strand van Brighton

Op naar Brighton met een te mooie zonsondergang

Na het concert in Londen was het dan eindelijk tijd om echt vakantie te gaan vieren. Hiervoor had ik het plaatje Brighton uitgekozen. Hier ga ik absoluut nooit spijt van krijgen. Wat is Brighton een prachtige locatie en wat bracht het veel mooie dingen met zich mee. Een reis om niet zo snel meer te vergeten in ieder geval.

De Video

Uiteraard heb ik mijn reis hier naar toe vast gelegd. Er zit veel tijd in deze video, dus check de video ook zeker 😊

Mijn Tinder afspraak zegt af

Eigenlijk zou ik na het concert nog een rondleiding krijgen van een meisje genaamd Kate. Ik gebruik zelf eigenlijk nooit Tinder in Nederland, maar in het buitenland bijna altijd. Ik wil altijd mijn informatie krijgen van de lokale bevolking en die krijg ik via deze prachtige app. Bovendien kan het voor mijn Engelse woordenschat ook geen kwaad. In ieder geval zou ik dit keer ook werkelijk met iemand afspreken voor een rondleiding, maar dat ging helaas niet door. Ze was ziek. Nu weet je nooit via Tinder of dat natuurlijk echt zo is, maar hé ze liet mij daar ten minste niet voor lul staan. Ik besloot dus lekker om direct naar Brighton af te reizen.

Per ongeluk zwart reizen

Uiteraard reed ik achteraf zwart naar Brighton. Ik had ingecheckt met mijn pas, alleen daar kon je in Brighton niet mee uitchecken. De Oystercard is namelijk alleen geldig in Londen. Gelukkig was ik bij de controle in de trein nog op de grens in Londen. Bespaarde mij een boete en een veel duurdere ritprijs. Het koste mij nu namelijk echt veel minder dan als ik wel een kaartje had gekocht. Ach ik had toch al te veel dure kaartjes gekocht tijdens dag 1, dus uiteindelijk kwam het waarschijnlijk op het zelfde neer.

https://www.instagram.com/p/B-FNTNqDsYH/
Welkom in Brighton

Toen ik eenmaal aankwam in Brighton liep ik lekker door het gezellige stadje heen richting mijn hotel. Hier plofte ik even neer om tot rust te komen. Bij wakker worden werd ik positief verrast. Brighton liet mij een prachtige zonsondergang zien. De pier zag er hierdoor zo perfect uit in combinatie met het strand. Nou ja het strand was wel even een kleine aantekening. Ik reis zelf dus altijd zonder enige informatie. Ik ging dus met goed gevoel richting het zand. Wat helaas daar geen zand bleek te zijn maar stenen. Daar ging mijn zwembroekfoto idee mooi de zee in.

Het strand van Brighton

Deze wandeling vertelde mij in ieder geval al dat Brighton een schitterende locatie zou gaan zijn voor mijn reis. Even tot rust komen. De rust waar ik specifiek naar op zoek was. Alleen wat het mij uiteindelijk allemaal bracht had ik zelf ook niet van te voren kunnen voorspellen, maar daar over later meer 😉

Fabian van der Gijze

YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Eekhoorns knuffelen in Woolwich & een stroomstoring in Londen

Persoonlijk ben ik niet zo voorstander van plekken waar al zo veel mensen naar toe zijn gegaan. Londen is echt zo’n plek. Bijna iedereen is wel een dagje naar Londen geweest, bijvoorbeeld tijdens je opleiding. Tot nu toe was ik de reis naar Londen altijd ontsprongen. Als je mij een beetje volg, dan weet je dat mijn Londen ontmaagding nu toch heeft plaats. Ik moest namelijk even voor een concert van Lennon Stella naar Londen. Als je er toch ben kan je beter de stad ook een beetje verkennen hé. Eerlijk is eerlijk, maar Londen heeft mij de eerste dag al direct verrast.

Check hier onder de vlog. Misschien leuker dan alleen lezen 😉

Na een leuke avond, werd ik wakker in mijn Guast House in Abby Woods. Zo’n 20 minuutjes met de trein vanaf Londen. Ik slaap altijd liever net buiten de stad, zodat je nog wat mee krijg van de lokale bevolking. Ik probeerde mij nog niet helemaal toe te geven aan Londen, dus besloot een mooie wandeling te maken. Ik zag een mooi natuurpad en in de verte hoge gebouwen in de lucht. Ik besloot maar gewoon het pad te volgen tot ik hopelijk in het stadje zou uitkomen in de verte. Na een heerlijke wandeling was het dan idd zo ver. Ik kwam namelijk uit in Woolwich.

Eekhoorn in Woolwich

Een locatie met een geschiedenis. Dit was namelijk als ik het goed zeg de plek waar de mensen van het leger werden opgeleid, waar de spullen van het leger werden opgeslagen en waar de boten werden gemaakt. Voor mij dus een interessante locatie. Helaas zag je op een paar kanonnen hier niet zo veel van terug. Toch keek ik mijn ogen uit in deze stad. Het zag er zo mooi en relaxt uit. Het water was super mooi en de stad zelf ook. Na een tijdje kwam ik in een park uit. Ineens zag ik allemaal eekhoorns lopen. Ik besloot zo stil mogelijk te doen en ze te filmen. Ik had eigenlijk verwacht dat ze vanzelf weg zouden rennen, maar dat was zeker niet het geval. Ze kwamen juist op mij af. Perfect voor mijn video en te lief om te zien. Hierna besloot ik mijn Oyster kaart (Ov-Kaart) te kopen en richting Londen af te reizen.

