Hoe zie ik mij zelf eigenlijk

In mijn afgelopen blog post vertelde ik je hoe ik mij momenteel voel. Vandaag ga ik iets in die richting doen, maar  eigenlijk iets totaal anders. Ik ben zo’n persoon die altijd roep dat niemand mij 100% kent. Het is hier alweer eventjes geleden, maar ook hier heb ik dat neer gezet. Met niemand bedoel ik dan ook echt niemand. Zelfs mijn eigen moeder niet en ik zelf ook nog niet helemaal. Hier ben ik niet trots op, maar wel erg tevreden. Zo blijf je altijd een beetje een mysterie. Als mensen je door en door kennen is het ook niet meer leuk. Nou weet ik wel hoe mensen mij vaak zien en over mij denken. Vandaag zet ik dat even allemaal aan de kant, want hoe zie ik mij zelf eigenlijk. Laat ik eens een gooi wagen. Al wordt dit geen makkelijke klus.

Als ik van een afstandje naar mij zelf zou kijken, zou ik persoonlijk zeggen dat er een vrolijke jonge staat. Zodra ik wat in zoem zie ik al snel veel littekens. Een persoon met een verhaal. Een krachtig verhaal waardoor je zo onderuit kan worden geschopt. Gelukkig is dat niet gebeurd. Nee, het verhaal maakt juist de persoonlijkheid. Hierdoor kan je al snel aanpassen aan andere mensen. Jong of oud maak niet uit. Let alleen wel op. Door het verhaal, wordt er heel secuur naar personen gezocht. Wie krijgt de ware te zien en wie maar een gedeelte.

Zodra je echt dichtbij kom krijg je te maken met de zorgzame kant. Wanneer er een hulpsignaal door komt. Komt die eigenschap naar buiten. Het kan doormiddel van een berichtje of gewoon een lieve glimlach. De hulpsignaal hoef niet eens hard op te zijn. Lichaamstaal kan al genoeg zijn. Net die extra knipper of die iets te gestreste ogen. Als er iets veranderd kan worden, zal ik dat altijd doen. Al is dit tegenwoordig  wel iets minder geworden. Daar is de gekwetste kant te zien. Waar zijn namelijk alle mensen die die hulp ooit eens hebben gezien? Juist ja, niet hier. Al zijn er nu wel een paar mensen te vinden die weten wat ik bedoel met behulpzaam zijn. Ik durf stiekem zelfs te wedden dat één persoon vandaag zal reageren.

Er zijn al genoeg treurige berichten te zien/te horen, vandaar probeer ik het met humor. Er is daar zeker een rem, maar die is wel wat verder te vinden. Meestal zie je wel hoe ver je kan gaan. Al pakt het ook wel eens verkeerd uit hoor. Het is een aparte humor waar je tegen moet kunnen. Probeer het en er valt wat te lachen.

Ook zie ik een verliefde jonge. Niet eens persé op een persoon. Nee, iemand die echt verliefd is op het leven. Overal is wel romantiek te zien. Hierdoor verplaats het wel regelmatig richting een persoon. Dan komt er een heel onzeker jongetje. Daar is in eens de gevoelige kant. De kant die je nachten lang wakker kan houden en je stomme dingen kan laten doen. Waarom? Ik ben gewoon gek op alles wat met liefde te maken heeft. Hoe zou een leven zonder wel niet moeten zijn. De spel van liefde is toch veel te leuk. Bovendien kan je ook nog eens mensen vrolijk maken met een flirterig grapje te maken.

De liefde zie je op één soort plek altijd heel goed in mijn ogen terug. Dat is altijd als ik bij mijn familie/gezin ben. Ik vind dat gewoon een hele fijne plek om te zijn. Ook één van de weinige plekken waar ik echt mij zelf kan zijn. Al is er de laatste tijd wel een kanttekening aan. Ik wordt er nu enorm rustig en ben wat meer op de achtergrond te vinden. Vroeger was dit zeker niet het geval. Al ben ik sowieso meer toe aan de rustige kant van mij.

