toen we bij haar eigen bedrijf waren regelde voor iedereen een tv voor op de kamer. Ook regelde ze twee zitzakken, omdat me zus en ik die graag wilde hebben. Volgens mij waren er nog een paar dingen, maar dat durf ik niet te zeggen.

Op dit soort momenten besefte ik altijd wat een gebaar wel niet kon doen met iemands leven. Ze lied mij lachen terwijl eigenlijk alles heel slecht ging. Die glim lach blijf me altijd bij. Zo goed gingen we eigenlijk nou ook weer niet met haar om, maar toch deed ze dit. Dit toont maar aan dat je niet perse iemand hoeft te kennen om iets goeds te doen. Al is het voor jou een klein gebaar. Voor iemand anders kan dit heel zijn leven in zijn hoofd blijven hangen.

Nog een voorbeeld hier van is haar vriend. Hij heeft onze hele laminaat gelegd toen die er nog niet lag. Hij deed dit in zijn enige vrije uurtjes die hij had in de avonden na zijn werk. Om maar te zorgen dat het er zo snel mogelijk in lag. Nu nog steeds doet hij af en toe klusjes na zijn werk. Hij kon ook gewoon lekker thuis op de bank zitten, maar dat doet hij niet. Nee dat doet hij niet. Hij helpt ons. Durf je hem te bedanken dan word hij haast boos. Hij wilt dit niet. dan zeg hij de afspraak was dat ik het zou doen als ik er maar niks voor kreeg.

Natuurlijk bedank je hun, maar de reactie die ze dan geven vind ik zo mooi. Je moet ze gewoon aandringen om het aan te pakken en dat ze dan rood worden, omdat we ze bedanken.

Ik zal deze dingen nooit vergeten. Jullie waren er voor mij, mijn moeder en mijn zus. Wij zijn dit echt nooit vergeten en ik denk dat wij dit ook nooit gaan doen. Nogmaals bedankt dat jullie er toen waren en er nog steeds altijd klaar staan. Al hebben jullie het allebei zo druk. Jullie waren er wel. Ik waardeer dit echt heel erg. Dankzij zulke dingen ben ik mij echt gaan realiseren dat je er voor mensen moet zijn en als er nu iemand in mijn omgeving hulp nodig heb zal ik er voor hun zijn.

Bedankt,

Fabian van der Gijze

Mijn eerste keer in het buitenland (verleden)

Toen mijn ouders nog bij elkaar waren gingen we altijd ergens in Nederland op vakantie. Dit kwam door mijn vader. Die wilde eigenlijk nooit op vakantie. Als hij dan toch mee moest, dan maar in Nederland.

Hier kwam al snel verandering in na de scheiding. Hij wilde ons graag mee hebben op vakantie, dus besloot hij om te boeken naar Turkije. Ik vond het vliegen geweldig om mee te maflag-61070_640ken (nu nog steeds). In het vliegtuig was een groepsgesprek ontstaan via ds chat. Alle kinderen en ik kwamen bij elkaar. We maakte een connectie met elkaars ds en gingen samen spelletjes spelen. Na de vlucht van 3 uur kwamen we aan in Turkije. We moesten nog anderhalf uur rijden in een bus naar ons hotel. Ons hotel stond in het plaatje Marmaris.

Er waren maar een paar Nederlanders in ons hotel. We vormde al snel een groep van ongeveer 30 mensen. We gingen ook een paar dagen met de groep op stap. Naar marktjes en de stad zelf. Hier maakte ik voor het eerst kennis met handelen/bieden. Ik keek mijn ogen uit je liep weg en je kreeg in eens je product voor 10 euro in plaatst de 25 euro die die vroeg.

bron: gofun

Op een dag liepen we in de avonds in de stad. Ineens hoorde we een bekende stem ons roepen. Het was mijn tante en mijn oom. Die op het zelfde moment ook in Turkije waren. Mijn vader schrok hiervan en liep super snel door en bleef een stukje veder wachten tot wij kwamen. De rede van zijn reactie, was omdat hij ze niet meer had gezien na het vertrek van mijn moeder. Hij zei dat hij zich er te veel voor schaamde. Na een kort gesprekje liepen we naar mijn vader om terug te gaan naar ons hotel.

Een paar dagen later kwam ineens
een ober naar ons toe. Hij zei er zijn twee jongen mensen voor jullie. Wij wisten niet wie dit was, dus we gingen maar mee. Het bleek mijn nicht en haar vriend te zijn. Inmiddels is dit haar ex vriendje. Ze waren ook op vakantie in Marmaris. Ze hadden gehoord van mijn tante wat er was gebeurd en besloten om langs te komen. Ze haalde mijn vader over om mee te gaan op visite naar mijn tante en oom. Mijn vader die toen haast nooit huilde, basten gelijk los toen hij mijn oom zag. Na een goed gesprek hebben we nog ons favoriete vakantie spel gespeeld ‘’waterpolo’’. Na het waterpoloën gingen we weer terug naar ons hotel. Na lang zoeken vonden we die eindelijk terug, want dat bleek geen eitje te zijn.

De groep werd steeds kleiner en ook wij moesten weer naar huis. De terug vlucht ging vrij goed. Ondanks de onweer die je onder ons zag. We werden thuis gebracht en dat was ons eerste buitenlandse avontuur.

 

Ondanks dat mijn vader af en toe raar deed tijdens deze vakantie. Blijf dit een van de leukste vakanties waar ik soms nog aan terug denk. Ook dankzei deze vakantie is Turkije nu nog mijn lievelingsvakantie plek.

Hopelijk tot de volgende blog 🙂

Fabian van der Gijze

Alcohol problemen thuis (verleden)

Toen mijn  ouders nog niet gescheiden waren was het elke dag haast het zelfde liedje. Mijn vader kwam thuis van zijn werk en was bezopen. Hierdoor ontstonden veel ruzies in huis. Begon meestal gelijk al bij het eten en bleef de rest van de avond door gaan. Heel vaak viel mijn vader door de alcohol inslaap op de bank. Iedereen was dan altijd opgelucht. Was even rustig.

Op het laatst werd het steeds erger. We vluchten naar buiten om een ommetje te lopen. Om maar van hem weg te blijven. Vaak belde we mijn moeders zus. Die heeft ons echt super goed geholpen in die periode. We hebben een tijdje bij haar gezin verblijft, maar hier schrijf ik nog een apart stukje over.

Soms was de ruzie zo erg dat mijn vader zomaar verdween en een dag later dood leuk terug kwam. Een keer was dit niet het geval. Dit was toen ik jarig was en dit ook vierde. Hij kwam toen pas in de nacht terug. Ik was hier toen zo verdrietig over, want mijn eigen vader kwam niet op mijn feestje. Later bleek dat hij dan in zijn bus sliep op een parkeerplaats.

Het werd in ieder geval door de alcohol gebruik niet gezelliger op thuis. Er waren natuurlijk wel dagen dat hij niet dronken was. Dan was hij gewoon een normale papa die gaf om zijn kinderen. De alcohol veranderde hem gewoon in een heel ander mens.

Binnen kort wil ik twee blogs maken. De ene gaat over de leuke tijd, want het is niet altijd slecht geweest en een nieuw stukje over mijn mening over alcohol.

 

Tot de volgende blog

Fabian van der Gijze

De ontmoeting na het onderduiken (verleden)

Toen we weer gesetteld waren in Puttershoek en het weer iets rustiger was kreeg ik weer contact met mijn vader. Ik en mijn zus spraken, dus weer af dat we bij hem langs zouden komen en gelijk dan maar bleven slapen. Dit was achter af de domste fout die we toen konden maken. Hoezo? Daar kom ik zo op terug.

De dag dat het zou gebeuren was er een feest in Puttershoek. We wonen dicht bij het dorp dus je krijg alles mee en je kon er niet om heen. We liepen wat rondjes op de markt tot dat er beweging kwam op het podium. Ze gingen mensen mooier maken. Ze zouden een knipbeurt krijgen en dure spullen. Noem het maar op. De kandidaten stonden al vast dus niemand kon nog mee doen. Tot onze verbazing werd plotseling een naam geroepen. Van die naam schrokken we zo erg. Was namelijk de naam van mijn vader.

We waren hier niet op voorbereid. We zijn in shok snel terug gegaan naar huis. We durfde nergens meer heen. We waren gewoon te bang, maar in de middag hadden we wel met hem afgesproken. We zijn toen met behulp van een oud vriendin van mijn moeder naar hem gegaan.

Alles leek later een verassing te zijn en goed bedoeld, dus de vriendin ging weg plus onze stres. Alles verliep goed tot de dag er na. Toen gebeurde er iets wat ik niet snel zou vergeten en mijn dapperheid zichtbaar werd. Mijn moeder kreeg ons niet te pakken en raakte in paniek. Hoe vaak hoor je wel niet op het nieuws dat er iets gebeurd met kinderen.

Ze kwam aan bij mijn vaders huis. Er ontstond meteen een hele grote ruzie. Mijn moeder kreeg geloof ik een klap en zakte later ergens boven aan de dijk in elkaar. Zonder dat mijn zus en ik dit wisten. Zonder dit te weten. Wist ik iets heel zeker. Ik wilde niet meer blijven op die plek. Al was ik nog in mijn  pyjama ik moest gelijk weg of ik me toch nog heb omgekleed weet ik niet meer.  We stormde naar huis. Daar bleek niemand te zijn. we werden gek. Eindelijk toen we mijn moeder aan de lijn kregen hoorde we dat ze was opgevangen en veilig was.

Later is toch het contact weer tot leven gekomen en ging het een lange tijd weer goed, maar daar over later meer.

Fabian van der Gijze

Onderduiken vervolg  (verleden)

In het nieuwe opvang centrum waren we niet meer alleen. Mijn zus kwam ook weer bij ons wonen en er waren hier heel veel gezinnen. Ik kreeg hier ook weer nieuwe vrienden. Waar ik de namen niet meer van weet, door dat ik het echt weg heb gestopt. In dit centrum was het echter wel veel strenger. Je moest echt heel vroeg naar bed als kind. Iedereen kreeg ook zijn eigen schema met wat hij of zij moest doen. Dit bestond uit koken, schoonmaken, tafel dekken enzovoort.

Ik moest ook weer aan school beginnen. Ik kreeg de keuze om op een school in Rotterdam te gaan of me boeken op hallen en zelf alles te gaan maken / leren. Ik koos voor de zelf studie.

De dingen die me het meeste bij zijn gebleven waren vooral leuke dingen. Ik speelde heel veel met mijn nieuwe vrienden, maar we deden ook veel kattenkwaad uit hallen. We deden bijvoorbeeld iedereen die zat te eten hun veters aan elkaar knoppen, allemaal troep in een regen ton vol met water gooien. Dit bestond uit koffie melk en thee zakjes en suiker. Allemaal van dit soort troep. Volgens mij is nooit iemand er achter gekomen anders hadden we echt veel problemen gekregen. Ook in de avond gingen we door. We moesten dan wel vroeg naar bed, maar we hadden onze ds, dus we konden via de chat gewoon nog heel lang door praten.

Van de beveiliging heb ik toen niet echt last gehad. Overal waren dan wel camera’s, maar dat boeide me toen vrij weinig. We waren veilig en dat telde. Het huis was ook gewoon prima. Was een groot huis in een normale wijk. We mochten dan wel niet buiten spellen met de buurt kinderen, maar het was ondanks alles fijn.  Na een paar maanden kregen we een nieuwe huur huis in Puttershoek. We konden er gewoon wonen, want de politie had ons verzekerd dat het veilig zou zijn. De angst bleef er wel. We wisten allemaal wat we zouden moeten doen als mijn vader ineens toch iets zou doen.

En dit was mijn onderduik verhaal. Hopelijk vonden jullie het de moeite waard om het te lezen en dan zeg ik weer tot de volgende blog

Fabian van der Gijze

Onderduiken (verleden)

Deze titel roep vast vragen bij mensen op. Dat snap ik helemaal. Is namelijk ook iets wat niet voor komt, maar ik heb toen ik in  groep 4 zat moeten onder duiken en een tijdje niet naar school kunnen gaan.

Zoals ik net al schreef zat ik in deze periode nog in groep 4. Dus de tijd waar je overal een beetje de basis van leer. Was denk ik halve wegen mijn school jaar toen het gebeurde. Mijn docent kwam vrijdag middag die dag naar me toe. Ze zei  blijf je even zitten Fabian. Iedereen ging weg want in de onderbouw ben je klaar vrijdag middag. Mijn lerares kwam naar me toe en zij dat ik even langer op school moest blijven, omdat mijn moeder even nog niet kon komen. Ik vond het maar raar, maar ging dus maar naar de overblijf tussen alle boven bouwers. Ik kreeg een paar boterhamen van een overblijf moeder. Toen de boven bouwers gingen bouwen en knutselen ging ik weer naar mijn klaslokaal. Ik werd achter de pc gezet en ging maar spelletjes spelen. Later die dag zag ik mijn moeder huilend op school aan komen. Ik snapte er toen even niks meer van. We gingen met de hoofd van de school mee naar zijn huis. Wat hier is gebeurd weet ik zelf ook niet meer precies. Ik ben van uit hier naar mijn zus gegaan want die was nog op haar school in Oud-Beijerland. Uiteindelijk moest ze een paar weken bij een vriendin blijven slapen, omdat ze niet school kon missen.

Mijn moeder en ik moesten naar het politie bureau. Hier kwam ik er achter wat er was gebeurd mijn vader had mijn moeder bedreigd met de dood en gezegd dat het niet uit maak hoe lang hij er voor moest zitten, maar ze zou dood gaan. Ik mocht bij de politie mannen zitten op de computer. Mijn moeder moest toen vertellen wat er was gebeurd en aangiften doen. Ik heb toen eerst een tijdje in een motel gewoond samen met mijn moeder. We moesten namelijk wachten tot er een plekje vrij was in een opvang centrum (een onderduik adres). Toen we in ons eerste opvang centrum zaten was het echt niet leuk. We werden in ons eentje zonder eigenlijk goed voedsel in een huis gezet. We zijn af en toe stiekem naar de stad gegaan om het nog een beetje gezellig te maken. Gelukkig hebben we maar heel even hier moeten verblijven, want hier was het echt niet leuk.

het vervolg is hier te lezen.

Fabian van der Gijze

het ontstaan van mijn problemen (verleden)

Toen mijn moeder met haar knie kwam te zitten, kwam er een nieuw probleem bij. Mijn vader ging het leven lijden waar hij altijd bang voor is geweest. Namelijk het leven wat zijn leven heeft verpest. Het leven wat haast alleen nog maar bestaat  uit drank en vreemdgaan . Dit heeft een veel gevolgen gehad. Het heeft mijn leven meer dan 90 graden veranderd. Dit heeft mij gemaakt hoe ik nu ben en hoe ik me nu gedraag.

Laat ik eerst maar eens uitleggen waarom mijn vaders leven zelf eigenlijk is verpest, want hier mee begon eigenlijk al mijn leven terwijl ik er nog lang niet kwam kijken op deze wereld. Mijn vader kent een heel moeilijk leven. Het begon allemaal bij zijn gezin. Zijn zogenaamde familie. Hij kwam namelijk in een familie terecht met te veel problemen. Zijn familie had niks met hulp, maar wilde alles zelf regelen. De moeder van mijn vader had veel problemen. De twee grootste waren drank en vreemdgaan. Door de drank maakte ze iedereens leven moeilijk. Ze sloeg mijn vader en jatten zijn spaargeld. Hier mee kocht ze uiteraard drank. Uit eindelijk liep ze weg en had hij tot haar dood niks meer gehoord van haar. Haar dood oorzaak was kanker. Ik heb deze vrouw ook nooit gekend, maar ik weet wel dat deze vrouw er voor heeft gezorgd dat de een stukje van mijn leven een hel heeft gemaakt. Zover ik weet had hij gelukkig wel een aardige vader.

Thuis ging het bij hem dus niet zo goed.  Het gevolg uit huis plaatsing. Hij heeft in totaal in 2 pleeg gezinnen gezeten. Van 1 weet ik eigenlijk helemaal niks, van de ander een klein beetje. Zijn tweede pleeg gezin was heel aardig voor hem en steunde hem ook haast in alles. Hij ontdekte zijn voetbal talend en ging zelfs mee doen in het betaalde voetbal wereldje. Hij kon later ook prof voetballer worden, maar dit heeft hij simpel gezegd verneukt. Dit kwam uiteraard weer door de drank.

Mijn vader heeft nooit hulp aanvaard en dus nooit over zijn verleden gepraat. Toen er problemen bij mijn moeder kwamen. Kon hij de drank niet meer weerstaan. Hij had vroeger geleerd dat je door drank alles kon vergeten en het leven er veel beter van wordt. Hij ging dus het zelfde leven als zijn moeder volgen. Laat ik wel voorop stellen dat hij mij nog nooit heeft aan geraakt en ook van mijn spullen is afgebleven. Mijn zus  heeft ooit wel eens een klap gekregen toen hij dronken was, maar hier later meer over.

Door de drank en mijn moeders problemen kreeg mijn vader niet meer zijn vrijpartijen. Hij zocht dit dus buiten de deur, omdat hij zelf gezegd niet zonder kon en de dwang te sterk was. Resultaat een lijst aan vrouwen wat niet meer te tellen valt, volgens hem 2 extra kinderen en een enorme drank probleem. Het laatste probleem werd zo erg dat hij mijn moeder heeft bedreigt. Dit leiden tot de scheiding en mijn eerste kennismaking met de politie die hem op pakte en iedereen onder vroeg.

Hier begon mijn levens verhaal. Ik moest door de bedreiging  een tijdje overal en nergens wonen. Ik heb een tijdje daardoor in een hostel gewoond en in opvanghuizen samen met mijn moeder en mijn zus.  Hier over meer in mijn volgende blog post over mijn verleden.

Fabian van der Gijze

de tumor in mijn moeders knieën (verleden)

Toen ik nog niet zo heel oud was, kwam mijn moeder bij het zieken huis te lopen. Ze had namelijk last van haar knieën. Zelf dacht ze dat het wel mee viel en het misschien door de zware bevallingen kwam.

Ze ging dus naar de dokter. De dokter bekeek het en vond dat het tijd was om naar het ziekenhuis te gaan. Dit heeft mijn moeder dus ook gedaan. Na veel onderzoeken in het ziekenhuis hadden ze het probleem gevonden. De uitslag wat ze brachten was niet wat mijn moeder had verwacht. Er bleek een tumor in haar knie te zitten. De tumor moest er uit want anders zou ze haar bennen wel kunnen kwijt raken.

Ik was nog maar heel klein in deze tijd. En begreep er niet echt veel van. Na een tijdje dacht ik na al die bezoeken dat het ziekenhuis mijn moeders 2de huis was. En zei dan ook altijd als we haar weg brachten. Tot de volgende keer als je weer naar je andere huis komt. En rende dan snel naar het speeltuintje tegenover het ziekenhuis. Ik vond haar tweede huis ook altijd veel leuker, want er waren heel veel aardige mensen en het speeltuintje was veel leuker dan die in Puttershoek.

Toen mijn moeder werd op genomen in het ziekenhuis voor haar operatie was het erg stil in huis. Ik dacht dus dat mijn moeder weer even ging relaxen in haar 2de huis. Toen we haar na haar operatie gingen op halen bleek ze ineens in een rolstoel te zitten. Dit vond ik heel erg gek maar ook heel erg leuk, want ik mocht altijd op haar schoot zitten, terwijl mijn vader ons duwden.

Na de operatie moest mijn moeder vaak terug voor onderzoek. De operatie was gelukt en de tumor was gelukkig helemaal verwijderd en was niet terug gekomen.

Later bleek mijn vader dit niet aan te kunnen. Hij was aan de alcohol gegaan en ging heel vaak vreemd. Hij deed nu het zelfde als wat zijn jeugd heeft verpest. Hij had nooit hulp gehad dus deed hij het zelfde wat zijn ouders deden. De fles pakken als het teveel word.

Achteraf baal ik wel dat ik toen zo klein was toen dit gebeurde. Ik heb mijn moeder niet kunnen steunen, zoals ik nu wel zou doen. Ik snapte het toen gewoon niet of ik wilde het gewoon niet begrijpen. Gelukkig is de tumor nog steeds niet terug gekomen. Zwakken knieën houd mijn moeder altijd wel en haar littekens. Maar het belangrijkste wat e nog steeds over heeft gehouden zijn haar benen.

Fabian van der Gijze

Hoe was ik als baby (verleden)

In de introductie had ik geschreven dat ik gelijk liet zien dat ik er was. Dit zou ik later uit gaan leggen. Dus bij deze mijn eerste blog post over mijn verleden.

In de buik was ik al heel erg wild als baby. Ik bleef steeds mijn moeder schoppen en was erg druk. De bevalling was erg moeilijk en kosten mij en mijn moeder haast onze leven. Het werd dus een keizersnee. Toen mijn moeder mij voor het eerst zag als baby, dacht ze komt dit uit mij? Dit kwam omdat ik op een chinees leek, maar mijn vader en zij zelf hebben geen chinees bloed. Dit trok later pas weg.

Ik was niet bepaald altijd een leuke baby. De eerste verschoon beurt plaste ik mijn moeder gelijk onder. Ik huilde ook haast altijd. Massages en muziek kregen mij  als enige stil als baby. Had soms enorme drift buien en gooide dan met mijn spulletjes. Mijn moeder had het dus niet echt makkelijk met mij als baby. Later kreeg mijn moeder last van haar knieën toen ik 1 was, maar dit leg ik een volgende blog post uit. Misschien was dit een kleine post, maar is wel de start van mijn leven. Die kon ik natuurlijk niet overslaan

Welke blogposten hoop jij in de toekomst nog te lezen van mij. Nu weet je natuurlijk nog niet wat ik allemaal mee heb gemaakt. Alleen bepaalde dingen maakt iedereen natuurlijk mee. Ik wil een zo open en persoonlijke blog krijgen, dus kom maar op 😉

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Featured image