Londen Bright

Zonder enige idee besloot ik de trein in te stappen en bij Londen Bright uit te stappen. Google Maps is altijd mijn beste vriend als ik alleen aan het reizen ben. Ik zocht de route die ik ongeveer moest lopen om een beetje op een leuke bestemming uit te komen. Zo kwam ik al lopend bij Londen Eye uit. Het reuzenrad zelf boeide mij eerlijk gezegd niet zo heel veel. Oké, het zag er mooi uit, alleen de locatie zelf deed veel meer met mij. Wat een culturele plek. Ik had namelijk besloten om naar het Theater te lopen. Nou kon ik daar niet zo veel van zien, maar er om heen gebeurde dus van alles. Mensen waren lekker creatief bezig. Zo was één man in de weer met zijn bellen en alle jongeren waren lekker aan het skaten. Het zag er zo vredig en fijn uit. Vanaf dat moment had Londen mijn liefde te pakken. Ik besloot dus toch nog maar even door te lopen.

Londen EYE

Zo kwam ik op een grote plein uit. Waarschijnlijk één van de centrale plekken van Londen. Ik keek echt mijn ogen uit. Al die mooie stad lichten en de gezelligheid straalde er vanaf. Ik moest stiekem wel lachen om het feit dat iedereen maar op foto’s ging. Normaal gesproken had ik dat waarschijnlijk ook gedaan voor mijn socials. Nu had ik er alleen echt geen zijn in. Een video maken was voor mij genoeg. Ik wilde gewoon genieten en met de vibe mee gaan. Ik besloot lekker een restaurant uit te zoeken om wat te eten.

Noem het geluk of pech, maar ik maakte weer wat mee. Op de eerste dag vond er een aanzoek plaats in mijn restaurant/pub en nu viel ineens het stroom uit. Blijkbaar was het traditie dat iedereen ging klappen, dus dat deed men dan ook toen het licht uit viel en vervolgens wast glazen op de grond belande. Ik besloot te wachten tot het stroom weer aan zou gaan. Dit gebeurde helaas alleen niet meer. Helaas kon ik mijn bestelde eten dus helaas op mijn buik schrijven. Enige voordeel daar van was dan wel weer dat ik mijn verse jus gratis kreeg. Een vermakelijke avond in Londen dus en ook nog eens gratis drinken. Win Win situatie noemen we dat toch.

Ik besloot maar simpel voor Fish and Chips te gaan. Ik moest ten slotte toch echt even iets eten. Hierna was het tijd om naar huis te gaan. Lekker relaxen en uitkijken naar de dag er na. Dan was het eindelijk zo ver. Het concert van Lennon Stella, maar Londen ik had je nooit zo leuk verwacht.

Fabian van der Gijze

YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Vliegen naar Londen met KLM

Voor het eerst naar Londen en direct een huwelijksaanzoek

Zonder enig idee wat toe doen vertrok ik in mijn eentje naar Londen. Drie dagen Londen verkennen en daarna door naar Brighton. Het enige wat ik wist was dat ik naar een concert ging in Londen. Verder was alles nog een verassing. Het werd een hele bijzondere reis, die op het perfecte moment kwam. Uiteraard neem ik je weer mee op avontuur. Geniet er van.

Video
Direct verdwaald en 5 treinkaartjes

Mocht je ooit wel eens in Londen zijn geweest, dan heb je al kennis gemaakt met de hell. Wat is het openbaar vervoer daar verrot. Vanaf minuut 1 was ik direct verdwaald en stond ik met 4 verkeerde treintickets in mijn handen. Vraag mij niet hoe, maar blijkbaar had ik kaartjes gekocht die pas 3 dagen later geldig werden. Gelukkig kon ik hier van wel nog iets van geld terug claimen. Soms moest je een klein stukje boven de grond lopen om naar de volgende halte te gaan. Nou Google Maps raakte direct van slag. Liep ik daar met nog maar 7% rond te zoeken naar mijn treinstation en uiteindelijk nog mijn guest house. Vraag mij niet hoe, maar het kwam gelukkig nog allemaal goed.

In het vliegtuig naar Londen
Onvoorbereid reizen

Zoals je al kan lezen ben ik eigenlijk gewoon het vliegtuig ingestapt. Oprecht geen flauw idee en 0,0 informatie. Zo had ik expres een vliegticket gekocht naar de hoofd airport. 3x raden wie zijn slaapplek uiteindelijk compleet de andere kant op heeft geboekt. Juist ja ik. Ik sliep namelijk in het plaatste Abbey Wood. Een soort van dorpje vlakbij Londen. Per trein goed te doen. Van dit plekje wist ik alleen ook nog helemaal niks. Zodra ik mijn spullen had gedropt ging ik dus maar even naar de grootste supermarkt in de buurt en uiteindelijk naar de plaatselijke Pub.

Het huwelijksaanzoek

Toen ik de plaatselijke pub instapte om eindelijk iets te drinken en wat te eten. Ik was alleen even vergeten dat ik op zaterdag naar Londen was gevlogen. Heel het dorp was dus aanwezig. Sta je dan lullig te vragen om één tafel voor een pizza. Gelukkig kon ik bij twee heren aanschuiven. Het was oprecht een leuke pub om te zien. Heel het plafon was vol gehangen met lampjes, fijne muziek en de sfeer was gewoon top. Ik zat ondertussen lekker van mijn pizza te genieten toen de muziek ineens stopte. Iemand was al een paar jaar samen met iemand en vroeg die persoon volgens mij opnieuw te huwelijk. Iedereen klappen en de sfeer werd nog beter. Pak je toch mooi mee op je eerste dag.

In de pub in Londen
Tijd voor de eerste nacht

Hierna was het dan toch echt tijd om voor het eerst te slapen in een Guest House. Mijn eerste dag in Londen zat er alweer op. Oké, Londen zelf nog niet zo veel gezien, maar we zijn dichtbij. Laat het relaxen en het avontuur maar beginnen. Vergeet de video hier boven niet te checken voor het complete verhaal met beelden en abonneer dan ook gelijk op mijn YouTube kanaal zodat je niks mist van deze Londen / Brighton reis 🙂

Fabian van der Gijze

YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Het natte wonder van Liverpool bewonderen

Het was weer tijd om Liverpool te ontdekken. Dit keer besloot ik naar het oorlogsmuseum te gaan, lekker random te wandelen en uiteindelijk kwam ik uit bij het natte wonder van Liverpool. Ik nam je weer gezellig mee via mijn camera. Veel plezier met kijken.

Bedankt voor het kijken en vergeet niet even te abonneren

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Op naar Liverpool. Mijn eerste keer UK!!

Daar gaan we dan weer eens een keertje. Nieuw vliegtuig en weer een heel nieuw avontuur. Dit keer ga ik naar Liverpool. Waarom vraag je je misschien wel af. Nou ik heb echt geen flauw idee. De bedoeling was eerst alleen een concert van Anne-Marie, maar daar is de finale van de Champions League nu al bij gekomen. Voor de rest ga ik het wel weer zien en ja die ik schrijf ik expres. Ook dit keer ga ik lekker alleen op ontdekking uit. Oké niet helemaal alleen. Dit keer heb ik namelijk mijn camera bij waarmee ik hopelijk iets moois kan neerzetten. Goede tip abonneer even op mijn YouTube kanaal Fabiangijze. Het is gratis en je wil die mooie beelden natuurlijk niet missen hè.

Oké, Je kan uiteraard gewoon de blog lezen of gezellig met mij op reis gaan via de onderstaande video. Ik heb er enorm hard aan gewerkt. Mocht je dus wat tijd vrij hebben. Het wordt oprecht gewaardeerd. Bedankt 🙂

Momenteel zit ik lekker hoog in de lucht. De enige plek waar je mij echt rustig en relaxt krijgt. Heerlijk vind ik het. Alles ging volgens schema, dus we zijn zonder problemen onderweg naar Liverpool. Dat zonder problemen gelde alleen niet voor iedereen, maar daar kom ik straks nog wel op terug. Laat ik eerst maar eens bij het begin beginnen. Mijn vlucht stond gepland voor 9:10 uur. Prima tijd alleen dit betekende blijkbaar dat 4 uur al de wekker zou gaan. De tijd wanneer ik normaal gesproken eens een keertje moe word om te gaan slapen. Dit gelde helaas ook voor deze nacht. Zo doemde zit ik hier met maar een uurtje slaap. Ach dat zijn we door de jaren heen gelukkig wel gewend.

Het video project wil ik oprecht goed oppakken. Mede hierom ging ik dan ook zo vroeg mijn bed uit. Even alles vast leggen en een beetje tegen een camera aan lullen. Dat is gelukkig nooit een probleem. Hoe weinig slaap we ook hebben gehad, lullen kunnen we wel. Nu maar alleen hopen dat mijn huis genootjes er geen last van hadden. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik mij om die mensen vrijwel geen zorgen maak.

Na de staking van gisteren was ik even bang dat de treinen helemaal kut zouden zijn. Gelukkig viel dit enorm mee. Misschien was het ook wel gewoon te vroeg voor ellende. Dat geluk had ik dan nu wel weer. Ik was hierdoor alleen veel te vroeg op Schiphol. Normaal reis ik liever alleen met ene klein koffertje, maar dit keer kwam een grote koffer even iets beter uit. Dat betekende voor nu alleen wel dat ik drie kwartier moest wachten tot ik mijn koffer kon inleveren. Was alleen even vergeten dat ik fast tickets had, dus dit had al veel eerder gekund. Ach, nu heb ik ten minste we weer die chagrijnige stress kippen kunnen zien. Daar ga ik persoonlijk altijd heel goed op. Je gaat op vakantie, maar begint het met een hele boel ellende. Doe gewoon lekker rustig en geniet van de tijd, voor je het weet is het alweer voor bij.

Het bla bla bla gebeuren slaan we lekker over. Even naar de tegenwoordige tijd. Oké mijn tegenwoordige tijd dan. Ik zit in een stampvolle vliegtuig op rij 2 lekker bij het raam. Het vliegtuig zit helemaal gevuld op één klein plekje na. Ook op rij 2 alleen wel aan de andere kant. Als dat plekje gevuld was geweest had ik alleen wel met mond open gekeken. Ze zeggen namelijk wel eens toeval bestaat niet. Nou hier gebeurde wel iets heel toevalligs. Het meisje wat naast mij zit zat druk te whatsappen. In een flits zag ik toevallig ineens een naam voorbijkomen die ik herkende. Snel controleerde ik de naam nog even na. Ja hoor precies dezelfde naam en de profiel foto leek ook wel hee veel op die van mijn collega. Even de moed verzamelen en gewoon vragen dan maar hè.

Hey, onbeschofte vraag, maar werkt degene waar je mee app bij Utopia. Daar kwam de ja en het verhaal. Blijkbaar had ze ook in dit vliegtuig moeten zitten. Nu snapte ik de tijdsdruk dus ook ineens. Mijn collega was blijkbaar door Schiphol aan niet rennen, terwijl bij ons de deuren al bijna dicht gingen. Wat later ook gebeurde toen zij net aan kwam rennen in de gate. Echt super lullig en had het haar ook zeker niet gegund. Nou weet ik niet of je dit krijgt te lezen, maar het eerstvolgende theetje is voor mij en ik zal je er niet te vaak mee pesten. Had trouwens we echt gezellig geweest. Was ik voor het eerst een keertje niet helemaal alleen op vakantie gegaan. Voor nu is het voor mij alleen wachten op de landing en dan komt het avontuur wel vanzelf. Tot in Liverpool

Gelukkig ging deze vlucht ook weer zoals gepland. Na het landen had ik gelukkig weer geluk. Mijn koffer kwam al als één van de eerste koffers de band op gegleden. Waarschijnlijk hadden sowieso niet a te gek mensen een grote koffer bij hun. Daarom vlieg je naar mijn mening ook vaak met dit soort maatschappijen. Snel even honderd pond pinnen en de bus pakken. De bus kost hier blijkbaar maar £ 2.30. Dit is altijd zo, maakt dus niet uit hoelang je blijft zitten. Google raden mij aan om halverwege de reis uit te stappen en dan verder te reizen met de trein. Noem mij maar gierig, maar ik bleef lekker in deze bus zitten. Misschien was ik iets eerder aangekomen met de trein, maar dan was ik weer extra geld kwijt en ik was sowieso al veel te vroeg. De busreis duurde van het vliegveld tot Liverpool city iets minder dan een uurtje. Check het voor de zekerheid na, maar als je dit ooit wil gaan doen neem bus 83C. Let wel op je moet gepast betalen, of extra willen betalen. De NL pinpas pakte die ook niet, dus zorg voor munt geld of een creditcard. Sowieso bij veel reizen raad ik je aan om zo’n pas te hebben.

Ik werd helaas niet gesponsord, maar ik sliep in het Tune hotel. Super goedkoop, geen overbodige spullen, midden in de stad en enorm vriendelijk jeugdige personeel. Ik was veel te vroeg en had eigenlijk mijn koffer moeten achterlaten of iets meer incheck geld betalen. Dit vonden ze overdreven en gaven mijn sleutel gewoon gelijk. Ze zei als het klaar staat is het zonde om niet te gebruiken. Ik had verwacht dat ik er gelijk weer op uitging. Nou dit was zeker niet het geval. Ben een paar keer wakker geworden, maar compleet in coma geraakt tot het etenstijd was. Google maps was weer mijn grootste vriend en vond de goedkoopste eettent die er was. Ik wilde deze reis in ieder geval 1 keer echt Engels hebben gegeten, dus het werd Fish and Chips. Niet heel spectaculair, maar ik was toch dood op. Alvast even snel door de regen een korte wandeling maken en weer terug naar de kamer.

Het Liverpool avontuur zal pas morgen beginnen, dus daar wachtte ik op. Wel besloot ik voor mij doen iets geks te doen, namelijk Tinder te installeren. Ik wilde in contact komen met te locale mensen. Daar is die app toch enorm handig voor. Even voor het eerst een account maken en swipen. Enorm gek om voor mij zelf te doen, maar later tijdens deze reis zal het mij enorm helpen. We gaan het mee maken!

Ik ben in Liverpool!!!

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

Op naar het mooie eiland Bygdøy

Dag vier was alweer aangebroken. De tijd ging zo snel dat ik het de dag zelf nog geen eens door had. Ik had hele andere dingen in mijn hoofd joh. Ik zou vandaag de Oslo Pas kopen en dan zo snel mogelijk over al heen gaan. Met die pa mocht ik namelijk 24 uur overal gratis mee reizen en naar binnen. Ja, deze gier wil er dan zoveel mogelijk van genieten. Zelf had ik gelezen dat Bygdøy een enorme aanrader was met de Oslo pas, dus mijn doel was vandaag om het eiland Bygdøy zien te komen. De leukste dag kon beginnen.

Doordat ik gisteren alles een beetje had uitgestippeld, wist ik precies hoe mijn dagje een beetje moest gaan verlopen. De Oslo pas zou niet gelijk ingaan. Ik zou hem dus pas in laten gaan wanneer ik de bus zou pakken richting Bygdøy. Zo besloot ik eerst naar de universiteit te gaan van Oslo. Hier liep ik elke keer weer voorbij en was er stiekem wel van onder de indruk. Na een korte stop in de lp-zaak ging er dan eindelijk naar binnen. Nou weet ik niet of dit altijd kan, maar nu stonden de deuren in ieder geval wagenwijd open. Helaas kon je wel alleen maar naar de grote spreekzaal. Het zag er mooi uit, maar ergens kreeg ik het gevoel alsof ik bij een begrafenis aanwezig was. Ik bleef er dus maar heel eventjes staan.

Het volgende gebouw was wel echt enorm indrukwekkend. Ik was namelijk uitgekomen bij het koninklijk paleis van Oslo. Tot deze dag dacht ik steeds dat het gebouw heel ergens anders zat. Dat bleek dus niet zo te zijn. Hoe ik dit gebouw heb kunnen missen begrijp ik niet, want wat is dit enorm. Buiten stonden er van die wachten die om de zoveel minuten afgelost werden. Zie het een beetje als die mannetjes in Londen. Van dit gebouw moest ik gewoon een foto maken. Nou stonden er twee meiden foto’s te maken, dus ik besloot mijn spullen alvast te gaan pakken. Na een tijdje was ik nog steeds aan het wachten. Ineens draaide ze naar mij toe en vroeg ze of ik misschien de foto wilde maken. Natuurlijk wil ik dat wel even doen. Op die manier heb je toch weer een beetje contact met andere hé.

Na de foto vroegen ze gelukkig ook of ze een foto van mij moesten maken. Misschien zag ik er zo uit of de camera spullen verraden het al. In ieder geval was ik er heel blij mee. Spaarde mij weer wat moeite. Gelukkig was de foto dan ook echt goed gelukt. Na de foto spraken we nog even wat en voegde we elkaar toe op Instagram en daarna gingen we weer verder met onze eigen route.

Voor mij betekende dat eindelijk richting het eiland Bygdøy gaan. Kom ik bij de veerpond alleen achter iets pijnlijks. De veer vaart blijkbaar helemaal niet in de winter. Gelukkig hadden ze een briefje opgehangen met welke bus je alsnog op Bygdøy kon komen. Nou ik kan je mededelen dat de bussen niet echt veel schelen met onze bussen. Wat was het druk zeg. We stonden met zijn alle op een kluitje en iedereen had van dat heerlijke warme kleding aan. Wat was ik blij dat ik er na een half uurtje eindelijk weer uit kon.

Ik stapte uit bij het Norsk Folkemuseum. Een museum waar ze een beetje aan cosplay deden. Je werd namelijk weer helemaal terug in de tijd gegooid. Er waren wat mensen verkleed, er werden toneelstukjes gedaan en er stonden allemaal oude huisjes. Echt heel tof om te zien. Ik zou het dan ook echt iedereen aanraden om dit te gaan bekijken. Koop de Oslo Pas en vertrek naar Bygdøy. Je bent er zo en je krijgt er zoveel voor terug.Na een lange wandeling had ik alles wel gezien en besloot ik door te gaan lopen naar het volgende museum.

Ik was namelijk zelf wel benieuwd naar het Frammuseum. Een museum die je weer terug in de tijd zou gooien. Dit keer zou je het leven van op het water te zien krijgen. Deze idioot besloot ernaartoe te lopen, maar wees gerust er gaat ook gewoon een bus naar toe. In dit museum stond een enorm groot schip en daaromheen allemaal looproutes richting het schip. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet zo zeer zin had om nog meer te lezen, dus ik keek gewoon lekker rond en liep wat door het schip heen. Ondanks dat ik niet echt zin had om dingen te lezen, was het zeker een aanrader. Ook zeker met kinderen zou ik het aanraden. Die zullen het fantastisch vinden.

Helaas was het alweer sluitingstijd. Alles ging dicht en het werd al donker. Ik dacht toen maar morgen weer een dag. Dan kan ik altijd weer terugkomen. Nou zag ik via Google dat er gelukkig wel nog voldoende bussen reden. Ik kon dus nog mooi een rondje lopen langs het water. Eens zien hoe het er vanaf de kant van Bygdøy uit zag. Ik was oprecht al een beetje verliefd geraakt op Oslo, maar vanaf dit moment sloeg de vonk pas echt over. Wat een mooi plekje was dit zeg in het donker. Uit het niks ging ik helemaal los met foto’s en genoot ik steeds meer. Echt pas toen het helemaal donker was geworden besloot ik dan ook maar eens te gaan. Hier en daar stonden er nog wat mensen verdwaald op de bus te wachten.

Mijn wanten waren in ieder geval nat geworden, ik had het koud en wilde morgen weer vroeg op. Ik kocht dus snel een lasagne voor in de over en ging weer lekker met de metro terug naar mijn huisje. Zetten wat filmpjes op en at mijn heerlijke lasagne. De vierde dag zat er alweer op. Tijd om mijn warme bedje op te gaan zoeken.

Ineens begonnen mijn hersenen te werken. Ik besefte mij uit het niks dat het morgen mijn laatste dag was in dit huisje. Nou ben ik nooit zo snel paniekerig, maar dat zou dan toch mooi een dag te vroeg zijn. Moet ik de laatste dag dan maar 24 uur op straat door brengen. Ik opende dus snel de KLM app om te kijken wanneer ik nou naar huis zou vliegen. Helaas kwam ik er toen achter dat morgen al naar huis zou vliegen. Gelukkig wel pas rond 19:00 uur, maar alsnog. Ik had het gewoon zo erg naar mijn zin gehad dat ik de tijd oprecht was vergeten. 10:00 uur zou ik dan echt mijn huisje voor de laatste keer dicht gooien. Het was dus echt tijd om te gaan slapen. Morgen vroeg op om alles weer in te pakken.

Verdomme gewoon mijn laatste nacht hier.

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

Even een dagje echt vakantie en een nacht fotoshoot

Dag 3 was het dan zo ver de benodigde vakantie kakte echt even in. Het was een enorm regenachtige dag en ik had eigenlijk nergens put voor. Zo besloot ik maar even mijn huisje wat op te ruimen, een filmpje te kijken en uit te zoeken wat ik de volgende dag wilde gaan doen. Tot nu toe had ik ten slotte als een kip zonder kop rondgelopen. Nou is dat niet zo’n probleem in Oslo, want je vind altijd we iets, maar een doel is niet verkeerd.

Zo kwam ik ineens achter de Oslo pass. De pas die je gewoon moet regelen. Je mag er namelijk gratis mee rondreizen en bijna overal gratis mee naar binnen. Neem museums maar als voorbeeld. Had ik toch even mijn eerste doel voor ogen. Het kostte maar iets van 35 a 40 euro, dus dat zou het wel waard zijn. Als je maar wel natuurlijk flik gebruik ervan zou maken. Met mijn tempo moet dat vast wel goed komen. Ik zou in ieder geval afreizen naar het eiland Bygdøy, maar goed dat was morgen pas.

Na een dagje vakantie vieren, werd het tijd voor wat eten. Nou had ik totaal geen zin om weer helemaal naar Oslo af te reizen om alleen maar even wat te eten. In mijn huisje had ik gelukkig een keuken met een over erin. Het werd dus wel eens tijd voor de vakantie pizza. Mijn opvallende jas werd weer aangetrokken en mijn tas werd gepakt. Op naar de supermarkt voor mijn pizza.

Ik liep weer een beetje om, zodat ik door het parkje moest lopen. Je zou misschien wel denken wat een idioot met zulk slecht weer, maar het parkje zag er fantastische uit. Ik had er dus zeker geen spijt van. Even keek ik hoe de brug er blij lag die ik al eerder had gespot. Nou had ik al een bepaalde foto in mijn hoofd en die zou nu perfect gemaakt kunnen worden. Wanneer ik terugliep met mijn bevroren pizza, besloot ik gewoon weer fack it te denken. De jas werd uitgetrokken en mijn vest voor de foto kwam eronder vandaan.

 

Gelukkig had ik mijn fotospullen allemaal bij, dus ik kon het gereed maken. Micky die niet durft te kijken, slecht weer, een donkere lucht en een beetje een strakke blik. Ja, dat was precies de foto die ik voor ogen had. Zo moest die zijn en hij was bijna perfect. Thuis zal ik hem nog een beetje bewerken en de tekst er onderzetten en dan komt die van zelf wel online. Dit keer zeker geen blog, maar een foto die meer zegt dan welke woorden dan ook 😉

Thuis bekeek ik het resultaat en ik was er oprecht heel blij mee. Wat een verschil ook met eerder. Een paar maanden terug durfde ik niet eens een foto van mij zelf te maken joh en nu ben ik er zelf trots op. Enorm blij met deze verandering.

Ik hield mijn vakantie dagje nog even vol met een serie en half slapend op de bank. Hierna was het dan toch echt tijd om mijn bed weer op te gaan zoeken. De moeheid moest er denk ik gewoon even uit en dan mag je daar ook wel eens aan toe geven. Het is ten slotte toch vakantie hé.

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

 

Ik wil een lange couchsurfing reis maken

Couchsurfing is een site/app waarbij je naar slaapplekken kan zoeken of gewoon naar leuke vriendschappen. Als kind zag ik het ooit eens voorbij komen op tv en sindsdien ben ik het altijd interessant blijven vinden. Je regelt een host en dat je daar terecht komt en dan kan je daar gewoon blijven slapen. Ik ben er dan ook zeker van dat ik binnen maximaal 2 jaar een reis wil maken door couchsurfing te gebruiken. Het liefst zo ver en gek mogelijk.

Zelf heb ik nog maar één keer gebruik gemaakt van couchsurfing. Ik had in 2016 een hele vroege filmklus en moest daardoor even een slaapplek fixen in Amsterdam. Normaal wordt de app niet gebruikt om alleen even een slaapplek te vinden, maar ik dacht waarom zou ik het niet eens een keer proberen. Zodoende kwam ik bij twee gezellige Engelse dames terecht. Twee fanatieke couchsurfing gebruikers. Zij wilde graag Nederlands leren spreken en ik wilde beter Engels leren spreken. We hadden maar even, maar het was een leuke manier om weer iets beter te worden in de taal. Het op een matje slapen was even wennen, maar het viel zeker niet tegen. Daarna heb ik het eigenlijk nooit meer gebruik om een slaapplek te fixen. Het is nooit meer nodig geweest.

De afgelopen tijd heb ik alleen een enorme liefde voor reizen ontwikkeld. Dan zeker niet de standaard liefde, maar echt de liefde voor verre landen en zo lokaal mogelijk. Je leert daardoor het land veel beter kennen en je leert de plaatselijke taal een beetje spreken. Toen mijn tussenjaar er steeds meer aan zat te komen, begon het reizen ook steeds meer te kriebelen. Zou ik gewoon even een tas pakken en er vandoor gaan. Lekker de horizon tegemoet lopen. Alleen toen kreeg ik de kans van Talpa om aan de slag te gaan bij Utopia 2. Dit zou eerst tot 2 september duren, maar dit hebben we nu tot eind mei in ieder geval kunnen uitrekken.

https://www.instagram.com/p/BXb8ZTKhtht/?hl=nl&taken-by=fabiangijze

https://www.instagram.com/p/BXSg_QVB9nh/?hl=nl&taken-by=fabiangijze

Ja, als je eenmaal echt werk dan is het even niet mogelijk om een lange couchsurfing reis te gaan maken. Alleen na mei heb ik misschien weer zeeën van tijd. Tijd die ik zeker goed wil gaan benutten. Mocht er geen leuke dingen zijn qua werk of opleiding, dan ga ik het gewoon doen. Dan koop ik waarschijnlijk een ticket naar een land in Azië, koop ik een backpack en instaleer ik couchsurfing weer op mijn telefoon. Hoofd leeg en gewoon lekker gaan. Als het kan koop ik er een mooie camera bij en dan wil ik zeker een programma neer zetten. Kijken of dat mij zal lukken en hoever we eigenlijk kunnen komen. Wie weet wordt het een flop, maar voor je het weet is het een top.

De laatste tijd ben ik ook al druk bezig om op Instagram veel contact te krijgen met mensen in dit werelddeel. Het is altijd handig om al wat locaties tot je beschikking te hebben. Die reis gaat er namelijk sowieso komen. De vraag is alleen wanneer laat de tijd het toe en welk land het uiteindelijk wordt. Dat staat als enige nog niet vast. Als je iets wil, moet je het namelijk gewoon doen. Je kan er alleen maar spijt van krijgen als je besluit het niet te doen. Wie weet wordt het wel de reis van je leven geworden en die wil je toch niet mislopen!

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

Op naar het regenachtige Marrakesh

Na zo’n 2 a 4 uur nacht rust was het dan zo ver. De zon begon al zachtjes door te komen. Snel even mijn ochtend en ik was er klaar voor. Nou was ik zelf toch al niet meer thuis, dus verder kon ik toch niet meer zoveel doen. Voor het eerst zou ik eens ergens anders vertrekken dan vanaf Schiphol. Dit keer vloog ik eens een keer vanuit Keulen. Verandering kan ook niet een keertje kwaad hé. Zolang ik maar gewoon de lucht in zou gaan. Dan zouden de twijfels eindelijk verdwijnen.  Dan was er vanuit Marrakesh niet echt meer een weg terug.

De vlucht liet mij wel gelijk zien waarom ik het liefst alleen reis. Op gebied van reizen ben ik echt heel kalm. Het komt vast wel goed en het is maar voor een vakantie. Gewoon een beetje genieten van alles en iedereen. Mijn medereizigers deelde volgens mij niet echt dezelfde mening. De vakantiestemming zat er op het vliegveld in ieder geval nog niet echt in. Al werkte het vliegveld ook niet echt mee. Geef mij dan ook maar liever het moderne Schiphol. Gaat een stuk snellen en gelukkig vaak ook een stuk soepeler. Goed we hadden het in ieder geval gehaald.

Mijn tickets had ik los van de rest gekocht. De terug vlucht zou ik dan ook in mijn eentje gaan maken. Dat bespaarde mij zo’n €100. Misschien geen enorm groot verschil, maar wel mijn volgende vliegticket ;). Ik zat zo’n vier rijen verder dan Sem (ex-vriendin) en haar gezin. Naast mij zat een oudere stel. Geef ze de 40 a 50 jaar. Hij sprak mij aan in het Duits, maar gelukkig bleken hun ook gewoon Nederlanders te zijn. Nou ben ik echt verliefd op het reizen, maar hun waren nog veel beter bezig. Tijdens het wachten zat zij gewoon al een nieuwe reis uit te zoeken. Toch een lekker vooruit zicht.

Ze vermaakte mij wel enorm. Het duurde namelijk enorm lang, voordat we de lucht in konden. Om de tijd te doden zat hij dus op zijn gemak een spelletje te spelen op zijn telefoon. Zijn vriendin was ondertussen allerlei verhalen aan het vertellen. Telkens hoorde ik haar weer dezelfde zin herhalen. ‘’Stop dat ding nou gewoon even weg en luister’’. Elke keer zag ik zijn hoofd weer even ondeugend nee schudden en doorspelen. Ik kon er stiekem enorm van genieten. Het stelde niks voor, maar het laat toch weer zoveel zien. Hij was misschien allang blij dat die even rustig een spelletje kon spelen. Haar kleine frustratie was natuurlijk ook geheel terecht. Ben je bezig voor jullie beide, terwijl de ander totaal niet aan het luisteren is. Alleen doordat ze elkaar al zo lang konden, wisten ze dit allang van elkaar. Geen ruzie nodig, gewoon een beetje genieten van elkaar gebreken/streken.

Tijdens de vlucht zelf voelde ik hem ineens tikken op mijn schouders. Ik deed mijn koptelefoon af en was al bereid om op te gaan staan. Die zou vast moeten gaan plassen. Dat bleek alleen niet het geval te zijn. Hij vertelde mij dat die stiekem een beetje met mij mee keek. Ik zat namelijk lekker in mijn serie La casa de papel gedoken. De spannende beelden hadden blijkbaar zijn aandacht getrokken. Hij schreef de naam van de serie op en keek gezellig kleine stukjes mee. Normaal zou ik dat niet zo fijn hebben gevonden, maar van hem kon ik het wel hebben. Persoonlijk zou ik dat zelf nooit durven te vragen. Hey, is het goed dat ik gezellig met je mee kijk. Ik vond het daarom alleen maar grappig om te zien.

We begonnen onze reis lekker regenachtig. Nou was het toch al laat, dus veel gingen we er niet beleven. Ons hotel was in ieder geval goed te doen. Was toch alleen maar voor een kort nachtje. Wel gingen we nog even snel Marrakesh in. Nou moet eerlijk toe geven dat het niet mijn beste dag was. Misschien kwam het mede door de regen, maar ik moest ook gewoon even mijn verhaal kwijt. Sem had ik eigenlijk niet meer echt gesproken. Dat gaat mij toch dwars zitten. Ik liep er dus een beetje somber achteraan of juist voorop.

We aten wat in een plaatselijk tentje. Dit tentje verraadde al snel hoe goedkoop Marokko is. Die eet en drink prijzen zijn echt niet normaal. Als je een goed tentje vindt eet en drink je voor zo’n 2 a 4 euro. Dat kan je hier helaas niet echt doen. Na het eten liepen we nog even Marrakesh in. Hier liepen we langs de avondmarkt, wat winkeltjes en dronken we wat thee. De dag erna zou onze reis pas echt beginnen. Dan gingen we de auto ophalen en rondreizen. Het werd dus wel weer tijd om te gaan slapen.

Gelukkig kon ik Sem nog heel eventjes spreken via onze telefoon. Het was niet echt heel persoonlijk, maar zo kon ik in ieder geval wel al wat dingen zeggen. Acht dagen zo doorgaan was niet echt een optie. Daarnaast wat slaap kon ook geen kwaad. Dat wakker liggen gaat je toch opbreken.

Maar goed, morgen weer een dag, met een hoop nieuwe kansen.

Fabian van der Gijze

volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

Je knokkels kapot slaan, vanwege een vakantie

Sinds ik mijn eigen geld verdient is mijn uitgavenspatroon automatisch mee veranderd. Ik verdien gelukkig genoeg. Eindelijk geef ik nergens anders echt mijn geld aan uit. Ik ben snel te vrede. Als ik er af en toe maar even op uit kan. Zoals afgelopen week. Ik kreeg weer de kans om te reizen. Dit keer naar het mooie Marokko. Ten minste dat kan ik nu zeker mooi noemen, want wat was dat land fantastisch. Met wie ik ging? Ik ging mee met mijn vriendin en haar familie. Oké, beter gezegd mijn ex-vriendin. We zouden onze relatie afsluiten zoals we begonnen. Tijdens een mooie reis met zoveel vragen, spanningen en geheimen. Een reis die je dus eigenlijk wel met mijn gekke leventje kan vergelijken.

Van oorsprong heb ik deze reis met veel te veel vragen geboekt. Moest ik wel mee en zouden mijn vragen deze reis beantwoord kunnen worden. Daarnaast voelde ik mij ook nog eens heel schuldig. Fabian ging weer lekker op reis, terwijl niemand anders van het gezin zo’n reis zou kunnen maken. Geld speelt alleen bij mij niet echt een rol. Bij de ander zeker wel. Ook zou ik mijn examen missen, de verjaardag van mijn lieve omaatje en dat allemaal om maar een mogelijke vraag te beantwoorden. Eigenlijk meer uit twee keuzes kiezen. De keuze van mijn hoofd of toch die vanuit mijn hart. Stoppen met een uitstekkende relatie of er gewoon lekker door gaan. Het keuze moment was alleen al twee weken te vroeg gemaakt. Het ‘’plannetje’’ had gewerkt. Ik had iemands visie kunnen verplaatsen en samen tot een keuze laten komen. De reis was niet meer nodig, maar die ging zeker wel door.

De laatste thuis dag leefde ik in mijn uppie. Moeders ging op pad en ik zou in de middag de reis richting Brabant afleggen. De helse drie uur zaten er weer aan te komen. Al voelde die drie uur niet alleen zo aan. Zo voelde al die uren aan. De secondes tikte weg en de uren slopen voorbij. Mijn koffertje was al goed genoeg ingepakt. Ik hoefde/kon er niks meer aan doen. Ik leef met heel veel vragen, maar stress momenten probeer ik zoveel mogelijk weg te houden. Als ik het onder controle heb kan ik het goed handelen. Alleen als ik er echt niks aan kan doen flipt mijn lichaam helemaal. Ik begin te zweten, te denken, zenuwachtig te worden en gewoon naar dingen te zoeken. Nou, doe ik aan geen enkele verdovend middelen, dus ik moet de rust toch ergens anders in vinden.

Ik liep eigenlijk zonder doel richting mijn schuurtje. In de hoop daar iets te vinden en weer wat minuten voorbij te laten gaan. Daar vond ik uiteindelijk zeker wel iets. Iets wat ik eigenlijk met elke vezel uit mijn lichaam haat, maar ik vond daar een gevecht. Er lag namelijk stro in nog een perfecte staat. Nog netjes geseald en bijna nooit aangeraakt. Ik legde het op de grond en begon uit het niks te boxen. Steeds weer opnieuw een stoot met al mijn kracht. Tot dat ik moest stoppen. Na een tijdje worden je knokkels van zelf te rood en moet je wel stoppen.

De laatste paar uren besloot ik maar gewoon lopend te doen. Sleutel in mijn zak, schoenen aan en gewoon rondjes lopen. Gewoon even lopen door het dorpje die ik als geen ander ken. Hier en daar wat geheimen, maar nog nooit ergens anders gewoond. Je komt vanzelf op de plekken met de meeste herinneringen. Mijn eerste huis met alle verhalen, mijn hut, mijn school en ga maar zo door. Genoeg momenten om de andere gedachtes even iets kleiner te maken. De overgebleven tijd hielt van zelf wel een keertje op.

Dat klopte zeker weten. Voor ik het wist zat ik rond 21:00 in Brabant op de bank. Gezellig ongemakkelijk tv te kijken. Ja, wat moet je er eigenlijk over zeggen hé. Wat je ook zeg, het zal niks of niemand boeien. In elke interesse zit ergens wel een kleine vleugje leugen en nepheid. Zo voelde het en zo is het ook gewoon. Alleen ik kon nu nog weg. Mijn wekker had al zo’n 6 a 8 uur vlucht tijd aangegeven. De deur is een optie, maar het raam is natuurlijk wel een leukere optie. Als je een Fabian actie uithaalt, kan je het maar beter gelijk goed doen.

https://twitter.com/fabiangijze/status/988155110751694849

Ik appte mijn ex-vriendin een kamer naast mij. Zou ik je nog even welterusten mogen wensen. Zodra ik langs kon komen keek ik haar aan en stelde ik de vraag. Wil je dat ik nog mee ga of zal ik gaan. Gaan naar de mensen van mijn gezin/familie. Waar ik zelf ook hard nodig ben. Nou weet ik niet waarom de keuze is gevallen, maar het viel op blijf. Ik keek nog één keer in die half blauwe ogen en liep terug naar mijn kamer. Vanaf dat hielden de gedachtes en zenuwen niet op, maar het keuze moment wel. De reis heb ik nooit nodig gehad om de keuze goed te kunnen maken. Alleen dit gevoel en die blik. Het werd tijd om mij zelf weer te worden en mij te laten zien. De irritante nep act aan de kant en zelf weer in de spotlights.

Zo van Hey, ik ben Fabian van der Gijze, dit ben ik en dit is mijn verhaal.