Ik vind het eerlijk om lekker druk te zijn. Heeft waarschijnlijk ook wat te maken met het presenteren. Ze worden dan ook regelmatig gek van mij. Toch moet ik altijd weer terug naar de stilte terug. Anders word ik echt helemaal gek.

Dat is denk ik ook wel één van de oorzaken waarom veel mensen mij anders zien. Ik heb vaak twee tegenpolen als eigenschap. Zoals druk en rustig, maar ook doorzettend en concentratieloos. (Ja, ik weet dat dat woord niet besta.) Het heeft echt met de tijd en de plek te maken. Vraag mij echt niet waarom, maar zo werk ik nou eenmaal. Hoe het maar gewoon op een gekkie.

Wat ik doe, wil ik ook goed doen. Dat is ook wel een puntje van aandacht. Ik merk bij het schrijven dat ik nu echt aan het vast lopen ben. Bij deze sluit ik hem hier dan ook af. Ik ga het zeker nog eens proberen te doen, maar voor nu komt even alleen dit er uit. Dus dat dus 🙂

Fabian van der Gijze

volg mij ook via  Facebook,  Twitter,  Instagram,  google+en Bloglovin 

Twee eigenschappen die ik nooit van mijn vader zou na willen doen

Na mijn vakantie zou ik meer en persoonlijker gaan bloggen. Dit is dus één van die blog posten. Ik heb er zelf voor gekozen om niet meer met mijn vader om te gaan. Even simpel gezegd ik vind het gewoon echt een klootzak die niet weet hoe alles werkt. De grootste redenen van deze makkelijke keuze komen binnenkort nog online, maar voor nu wil ik het graag over twee eigenschappen hebben die ik echt heb vervloekt en heb gezworen om nooit zelf te doen. Misschien herken je het wel van iemand uit je eigen omgeving. Waarschijnlijk hebben we allemaal wel dingen waar bij je zegt ‘’dat ga ik later nooit doen’’. Nou, daar gaat het over, maar dan natuurlijk wel over iets gevoeligere dingen.

vreemdgaan

Één van die eigenschappen die ik nooit zou na doen is vreemdgaan. Dit was één van zijn grootste eigenschappen en verslaving. Sinds hij met mijn moeder had heeft hij dit altijd gedaan. Het is vooral begonnen toen mijn moeder met haar knie kwam te zitten. Hij bleef langer weg of hij had nog even een klus tussendoor. Ik vind dit echt zo erg. Later toen ik het allemaal begon te begrijpen heb ik hem er wel eens naar gevraagd. Ik vroeg hem de simpele vraag hoe vaak hij vreemd was gegaan. Zonder te blozen zei hij gewoon dat hij het niet meer kon tellen. Sommige mannen overdrijven hun bedpartners, maar geloof mij. Het waren er zeker meer dan 50. Je kon hem niet met veel dingen geloven, maar hier over loog hij niet.

Het rare ervan was dat hij mij zelfs verhalen er over ging vertellen. Als we iemand tegen kwamen vertelde hij mij gewoon rustig dat zij er één van was. Soms kwamen we op plekken waar hij het ooit had gedaan. Dit vertelde hij dan ook gewoon rustig. Hij gaf mij zelfs heel soms tips. Één verhaal is mij altijd bij gebleven. We waren samen een dagje naar een klein strandje. Toen we langs de invalide toilet liepen vertelde hij mij dat hij daar ooit eens uit moest vluchten. Hij vond het namelijk een keertje nodig om het in zo’n toilet te doen. Het leek hem ruimer dan een andere toilet. Hij kwam er toen achter dat er een alarm in zo’n toilet kon zitten. Na een paar minuten ging er namelijk ineens een alarm af. Helaas is hij toen niet gepakt.

Hoe hij het in zijn hoofd kon halen snap ik nog steeds niet. Hoe erg kan je zijn. Je bent er al niet voor je gezin en dan ga je ook nog eens vreemd. Ik kan echt niet tegen vreemd gaan. Hij vertelde mij ook ooit eens in een dronken bui dat hij nog twee kinderen ergens heeft lopen. Misschien heb ik dus nog een broertje en zusje rond lopen, maar daar hoef ik eigenlijk niet achter te komen. Toen ik dit hoorde werd ik echt gewoon misselijk. Dit was echt zo’n moment dat ik zweerde het nooit te doen en dit ga ik dan ook echt nooit doen. Mijn vader heeft wel eens gezegd dat ik er later wel anders zou over na gaan denken en het door zou krijgen. Nou, ik weet zeker dat ik dit nooit ga begrijpen en dat ik er op mijn tachtigste nog steeds van walg. Zulke dingen doe je gewoon niet. Je trouwt met iemand om daar trouw aan te blijven. Doe dit dan niet en neem een open relatie. Is dit niet het geval. Rot dan lekker op!

csm_woedeaanvallen_bd7ea2f2ea

De volgende eigenschap heb ik zelf helaas wel geërfd, maar dit heb ik dankzij judo en veel gesprekken met mijn psycholoog onder controle. Mijn vader kon namelijk heel agressief zijn. Als iemand iets verkeerds deed dan kon hij er echt heel fel op reageren en ruzies ging hij zeker niet uit de weg. Hij had in zijn leven al veel gevechten gehad op straat en in het verkeer. Hij werkte in de bouw. Hierdoor was hij heel erg gespierd. Dit kon je van een afstand niet goed inschatten. Je zou in ieder geval niet verwachten dat hij bijvoorbeeld wasmachines in zijn eentje kon dragen. Als iemand uit zijn auto stapte om te knokken was hij zeker niet bang. Nee, meneer sloeg iemand nog liever doof. Wie rijd er nou verstandig weg. Hij in ieder geval niet.

Heel vaak heb ik heb scheldend gezien in de auto of op straat. Gelukkig vocht niemand met hem als ik er bij was, maar hoe vaak ik een dreigement heb moeten aan horen. Je bof maar dat je zoon er bij is of wacht maar de volgende keer dat je alleen ben. Ik kan het werkelijk niet meer tellen. Toch werd ik zelf ook steeds agressiever.  Als iemand mij echt pijn deed of als ik ruzie kreeg liep ik niet meer weg. Nee, ik ging er net zo hard in. Van zulke momenten heb ik heel erg spijt. Het ergste wat ik ooit heb gedaan is mijn zus bij haar keel pakken. Gelukkig heb ik nog nooit iemand echt letsel bezorgd.

Als iemand tegenwoordig echt heel ver gaat dan komt deze woede nog wel eens nar boven. Gelukkig gebeurd dat niet zo snel. Ik heb geleerd hoe ik het onder controle kan houden en meestal ben ik zo verstandig om lekker weg te lopen. Dan maar even de deur dicht trappen, want dat is altijd beter dan iemand te trappen. Gelukkig heb ik ook niet meer echt een reden om met iemand te  vechten. Ik heb super veel lieve en leuke mensen om mij heen. Bovendien ben ik zelf ook heel happy, dus niemand kan mij iets maken.

Er zijn nog vele eigenschappen die het nooit zou willen hebben. Waarschijnlijk zou ik er wel een boek van kunnen maken, maar laat ik het nu maar even houden bij deze twee. Dit zijn misschien wel de twee eigenschappen die ik echt ben gaan haten. Waarschijnlijk ga ik die eigenschappen ook nooit snappen. Misschien vind je dit als buitenstander wel twee hele normale eigenschappen, maar ik vervloek ze echt. Het heeft mij een hoop ellende bezorgd en mij niet alleen. Welke eigenschap haat jij echt?

Jij bent de gene die bepaald waar jij voor sta. Al erf je alleen slechte dingen. Niemand beheers jouw gedrag!

Fabian van der Gijze

Je kan mij ook volgen via Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin