De Champions league finale in Liverpool kijken

Dag 4 kan ik zeker als één van de bijzonderste noem. Dit was de dag van de Champions league finale. Natuurlijk had ik stiekem gehoopt dat Liverpool FC de Champions league finale zou behalen, maar de kans was zo klein. Toch hadden ze het maar mooi geflikt en ik was gewoon in Liverpool te vinden. Dit betekende één ding, namelijk dat het gekke huis zou gaan worden. Dat stond in ieder geval al vast. Dit bleek ook zeker zo te zijn. Het bleek namelijk een dag te zijn waar ik genoot van mensen die dronken, eindelijk weer van voetbal en een dag waar ik ineens weer een vaderfiguur had. Alles bij elkaar maakte deze dag enorm bijzonder.

Uiteraard kan je verder lezen, maar deze video is wel extra speciaal om te kijken.

Nadat ik wat drinken had gekocht en een Liverpool FC sjaal, was ik er helemaal klaar voor. Laat de Champions league finale maar beginnen. Via Tinder had ik de tip gekregen om naar het concert plein te gaan. Hier zouden de meeste mensen en het beste feest te vinden zijn. Ik besloot in ieder geval dus maar die richting op te lopen. Gewoon wat mensen volgen en je komt er van zelf wel. Wat was Liverpool op zijn moois vandaag. Echt heel de stad was overgenomen door de Champions league finale hype. Zelf ben ik geen echte fan van Liverpool FC, maar ook ik werd er vanzelf verliefd op. Ik moest en zou die Champions league finale op een mooie plek bekijken.

Uiteindelijk kwam ik dan eindelijk bij het concert plein uit. Ze had over de hoeveelheid mensen zeker niet gelogen. Na een half uur was ik eindelijk iets verder in de massa gekomen. Nee, ik kon hier nu gewoon nog niet door heen komen. Stom genoeg had ik mijn tas en al mijn spullen mee genomen. Deze besloot ik snel even te droppen in mijn hotelkamer en dan snel weer terug te keren.

De twee de keer vond ik gelukkig een ander steegje waar ik redelijk door heen kwam. Het plein bestond uit verschillende kroegen en dit was in een cirkeltje te belopen. Ik besloot maar eens het hele rondje te maken. Echt voor elke kroeg stond een rij en een één in en één uit regel. Je kwam dus echt nergens binnen. Toch besloot ik het rondje lekker mee te lopen. Het duurde toch nog een paar uur voordat de Champions league finale zou beginnen. Uit het niks begonnen de Liverpool fans ineens in koor te roepen. Blijkbaar stond er een meisje op haar balkon en trok haar shirtje voor de fans omhoog. Ja, ik zou het zeker niet aanraden, maar zij besloot het een paar keer te doen. Voor je zelfvertrouwen en adrenaline moet het in ieder geval wel echt goed zijn.

Toen ik het hele rondje had gelopen besloot ik maar weer te vertrekken. Er hingen geen schermen op het plein en de kroegen zou ik niet 123 binnen komen. Ten minste dat dacht ik, want ik vond ineens een kroeg met bewakers voor de deur. Ik besloot eropaf te lopen. Ik mocht direct naar binnen en kreeg een stempel van de bewaker. Hiermee zou ik de hele avond in het uit mogen lopen. De club had een maximum van aantal toeschouwers en ik was er gelukkig eentje van.

De Champions league finale zou alleen pas 4 uur later beginnen. Gelukkig hadden ze wat leuke muziek op gezet en lieten ze wat oude beelden zien van Liverpool FC. Nou viel ik alleen wel enorm op. Mijn jasje is een schilderij en ik stond er in mijn eentje te dansen. Ineens kwamen er allemaal 40-plussers om mij heen staan die daar waren voor een vrijgezelle avond. Sommige waren al verder heen dan de gemiddelde voetbalfan. Ze vonden mij blijkbaar enorm interessant net als mijn jasje. Voor ik het wist wilde iedereen met mijn jasje aan op de foto en kreeg ik knuffels en kussen op mijn wang. Enorm ongemakkelijk, maar ergens ook enorm grappig. Ze waren apart, maar zeker niet vervelend.

Zo vlogen de uren van zelf wel voorbij. Door dat de 40-plussers opvielen kwam ik ineens bij een gezellige familie/vrienden groep uit. Zonder het te vragen, werd ik ineens in de groep opgenomen. We spraken gezellig over Liverpool, Feyenoord, waar ik zelf vandaan kwam en wat ik hier te zoeken had. Aan alles voelde ik dat het een top avond zou gaan worden. Het voelde na zoveel jaar ineens weer alsof ik een vaderfiguur had en oprecht weer plezier beleefde aan voetbal. Dit bleef gelukkig ook echt heel de avond. Liverpool FC won de Champions league finale met 0-2 van Tottenham Hotspur. Dit bezorgde de fans een avond van hun leven, maar ook een hele speciale avond voor mij. Mijn reis had ik qua koste weer terugverdient met deze wedstrijd, maar dat maakte mij niks uit. Ik had het gewoon oprecht zo erg naar mij zin gehad. Het was een droom avond.

Ik besloot zo laat mogelijk pas terug te gaan naar mijn hotel. Ik was kapot, maar zo blij. Overal waar ik keek gebeurde de gekste dingen. Ik keek werkelijk mijn ogen uit. Het was nu alleen wel echt tijd om lekker te slapen.

Mocht je nou nieuwsgierig zijn geworden naar hoe het er uitzag. Dan is dat hier te zien.

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via YouTube, Facebook,  Twitter en  Instagram

De cupfinalen kijken met hardcore fans

Oslo de stad van de zwervers, door het rood lopen, het veel te dure eten en de gezellige sfeer. Ja, met die gedachte liep ik meerdere keren door deze prachtige stap. Ik moest om alles en iedereen lachen. Het voelde een beetje alsof ik mijn tweede plekje had gevonden. Helaas had ik niet meer dagen erbij geboekt. Het was echt voorbij. Rond 19:00 uur zou ik dan toch echt weer terugvliegen. Terug naar Nederland en het normale leventje weer tegemoet gaan, maar niet zonder een knallende afsluiter met de cupfinalen.

Mijn zondag begon heel vreemd. Ik had heel goed geslapen, maar het besef kickte pas in de morgen in. Gisteren dacht ik nog dat ik vandaag van alles zou beleven. Pas laat in de avond kwam ik erachter dat ik deze dag al naar huis zou gaan. Op één of andere manier had ik mij 3 december als einddatum aan gepraat. Op mijn gemakje deed ik mijn ding en besloot ik daarna toch maar eens mijn koffer terug in te pakken. Het was voorbij, maar zo voelde het nog lang niet. Na dat ik alles af had gelopen en alles volledig was opgeladen, besloot ik de deur achter mij dicht te trekken. Wat was het heerlijk om zo’n grote kamer tot mijn beschikking te hebben. Het was daarnaast ook nog eens goedkoper dan een hotelkamer en tenminste bij de lokale bevolking.

Nadat ik mijn sleutel had afgeleverd, begon het wachten. Pas zo’n 7 a 8 uur later zou ik terug vliegen. Nu wis ik gelukkig dat ik mijn koffer in ieder geval kon droppen in een locker, maar wat ging ik in godsnaam in deze tijd toen. Ik besloot maar gewoon winkel in en uit te gaan lopen. Op één ding had ik alleen niet gerekend. Alle winkels zijn in Oslo gewoon dicht op Zondag. Echt geen één winkel was open. Ja, daar had ik mooi niet op gerekend. Gelukkig was ik gisteren wel achter iets anders gekomen. De cupfinalen zou gespeelt worden. Zie het maar een beetje als de KNVB-beker. Blijkbaar zat ik in het gedeelte van de favoriet. Iedereen liep in shirtjes van Rosenborg (RBK) rond. Dit kon nog wel eens leuk worden dus. Ik besloot weer eens gek te doen en in ieder geval €50 in te zetten op RBK. Dan zou ik ten miste ook met gedeelde passie kijken.

De cupfinalen zou pas om 13:15 beginnen, dus ik besloot nog maar eens een nieuw rondje Oslo te lopen. Ineens kwam ik hierdoor uit bij het Historisk Museum. Het museum wat alles liet zien uit de tijd van de Egyptenaren. Nou ben ik altijd fan geweest van geschiedenislessen, dus hier vermaakte ik mij wel. Mensen keken mij soms een beetje raar aan, omdat ik alleen daar rondjes liep, maar ik keek mijn ogen uit. Ergens gaven die blikken wel echt een gek gevoel, want overal liep er een beveiliger met mij mee. Sorry, maar ik was niks van plan te pikken. Ach, het was in ieder geval wel een heel mooi museum.

De cupfinalen zat er in ieder geval nu wel echt aan te komen. Ik besloot dus maar snel naar buiten te gaan. Zocht wat verkleden fans en begon hun gewoon te achtervolgen. Zodoende zou ik vanzelf wel uitkomen bij een kroeg waar ze de wedstrijd zouden gaan bekijken. Helaas bleken de meeste mensen naar het stadium zelf te gaan, maar na een tijdje mensen achter volgen kwam ik eindelijk bij een kroeg uit. Nou ben ik alleen absoluut geen kroegtijger. Ik was in ieder geval uit gekomen bij The Scotman. Dit zou mijn plekje worden om de wedstrijd te bekijken. Stiekem baalde ik alleen wel dat ik gisteren niet ook zo’n sjaal had gekocht. Had een mooie aandenken kunnen zijn en ik viel dan wat minder op.

Al snel kwam ik erachter dat ik met echte fans de wedstrijd aan het kijken was. De clubliederen werden uit volle borst mee gezongen en het volkslied kwam ook nog eens voorbij. Iedereen was verkleed en hier en daar hadden mensen hun vlaggen bij. In ieder geval de perfecte stemming om een wedstrijd te bekijken. Helaas werden we compleet stil gemaakt toen de 0-1 binnen viel voor Stromsgodset. Boven alle verwachtingen opende hun de scoren. Ja, hoor ik zag mijn €50 euro al weer voorbij vliegen.

Gelukkig was deze stilte maar voor 5 minuten nodig, want we kwamen weer gelijk te staan. RBK had gelukkig maar één ding voor ogen en dat was het winnen van de cupfinalen. Met een eindstand van 4-1 zat de stemming er behoorlijk lekker in. Wat heb ik gelachen om sommige fans en het was ook oprecht een mooie pot. De wedstrijd werd in de 94 minuut afgesloten met een laatste goal, dus we konden losgaan hoor. Natuurlijk feesten ik lekker mee, want ik had ook weer zo’n €50 euro gewonnen. Dan feest ik wel lekker mee hoor.

Hierna rende ik nog snel even de Mc Donalds in om nog wat te kunnen eten. Na het eten haalde ik mijn koffer weer op uit mijn locker en kocht ik mijn treinkaartje. Zonder problemen kwam ik weer aan op het vliegveld. Hier was het door de cupfinalen alleen wel behoorlijk druk, want iedereen moest weer terugvliegen naar hun locaties in Noorwegen. Het viel mij al eerder op dat veel fans een koffer bij hadden, dus die waren gewoon even heen en weer gevlogen. Gelukkig waren de buitenlandse vluchten in een andere gedeelte en hier was het al iets rustiger. Qua vlucht had ik het dit keer helaas wel minder chill. Dit keer had ik geen 6 stoelen voor mij zelf, maar gewoon 1 en een tas opschoot. Wat was het ineens druk zeg.

Op Schiphol werd ik ineens ingesmeerd met een zalfje in de hoop dat ik hem zou kopen, maar ik was echt weer terug. Wel een grappig feitje was dat mijn reis naar mijn moeders huis langer duurde dan de vliegreis zelf. Ach, het moet maar weer hé. Ik had het in ieder geval naar mij zin gehad. Noorwegen is een land om te onthouden voor een volgende reis. Nu eerst maar even wachten tot ik in mei naar Liverpool ga.

 

Welk land is ook zeker nog een aanrader?

Vind hier in ieder geval alle Oslo blog posten terug

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

Voor je het weet heb je een Arabische outfit aan

Al heel vroeg ik de wekker af. Ja, hoor ik werd gewoon wakker in de Sahara. Zou ook wel heel gek zijn als ik ergens anders wakker werd. Het was vroeg, maar ik voelde mij goed. De tempratuur was buiten flink afgekoeld. Stiekem had ik het wat koud gekregen. Zou je toch niet zo snel verwachten in de woestijn. Ik maakte mij klaar voor ons vertrek. We zouden alleen eerst nog gaan kijken naar de zonsopkomst. Persoonlijk ben ik meer van de zonsondergang. Dat kon je de dag er voor stiekem ook aan mij zien. Als je naar mijn wangen keek tijdens de zonsondergang, kon je een paar tranen zien glijden. Helaas heb ik bijna nooit traantjes, maar dit deed ineens zo ontzettend veel met mij. Even weer stil blijven staan en zien wat we mee mogen maken.

De zonsopkomst leek wel uren te duren. Hij moest de hoge berg van gisteren overbruggen. Natuurlijk was het mooi om te zien, maar hij was al eigenlijk te fel. Hij was natuurlijk al tijdje bezig. Onze gids kwam erna een tijdje vanzelf aangelopen. Weer gezellig in zijn Arabische outfit en natuurlijk weer goedgemutst. Die mensen leven echt het leven. Hij al helemaal. Hij woont in de woestijn, verzorgt mensen en heeft verder geen ellende aan zijn hoofd. Lekker het plaatselijke leven leiden en de buitenwereld vergeten. Heerlijk lijk het mij. Wij waren trouwens niet als enige ontwaakt. Overal in de woestijn kon je sporen vinden van beestjes. Met wat geluk zag je hier en daar nog een kever weg kruipen. Ja, dan moet je gewoon even genieten van de natuur. Je bent natuurlijk ook niet elke dag op zo’n prachtige plek.

Ouwe Dibbes (mijn kameel) bracht mij helaas weer naar de bewoonde wereld. De reis ging een beetje aan zijn eindekomen. Er stond nog maar één nieuw plekje op onze planning. Hierna zouden we weer helaas weer terug gaan naar Marrakesh. In mijn ogen de minst leuke plek van Marokko en we zouden daar ook weer afscheid gaan nemen van het land. Oké, niet alleen van het land. Ook van elkaar. Dat puntje zat er hoe dan ook aan te komen. Gelukkig stond de navigatie nu eerst nog even op Agdz. Hier was onze een na laatste hotel te vinden. Al deed het niks voorkomen van een echte hotel.

Dit plaatje was denk ik het mist toeristische plekje waar wij waren geweest. De dames werden er ook wat meer aangekeken. Blond blijft vaak toch bijzonder hé en daar kan ik ze geen ongelijk in geven. Goed ik dwaal af. We kwamen bij super aardige mensen aan. Volgens mij een Fransman. Hij deed zijn babbeltje en gaf ons onze sleutel. Aan de deur hing zo’n lekker groot sloot. Dat noemen we nog eens gezellig. Sorry, maar ik hou van deze ouderwetse dingen. De kamer was ook zeker niet groot, maar echt goed genoeg. Het had ook nog eens de beste wifi van alle hotels. Dit was dan wel weer handig voor de aankomende vluchten. Even nog wat muziek klaar zetten en een paar afleveringen van mijn serie. Al vond ik één ding veel interessanter. Ze hadden namelijk een schildpad als huisdier. Die na een tijdje rondje dreef op zijn rug. Volgens mij was dit zeker niet de bedoeling. Niemand durfde hem weer goed te leggen. Begrijpelijk na al die bijtfilmpjes, maar ik kon hem niet zo laten drijven. Ik pakte het schildje en draaide hem weer normaal. Weer een vriendje er bij.

In de avond gingen we het stadje in. Even rond lopen en wat eten. Het eten duurde wat langer dan normaal, maar het was weer te eten hoor. Na het eten gingen we het er nog even uitlopen. Na zo’n 10 a 20 minuten lopen stopte er een man met zijn scooter. Direct dacht ik die gaat wat verkopen. Echter had hij juist iets van ons bij zich. Blijkbaar had Sems moeder haar tas vergeten. Mochten ze die echt kwijt zijn geweest, dan hadden ze een groot probleem gehad. Zonder paspoort kom je het land niet zo snel uit. Kan natuurlijk altijd gebeuren, maar ergens vond ik het stiekem wel grappig. Sem kreeg vaak op haar kop door dit soort incidentjes en dan ontstonden er discussies. Dit vond ik voor haar nooit zo leuk om te zien. Nu was het andersom en ineens een ander verhaal. Geen discussie nodig. Tja, de macht van een ouder hé. Ik had genoeg met mijn binnen pretje.

Bron: Wish

Toen we weer doorliepen overkwam ons nog iets grappigs. Ik had namelijk één van mijn lievelings t-shirts aan. Daarop staat koekiemonster en het koekje van Shrek. De shirt moet de grappige versie van het schilderij de schreeuw voorstellen. Een Arabische man sprak mij hierdoor aan. Ik begon dus weer mijn Arabische verhaaltje. Toen we dat achter de rug hadden, gaf hij mij een compliment. Blijkbaar vond hij mijn t-shirt net zo leuk. Vanzelf sprekend gingen we er vanuit dat hij ons wat wilde verkopen.  Dit bleek dus niet het geval te zijn. Toen wij Nederlanders bleken te zijn, vroeg hij ons om raad. Hij moest een geboortekaart schrijven voor een vriendin in Nederland.

Blijkbaar waren er Nederlanders van het Rode Kruis hier ook geweest. Er was volgens mij iets in de mijnen gebeurd. Hierdoor was zijn hand niet meer al te best. Het Rode Kruis had hem hierbij geholpen en hielt hij nog contact met deze mensen. Hij nam ons mee naar de winkel van zijn vader. Zijn vader had een winkel voor  die Arabische outfits. De Arabische outfit die ik juist zo leuk vond. Ik keek mijn ogen dus weer uit. We kregen wat thee en de aanzichtkaart. Sem schreef hier een mooie boodschap op. Een bevalling blijf toch iets speciaals. Ondertussen probeerde ik nog wat Arabische woorden er uit te gooien. Zoals eerder gezegd zorgt dit altijd voor iets leuks. Dit keer werd er een kleine droom door werkelijk.

Hij vroeg aan mij of ik eens een Arabische outfit aan wilde hebben. Natuurlijk wilde ik dat. Dat was ergens nog mijn doel voor deze vakantie. Voor ik het wist had ik zo’n blauwe Arabische outfit aan en was Jorg de volgende. Uiteindelijk stonden we daar met zijn drieën lekker Arabische te wezen. Samen met Jorg kreeg ik ook nog even een dolk. Het setje was compleet. Waar een gek shirt en de taal ons wel niet kon brengen hé. Het leven leid je vanzelf mee. Daarom hou ik van deze landen en van reizen. Je maak zulke bijzondere dingen mee en je ontmoet de leukste mensen. Ik kan het echt iedereen aanraden. Leer wat standaard worden en gebruik ze al lerend. Wie weet sta jij ook wel ineens in een Arabische outfit of op een bijzondere plek. Geniet gewoon een beetje.

Fabian van der Gijze

Volg mij verder ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

 

Ja, daar zit je dan in de stilte

Stilte is toch wel een groot onderwerp in mijn leven. Hier is dat onderwerp ook al regelmatig besproken. Door mijn rare leventje heb ik de stilte echt nodig. Ik zoek het vaak expres op. Zo heb ik heel mijn eerste middelbare schooljaar bijna niks gezegd. Nee, de stilte en ik lopen hand in hand samen door het leven. Zo ook deze dagen. Misschien wist je het al, maar mijn mams en ik wonen tegenwoordig samen. Nou vind ik dat echt de leukste woonsituatie die ik tot nu toe heb meegemaakt. Nu zit zij samen met mijn zus in Spanje en ik zit hier nu alleen thuis. Samen met de stilte en een vogel die af en toe wat zegt. Zit ik dan met mijn grote vriend de stilte om de bank.

stilte

Nou wil ik eerst even iets zeggen. Dat mijn mams nu eindelijk in Spanje kan zijn, vind ik oprecht heel fijn en leuk. De laatste tijd heb ik veel kunnen reizen, terwijl ik haar hier steeds weer alleen moest achter laten. Dikker dan dik heeft ze dit verdient. Daarnaast moet ik ook niks afdoen aan mijn zus. Ik heb heel fijn met zijn drieën en met zijn vieren gewoond. Alleen voor mij persoonlijk is dit de beste setting. Het voelt fijn en het is gewoon fijn. Gewoon een beetje mijn ma pesten en verder geen gezeik. Dat gezegd hebbende, kan ik nu echt verder typen.

Deze elf dagen zit ik echt helemaal alleen. Ik ga even een paar uurtjes naar school en kom weer thuis. Mijn moeder was de afgelopen jaren eigenlijk altijd wel thuis wanneer ik weer thuis kwam. Ik ga dan meestal wel gelijk naar boven toe, maar ze is er wel. Nu plof ik mijn tas neer en bedenk me wat ik ga doen. Op een of andere manier vind ik dat nu veel moeilijker. Het huishouden doen vind ik echt niet erg. Dat vind ik juist wel leuk. Alleen het koken voor mij zelf en niks kunnen zeggen is toch wel een dingetje. Die oh zo fijne rust is nu soms wel iets te rustig. Je kook altijd wel te veel en de regelmaat veranderd heel erg. Normaal moet ik altijd wel weer iets terug vinden. Oorzaak: mijn moeder had het weer eens opgeruimd. Nu veranderd er echt helemaal niks. Alles gebeurd en blijf zoals ik het wil. Nou ben ik dat absoluut niet gewend. Er is altijd wel weerstand geweest, maar dan ook echt altijd. Ergens heb ik dat stiekem altijd erg fijn gevonden. Je word er harder en veel beter van.

Nu is mijn leven de laatste tijd heel erg veranderd. Persoonlijk gaat het nu echt heel goed met mij. Dat vind ik al heel erg wennen. Ik doe mijn eigen ding en loop ver voor de problemen. Het enigste probleem wat ik mij zou kunnen bedenken ben ik zelf. Met bepaalde dingen moet ik een beetje opletten. Zoals met geld en het verslavend gevoelige. Verder ben ik erg te vrede met mij zelf en met mijn leven. Ik ga echt voor mijn doelen, ontmoet speciale mensen en heb zelfs weer een vriendin. Dat soort dingen bedenk ik mij altijd in mijn bedje. Dat is echt de plek waar het echt stil is. Zo stil dat je van wijze van spreken je hart hoort bonken. Die stilte is er nu dus altijd en de gedachtes dus ook. Je blijf de hele dag maar denken. Denken over alles en iedereen. Gaat het wel echt zo goed of zou ik het eigenlijk heel anders willen zien. Ja, je maakt je zelf dan wel helemaal gek. Nou ben ik het na al die jaren wel gewend. Alleen ik merk toch echt dat dit een beetje anders voelt.

Tegenwoordig omring ik mij juist vaak graag met mooie mensen. Dat vind ik juist zo fijn met die film klussen. Je ontmoet soms zulke mooie mensen. Met die mensen kan ik echt uren praten. Het zelfde heb ik bijvoorbeeld met Sophie Hilbrand. Met haar heb ik tijdens de opnames oprechte leuke gesprekken gehad. Gewoon als twee mensen en geen verschil in rang. Ja, ik heb haar even wat tips/advies gevraag. Alleen daarnaast gewoon hele leuke gesprekken. Daar kan ik zo van genieten. Iemand die hard werk en mooie verhalen verteld. In mijn ogen is zij juist speciaal, omdat ze zo lekker normaal blijf. Daarnaast blijf het gewoon een pracht vrouw. Vind ik dan hé. Dat is dan echt gebaseerd op de dingen die ik over haar weet en heb gezien.

Op het moment van schrijven ben ik nog maar 3 a 4 dagen onder weg. Nou kijk ik echt heel erg uit naar de ontwikkelingen van dit verhaal. Ga ik het uiteindelijk echt heel fijn vinden of juist niet. Aangezien ik heel graag op mij zelf wil gaan wonen, vind ik dat wel een belangrijke ontdekking. Zelf zeg ik namelijk wel vaak dat ik wel bang ben om als een kluizenaar alleen in een huisje te eindigen. Dat lijk mij oprecht echt het ergste wat kan gebeuren.

Fabian van der Gijze

volg mij ook via  Facebook,  Twitter en  Instagram

 

Aankomst in Bangkok en spelen met 20.000 Bath

Een jaar lang heb ik het geschreeuwd. Twee a drie maanden heb gewacht na het boeken en heel wat jaren heb ik er naar verlangt. 18 Juli was het dan eindelijk zo ver. Mijn aller eerste stappen in Thailand werden een feit. Dat gevoel was echt onbeschrijfelijk. De zware reis die ik in mijn vorige blog post beschreef, was ik compleet vergeten. Ik stond gewoon in eens in Thailand. Dat moment is echt magische. Ja, dromen doe ik graag. Alleen ik laat ze nog veel liever uitkomen. Vroeger was dit onmogelijk om ook maar aan te denken. Sinds ik mijn leven echt zelf in handen kreeg, is het meer een feit geworden dat ik het doe. Zoals eerder gezegd voelt dit ook echt als een plicht.

Natje onze Thaise gids had ons ontvangen. Alleen een hele reis met een Thais, Engelse en een beetje Nederlands sprekende gids 17 dagen door Thailand te reizen is niet echt te doen. Daarom kwam Floris onze Nederlandse gids er nog bij. Hij mocht ons blijkbaar niet ook op pikken bij de airport hallen. Dit kwam door het leger. Het leger is namelijk de baas in Thailand. Dit was niet vaak te merken. Alleen ze hadden dus wel bepaald dat alleen Thaise mensen het vak gids mogen uit oefenen in Thailand. Als ze ons zouden vragen wie onze gids is, dan moesten wij Natje aan wijzen. Dat was onze ‘’officiële’’ gids. Later was dit in mijn ogen vooral Floris. Natje was echt een schat van een vrouw, alleen ik had denk ik toch meer een klik met Floris. Vraag mij niet waarom, maar een blik was soms voor ons al genoeg. Alleen dat komt allemaal nog wel terug

Samen met Floris en Natje gingen we de bus in. De veel te koude bus. Je zag echt iedereen gelijk de airco dicht knallen. Floris melde er gelijk bij dat dit nog wel zou gaan veranderen deze reis. Dan zouden we juist verlangen naar de airco. Dat kan ik je nu inderdaad wel bevestigen. Deze vakantie wilde ik zeker vast leggen op foto’s en video’s. Niet vloggen ofzo, maar gewoon echt wat het land te bieden heb. Zo doende had ik ook een stukje van de bus reis gefilmd. Ik was namelijk zelf echt benieuwd naar het verkeer. Geloof me je ziet mij niet, maar ik had een glimlach van oor tot oor. Sorry trouwens voor de twee zwarte balken en het verticale gefilm. Daar had ik toen blijkbaar nog niet bij na gedacht.

Na een tijdje reizen kwamen we eindelijk aan bij onze hotel. We starten onze reis in het Ramada D MA Bangkok hotel. Als je in Thailand gaat reizen via een groepsreis. Dan start elke hotel/verblijf op de zelfde manier. Met een naar mijn mening ranzig drankje. Veel te zoet of juist iets zonder smaak. Samen met het drankje kregen we wat informatie en onze kamer sleutel. Nou ben ik niet zo veel eisend, maar toen fox vroeg of ik voorkeuren had, heb ik wel wat door gegeven. Zo hoog mogelijk en een lekker groot bed. Zo begon mijn reis gelijk op de 24 ste verdieping. Hier was ik oprecht echt heel blij mee. Al helemaal toen het achteraf de enige kamer bleek te zijn met prachtige uitzicht. De andere keken naar ene muur of naar een ander hotel. Top eis dus 🙂

https://www.instagram.com/p/BWr8Du5h813/?taken-by=fabiangijze

 

Voordat ik naar mijn kamer ging, gingen we eerst nog even met Floris naar de ATM. Voor mijn vakantie in Boekarest had ik in Nederland al mijn geld in gewisseld. Ik had toen zoveel geld misgelopen, dat ik toen ook gelijk had besloten het nooit meer hier te doen. Zodoende was ik in Thailand zonder enige baht op zak. Bij de ATM besloot ik het maximale bedrag te pinnen 20.000 baht (met kosten er bij €531,97). Sta je dan in eens met 20 briefjes van 1000 baht. Nou dat voelt ergens wel goed hoor.

Hierna kon ik dan eindelijk naar mijn hotelkamer. In het hotel merkte ik gelijk al dat de gemiddelde Thai niet heel groot is. De plafon van de gang was echt heel laag, maar in je kamer waren de dingen ook niet echt heel hoog. Voor het eerst in mijn leven was ik bijvoorbeeld te groot voor de douche. Veel tijd had ik alleen niet echt. Het eten schreeuwde om mijn buik en mijn buik verlangde andersom ook weer naar het eten. Snel naar beneden dus.

Hopelijk vonden mijn mede reizigers het niet heel gek/irritant, maar van deze gerecht had ik nog even snel foto’s gemaakt. Allemaal kleine bakjes met eten er in en natuurlijk reist. Het eten wat ik na 20 dagen Thailand niet meer kan zien. Overal waar je kijk en eet krijg je reist. Ach dat hoort er nou eenmaal bij. Het eten was trouwens echt heerlijk. Vooral die driehoeken. Samen met de saus lekker zoet van smaak.

 

Na het eten kwam ik voor het eerst in aanmerking dat ik alleen reis. Iedereen moest namelijk hun drankje  afrekenen behalve ik. Er klopte hier dus duidelijk iets niet. Blijkbaar was ik als vijfde gezinslid aan de rekening van mijn buurman  toegevoegd. Ik wilde het graag als nog betalen, maar de man stond er op om het deze keer een keertje voor mij te betalen. Nou lekkere kennis making zou je zeggen. Echter was dit toch wel een goede start. Hierna gingen we namelijk met zijn vijven naar de Seven Eleven (24/7 supermarkt)en ik ga deze man nog heel vaak in Nederland zien. Het is namelijk de vader van mijn lieve vriendin. Jap, juist bij hem had ik weer de beste start die je kan wensen. Nog bedankt hé

We ging

en naar de Seven Eleven om wat geld te wisselen. Je koopt iets van 20 Bath en betaal doodleuk met 1000 Bath. Iets wat daar blijkbaar heel normaal was. Dit moet je trouwens ook echt gewoon doen, want zeker niet iedereen heeft terug van 1000 Bath. Je moet zorgen voor wat kleinere briefjes. Deze snoepkont besloot in ieder geval voor de snoepjes te gaan. Achteraf bleek dit wel een halve miskoop te zijn. Ik vond namelijk maar één van de twee smaken lekker uit het zakje. Iets waar ik pas in Nederland achter kwam, maar dat terzijde

Na wat springen op het bed en met het geld. Ja zeker dat ik dat nog doe 😉 Ging deze jongen eindelijk slapen. Hoeveel uur ik al precies wakker was weet ik echt niet meer, maar het was in ieder geval lekker veel. Ook al was het daar 5 uur later dan in Nederland. Ik was echt kapot. Badjas aan en hup dat bed in. Ik was al heel lang niet meer zo snel in slaap gevallen.

Fabian van der Gijze

volg mij ook via  Facebook,  Twitter,  Instagram,  google+en Bloglovin 

Emirates A380-800 je bent goddelijk/ op naar Thailand

Daar komen we aan gereden. Schiphol wat sta je er weer mooi bij. Het zonnetje scheen en het was al lekker druk. Samen met mijn moeder stapte ik de auto uit. Ik pakte mijn koffer en deed mijn rugzak op mijn rug. Gaf mijn moeder een knuffel en keek richting de ingang. Zachtjes zag ik een kleine druppel over mijn moeders wang naar beneden vallen. Zo snel ze kon dook ze haar auto weer in. Stoere bikkels huilen niet hé 😉 Ja, ik voelde het buikgevoel eindelijk weer. Het gevoel dat er een droom in vervulling gaat. Het gevoel waar ik verslaafd aan ben geraakt en het gevoel die ik mij zelf toe dwing. Dromen zijn er niet om in het hoofd te laten. Nee, ze zijn er om ze uit te laten komen.

Mijn moeder had mij af gezet bij de eerste hal. Dit keer vloog ik alleen met Emirates Airlines, dus ik moest naar de laatste halte toe. Samen met de menigte vervoerde ik mijn naar hal 3. Onderweg

liep ik uit het niets in eens een camera ploeg tegen het lijf. Blijkbaar ging Koen Kardashian naar het buitenland om daar iets op te nemen. Nou was ik daar niet om op te nemen, dus ik liep er lekker aan voor bij. Daarnaast heb ik het niet echt zo met zulke tv persoonlijkheden. Koen zou vast en zeker aardig zijn, maar ik zou niet zo snel zo bekend willen worden. Ik maak dan liever ander soort tv.

Het is toch wel een voordeel om te vliegen met een niet gebruikelijke vliegmaatschappij. Als je naar Spanje vlieg, moet je al snel heel lang wachten met inchecken. Emirates is vooral bedoeld voor lange vluchten richting Azië en dit soort landen. Hierdoor duurt het inchecken gelukkig niet zo lang. Aangezien ik alleen reisde en ik de groep pas in Thailand zou gaan ontmoeten, kon ik gewoon lekker muziek in mijn oren doen. De tijd vlieg dan echt lekker voorbij. Na een tijdje moest ik wel eventjes lachen. Voor mij stond een dame haar vriend aan te tikken. Nou trek je mijn aandacht dan al snel, maar als je dan ook nog eens naar mijn papieren op mijn koffer gaat wijzen. Gelukkig viel het niet zo op hé. Achteraf bleek ze iemand van mijn groep te zijn. De Belgen van de groep. Persoonlijk hou ik echt van de Vlaamse taal, dus ik was al snel heel blij.

Naast acteren klus ik heel af en toe wel eens bij. Zo heb ik ook ooit eens gewerkt voor de beveiliging van Schiphol. Ze hadden gegevens nodig voor de beveiligingsscan. Waarschijnlijk heeft de beveiliging echt af gevraagd waarom ik met een glimlach door het poortje liep, maar ik vond het een mooi momentje. Wel jammer dat ik nu niet weer betaald werd

 

Schiphol heb ik ondertussen wel een beetje gezien. Ik ben dus gelijk naar de relaxte stoelen gerend. Gelukkig werd er ook nog eens piano gespeeld door andere passagiers, dus mijn droom begon zeker op een goede manier. Toen al mijn apparatuur weer opgeladen was en ik weer up tot date was op YouTube gebied, werd het wel eens tijd om naar mijn gate te gaan. Zodra ik hier kwam ging mijn mond open en niet meer dicht. Dat je WIFI kon kopen aan board dat wist ik wel al, maar dat het een dubbeldekker zou zijn en zo luxe had ik echt nooit verwacht. Tering hé, in wat voor een bakbeest  was ik terecht gekomen. Nou heb ik niet echt vaak gevlogen, maar dit overtrof echt wel alles. Je had gewoon je eigen controller in je stoel zitten. Iedereen had zijn eigen scherm met daarop de nieuwste films en allerlei games. Nou ik werd meteen verliefd op pacman. Op het schermpje zat alleen nog een extra optie. Je kon de camera’s van het vliegtuig bekijken. Voor, achter en in het midden hadden ze camera’s geplaatst. Hierdoor kon je alles bekijken. Nou ben ik echt gek op vliegen, dus hier heb ik bij het opstijgen en dalen echt van genoten.

 

Aan de vlucht was echter wel één nadeel. Met Emirates stop je namelijk altijd in Dubai. Nou was de eerste 6a7 uur echt heel goed te doen. Je kreeg lekker te eten, je deed een spelletje en je keek af en toe een filmke. Na die 7 uur vliegen gingen we dus een tussen stop doen van 3 uur lang in Dubai. Dubai is zeker geen straf hoor, maar die 6 uur die er nog aan zaten te komen vielen daarna wel echt veel zwaarder. Heel je concentratie was naar de knoppen. Bovendien kan ik nooit slapen in een bus of in een vliegtuig, dus ik was bezig met een nachtje door halen. Kan je vertellen dat ik echt helemaal gesloopt was. Ik was dus niet echt te genieten in het vliegtuig. Grappig feitje, ik zat toen precies naast iemand van mijn groep. Laat dat nou precies nu mijn ‘’schoonmoeder’’ zijn. Gelukkig lag ze toen lekker te tukken, dus heeft ze mij niet echt door gehad. Wel echt lullig dat ik precies niks meer bij haar iets zei. Met mijn vorige buren had ik juist leuke gespreken gevoerd Gelukkig hebben we tijdens de reis al een beetje bij kunnen praten en na de reis komt dat helemaal goed. Goed dat is voor latere zorg. De vliegreis hadden we ten minste weer overleefd.

Alleen dan kom je aan in Thailand. Je kent nog helemaal niemand en weet niet wat er van je verwacht wordt, want waar staat FOX reizen op je te wachten. In mijn geval betekend dat dus drie keer heen en weer rennen op Bangkok Airport. Na een tijdje besloot ik maar gewoon mijn eigen visum te regelen en door de douane te gaan. Gelukkig bleek dit achteraf ook de bedoeling te zijn. Bij de uitgang vond ik eindelijk lieve Natje. Natje was één van onze reisgidsen. Echt een schat van een vrouw. Daar gaan jullie nog wel achter komen. Dit was trouwens ook de plek waar ik mijn huidige vriendin heb leren kennen. Haar familie sprak ik als eerst. Ik had direct al een leuke klik met haar vader. Die was gelijk al erg benieuwd waarom ik daar in mijn eentje aan kwam lopen.

Goed voor nu is dit het dan eventjes. Waarschijnlijk vonden de meeste mensen dit een saaie blog post. Kan ik heel goed begrijpen. Alleen ik wilde deze twee dagen zeker niet overslaan. Waarom niet? Zoals je via mijn blog kan weten is mijn leven niet altijd even makkelijk gelopen. Vind ik oprecht helemaal niet erg. Alleen hier door wil ik echt van elke dag genieten en wil ik echt van droom naar droom leven. Deze twee dagen waren dus zeker belangrijk voor mij. Het was namelijk de start van twee dromen. De Thaise droom, maar achteraf ook de droom om een hele leuke vriendin te vinden. Nou snap ik ook helemaal dat het tweede volgens sommige te snel gaat en in eens uit de lucht kom vallen. Alleen dat is dus mijn leven. Onverwachts en tegenwoordig zoals ik het wil. Ik vind/vond Sem echt steeds leuker worden en uit het niets zaten we hand in hand. Daar ben ik oprecht heel blij mee. Elke dag kan zomaar de laatste zijn en dan wil ik die zeker met haar mee maken. Ik ben dus enorm blij met die snelle ontwikkeling. Dat dus 🙂

 

Fabian van der Gijze

volg mij ook via  Facebook,  Twitter,  Instagram,  google+en Bloglovin 

Naar het Parlementspaleis en gezellig ziek zijn

De laatste twee dagen plak ik even aan. Helaas werd ik ziek en daar werd ik enorm sacherijnig van. Oké, dat enorm viel misschien nog wel mee, maar prettig voelde ik mij zeker niet. Het begon al in de nachten. Er werd gezellig gewoeld en niet geslapen. Helaas werd ik deze dag weer eens wakker gemaakt door de schoonmaakster, dus uitslapen zat er ook al niet echt in. De laatste dag vond ik gelukkig wel het niet storen hangertje, dus toen kon ik een beetje uitslapen. Met mijn zieke kop besloot ik er toch nog iets leuks van te maken. Ik wilde namelijk nog heel graag naar het Parlementspaleis en ik had nog veel te veel geld over gehouden. Dat moest natuurlijk wel nog uitgegeven worden.

Al snuitend liep ik door de straten van Boekarest. Gelukkig was
het Parlementspaleis een bekende plek en is het gebouw enorm. Al snel stond ik met mijn broodje voor het Parlementspaleis. Hier besloot ik even in het park te gaan zitten. Helaas zat het weer dit keer ook niet echt mee. Ik besloot maar een rondje om het Parlementspaleis te maken. Parlementspaleis Alleen dat gebouw was echt heel groot. Het werd dus weer een groot rondje. Nou liet het gebouw mij wel enorm twijfelen. Rondom het Parlementspaleis was een muur gebouwd met allemaal palen. Dit was echt de perfecte plek voor een Expeditie Robinson filmpje.

Je moet toegeven dat dit wel echt een hele goeie plek was geweest

Echter had ik al besloten dat ik niks zou insturen. Hier kreeg ik dan toch wel echt twijfels. Zou ik er gewoon even opklimmen en toch een filmpje maken. Achteraf heb ik die twijfels echt aan de kant moeten slaan. Je zou vijf weken afwezig moeten kunnen zijn en dat kan ik gewoon niet. Bovendien vind ik het heel jammer dat mensen hun bekendheid in zetten voor zich zelf en voor een ander. Ze vroegen specifiek om onbekende mensen. Vervolgens zie ik radio dj’s en bekende YouTubers zich zelf opgeven. Hopelijk woord een loodgieter en een baker uitgekozen, maar ik vrees voor half bekende mensen.

Al twijfelend vond ik eindelijk wel de weg weer terug. Ik besloot weer richting mijn hotel te gaan. Het zou hem gewoon niet meer worden. Een filmpje kijken en verder dutten leek mij een veel beter idee. Zo heb ik mij gelukkig nog wel even kunnen vermaken. In de avond wilde ik eens ergens anders gaan eten, dus ik wilde wel vol geladen zijn. Het was zo’n 30 minuten lopen, dus dit beloofde weer veel. Gelukkig was de route niet al te moeilijk en ben ik niet beroofd.

Het was echt een lokaal restaurantje. Persoonlijk vond ik het een beetje tegenvallen. Het was niet echt bepaald veel vlees en de patatjes waren voor de helft koud. Het brood vond ik daarin tegen wel erg grappig en lekker. Ze vroeg gewoon of ik een broodje er bij wilde. Nou dacht ik gelijk aan stokbrood en daar had ik wel zin in. Toen ze ineens met een lucht gevulde brood aankwam, keek ik toch even mijn oogjes uit. Gelukkig had ik nog geen toetje besteld, dus kon ik netjes alles op krijgen. Al zat mijn buik daarna wel echt helemaal vol.

De volgende dag besloot ik mijn koffer al in te pakken. Even alles netjes maken en foto’s van mijn kamertje maken. Hierna besloot ik voor de laatste keer de stad in te gaan. Hier heb ik echt voor de domste dingen met geld gesmeten. Zo ging ik naar een plaatselijke musea waar ik de balen van snapte, kocht ik speciale skittles, veel te dure kauwgom, scheermesjes en twee beeldjes. Hierna had ik nog wel geld over, maar dat besloot ik maar te houden. De dag erna zou ik toch nog een beetje nodig hebben voor mijn taxi en wat te drinken.

In de avond kocht ik voor het eerst een luxe gerecht en dook ik lekker vroeg mijn bedje in. 2:45 zou mijn wekker al weer gaan voor de terug reis. Toen de slaap niet gevat kon worden, besloot ik maar om waker te blijven. Een nachtje door halen kan geen kwaad. Gelukkig had mijn hotel ook een taxi regelaar, dus kon ik mijn reservering gewoon relax maken. Gelukkig kreeg ik een hele chillen chauffeur, dus dat was weer mooi mee genomen. Hij gaf mij nog een kleine rondleiding en zetten mij netjes af. Toen liet hij mij iets heel moois zien. Ik gaf hem een klein beetje fooi en de beste man ging gelijk bidden. Dat soort dingen vind ik echt mooi om te zien. Zo dankbaar zijn de meeste mensen hier niet hoor.

Vanaf dat moment zat mijn reis er dan echt op. De drukte zou mij weer gaan omringen en ik zou weer met mensen kunnen praten. Aan de ene kant zag ik er heel erg tegenop, maar aan de andere kant was het wel welletjes. Ik begon mij echt steeds kutter te voelen. De vlucht maakte dit niet veel beter. Hierdoor heb ik namelijk twee a drie dagen met dichte oren gelopen. Nou ben ik weer gezellig thuis. Gelukkig heb ik een paar hele leuke opnames op de planning staan, dus dat trek mij wel door de dagen heen.

Op naar de volgende uitdagingen!!

 

Fabian van der Gijze

Wil je meer vaan mijn gekke leven te zien krijgen. Volg mij dan ook via Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin  tot daar 🙂

Per ongeluk in Boekarest en ik wordt gelijk geïnterviewd

De tweede dag werd mij al snel iets duidelijk. Mijn vakantie dagen in Boekarest gaan niet vroeg beginnen. Ik had mij maar gewoon voor genomen om geen wekker meer te zetten. Tijdens mijn eerste wandeling had ik allang door dat je hier overal eten kon halen. Vroeg opstaan zat er gewoon even niet in. Persoonlijk heb ik daar gewoon even niet de energie voor en eigenlijk is vroeg opstaan ook nergens voor nodig. De winkels zijn toch nog niet open en hoe later je vertrek, des te later ik weer terug zal gaan. Zo vertrok uiteindelijk pas rond 14:00. Ja, ik weet het, veel te laat. Het is ook maar een vakantie hé.

Nou dacht ik tijdens mijn zondag wandeling iets leukst te hebben gezien. Net als in Antwerpen dacht ik een Chinese plek te hebben gespot. Nou ben ik gek op Chinese en Japanse dingen, dus daar wilde ik heel graag even koekeloeren. Achteraf bleek het gewoon een station te zijn. Helaas dus geen Chinese mini stad. Wel zag ik weer zo’n leuke bakkers winkeltje. Eindelijk had ik mijn ochtend/middag eten gescoord. Ze hebben hier dus allemaal verschillende bakkertjes zitten. Ze zitten in en klein hokje waar een gat uit gesneden is. Hierdoor kan je betalen en je eten aanpakken. Persoonlijk vind ik dit echt leuk om te zien. Bovendien kopen de mensen hier ook meestal hun broodje. Om direct goed in te burgeren, besloot ik om twee vanille Croissantjes te kopen. Die dingen plakte als een gek, maar ze smaken wel echt heerlijk. Nou had ik er aan ééntje al genoeg, dus besloot ik de tweede even te bewaren in mijn tas.

Gisteren was het mij helaas niet gelukt om de Carrefour te halen. Het voetganger pad hield er gewoon mee op. Nou zag ik met een gelukje weer een bord van de Carrefour staan. Dit keer stond er direct al dat het nog maar een paar minuten rijden was. Deze moest dus wel dicht bij zijn. Zodoende was mijn loop richting bepaald. Bij de Carrefour moest wel een winkel centrum zijn, dus misschien was dat wel even leuk om te checken.  Gelukkig bleek dit inderdaad het geval te zijn. Dit keer was ik er dus niet voor niks heen gelopen. Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat er gewoon geen leuke winkels in zaten. Wel ging ik nog even de Carrefour in. Hier kocht ik een twee liter fles water zonder bubbels en een tropical skittles zak. Persoonlijk ben ik echt gek op snoep en al helemaal aan Skittles. Ik spaar de verschillende zakken ook thuis. Nou was ik in Gran Canaria verliefd geworden op de Tropical zak. Drie keer raden wie er dus even een vreugde dansje deed in de winkel 🙂

Natuurlijk was het ook echt lekker slim om dit al te gaan kopen. Hierna besloot ik nog even een stukje door te lopen. Gelukkig zijn twee liter flessen niet zo zwaar hé. Achter het winkel centrum zag ik in ieder geval een hele mooie route om te bewandelen. Er was daar namelijk een hele lange gracht te vinden. Ik koos een richting en begon weer gezellig verder te wandelen. Nou mag ik dan wel geen internet hebben, maar Google Maps doet het gelukkig prima. Zo kwam ik er ineens achter dat ik richting Boekarest aan het lopen was. Dit was zeker niet mijn originele plan, maar als we er nu toch al bijna zijn. Zo werd mijn kleine wandeling, toch nog een hele lange wandeling.

Uiteraard was ik nog helemaal niet bekend met alle straatjes hier. Gelukkig is mijn richtingsgevoel dik in orde. Bij de overstekplekken ging ik gewoon lekker naast andere mensen staan. Zo wist ik precies wanneer ik moest lopen en als er iemand aangereden werd, dan was ik zeker niet de eerste persoon. Het voelt tenslotte hier toch een beetje als overleven. De verkeerssituatie blijf mij hier echt verbazen. Toeteren en door reiden is hier echt heel belangrijk. Al hebben de voetgangers hier wel echt de macht. Wat zijn de mensen daar brutaal in zeg. Stiekem moet ik er elke keer weer om lachen. Vooral om die oude boze mannetjes. Ze lopen vol door rood heen, maar toch helemaal gaan schelden als je bijna wordt aan gereden.

Uiteindelijk kwam ik bij een heel groot gebouw aan met alleen maar jongeren. Dit bleek de universiteit te zijn. De gebouwen zijn hier echt niet normaal. Overal waar mee gepronk kan worden, verdiend zo’n groot gebouw. Zo viel ik gelukkig niet op tussen de menigte. Iedereen kreeg juist het gevoel dat ik hier gewoon woonde. Zo hebben er al een paar mensen de weg aan mij gevraagd. Hier ben ik eigenlijk wel heel blij mee. Het maakt de kans op oplichting en/of diefstal toch net ietsjes kleiner.

Toen kreeg ik even het Duitse gevoel. Ik kwam namelijk bij een festival/marktje aan. Je rook de worsten al van een afstandje en er stonden van de kerstmarkthuisjes. Dit had ik wel eens op tv gezien en er hing ook een beetje een Duitse feest sfeer. Nou was er alleen niet zo heel veel voor mij te doen. Ze verkochten er nou niet echt interessante dingen. Wel zag ik dat 3 maart veel ingepland stond. Dat is toevallig mijn laatste dag hier, dus dan heb ik nog iets leuks te goed. Voor nu liep ik er maar gezellig door heen. Beetje lachen naar de mensen en rond kijken wat er nou precies was te vinden. Het was alleen niet heel erg groot, dus voor ik het wist stond ik er alweer buiten. Één ding was in ieder geval wel zeker. Boekarest had ik gevonden.

Toen gebeurde er ineens iets. Er kwamen twee vriendelijke meiden op mij af gelopen. Op dat moment dacht ik echt dat ik opgelicht of gerold zou worden. Echt altijd als je iets over oplichters bekijk, start het precies zo. Gelukkig bleek niet het geval te zijn. Ze spraken mij alleen aan, vanwege mijn geschatte leeftijd en hun gewoon vrolijk aan keek. Ze zaten bij een organisatie genaamd România CARP. Wat het precies in hielt zou ik niet meer weten, maar het was in ieder geval bedoeld voor studenten die met elkaar iets wilde betekenen. Hiervoor wilde ze mij graag interviewen. Zodoende kwam er een leuk gesprekje opgang. Ze stonden wel even raar te kijken toen ik vertelde waar ik vandaan kwam. Nederlanders komen hier niet echt vaak.

Sommige vragen waren een beetje standaard en andere krijg je niet vaak gevraagd. Zo vroegen ze bijvoorbeeld wat ik hierna verwacht. Is er een god of lig je stil in je graf. Nou had ik hun ook in mijn beste Engels uitgelegd, dat ik nu echt genoot van het leven en zelf mijn richting bepaalde. Vroeger was dit zeker niet het geval, dus dat ik hier echt heel veel waarde aan hechte. Vervolgens gingen we het hebben over wat ik kan doen om andere te helpen. Nou moest ik daar niet erg lang over na denken. Mijn antwoord was heel simpel. Ik zei namelijk alleen het woordtje smiling. Iedereen loop elkaar maar voorbij en er wordt heel veel op een ander neer gekeken. Kinderen worden genegeerd en op zwervers kijk je neer. Ik probeer juist naar iedereen te lachen. Wat maakt het nou uit dat iemand op straat leef of nog niet kan praten. Een glimlach is juist voor hun één van de fijnste en de warmste dingen om te krijgen. Gelukkig werd mijn antwoord goedgekeurd en vonden ze het ook nog eens een mooi antwoord. Achteraf vroeg ik nog even of ik een foto van ze mocht maken voor mijn blog. Nou had ik niet verwacht dat ze mij gelijk tot een selfie zouden dwingen, dus dankzij hun zie je mij ook nog eens. Hi

Het was nu wel al iets te laat om door de stad te lopen. Daarom besloot ik gewoon alles een beetje te verkennen. Even overal langs lopen en mijn route voor morgen al een beetje verkennen. Nou viel mij gelijk al iets op. De Roemenen houden zelf echt heel veel van seks of de vraag van de bezoekers is gewoon heel hoog. Overal zag je massage plekken en seksshops. Wel vond ik het grappig om te zien dat er in één shop een combinatie was ontstaan. Het was een seksshop, maar tegelijkertijd verkochten ze ook alle telefoons. Nou heeft dit misschien met de trilfunctie te maken, maar anders zie ik er geen logische verklaring voor. Nou werden sommige plekken de redstreet  genoemd, dus zo leek het toch even dat ik weer in Amsterdam terecht was gekomen. Dit gevoel kwam al helemaal toen ik restaurant Artis tegen kwam. Achteraf bleek dit ook opgericht te zijn door Nederlanders.

Aangezien het al wat donkerder werd en ik de weg zeker nog niet wist, besloot ik maar eens om terug te keren. Gelukkig kwam ik er achter dat ik rechtstreeks naar mijn hotel kon lopen. Als je Boekarest eenmaal weer uit was, hoefde ik nog maar één straat uit te lopen. Zodoende kwam ik eindelijk weer eens thuis. Mijn spullen dropte ik even in mijn hotel kamer en vulde mijn portemonnee weer met geld. Nog met de maaltijd van gisteren in mijn achter hoofd, ging ik weer gezellig eten aan de overkant. Griviţa Pub & Grill was mij echt heel goed bevallen. Een tweede keer eten zou zeker geen kwaad kunnen. Gelukkig rook het bij binnenkomst al weer heerlijk. Mijn plekkie van gisteren was al bezet, dus ging ik dit keer maar vlakbij de deur zitten.

De kaart kon ik nog goed herinneren van de dag er voor. Nou was ik de eerst dag safe voor kip gegaan, dus dit keer wilde ik wel eens wat anders. Het plaatje van de varken zag er wel leuk uit, dus daar ging ik dan maar voor. Eigenlijk had ik gewoon geen idee wat alles was. Mijn Roemeens is nou eenmaal niet zo goed hé. Gelukkig werden mijn ogen en buik heel blij gemaakt. De ober kwam namelijk terug met ribs. Nou ben ik daar van kinds af aan al dol op. Gelukkig mocht je wel gezellig met de handen eten, dus kon ik echt al het vlees er van afbijten. Dit keer smaakte het echt nog beter dan de dag ervoor. Het restaurant heeft trouwens echt een grappig concept. Iedereen mag gratis nootjes pakken. Ze hebben alleen één voorwaarde. Alle schillen moet je op de grond gooien. Nou voelde ik gisteren al iets kraken onder mijn schoenen, maar nu wist ik ook eindelijk eens wat het was.

Met een goed gevulde buik ging ik weer gezellig terug naar mijn kamer. Hier keek ik nog even the blacklist terug en daarna vielen mijn oogjes al vrij snel dicht. Nou sliep ik helaas niet in één keer door. Helaas voelde ik al de hele dag een griepje doorzetten. Zo werd ik vrij vaak waker door een droge keel en een snotterende neus. Dan ben je toch echt even blij dat er geen wekker klaar staat of dat iemand je wakker kan maken. Dat maakte mij stiekem wel een beetje blij.

 

Fabian van der Gijze

Het lijk mij ook leuk als je mij via  Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin gaat volgen 🙂

Vooral mijn Twitter en Instagram zijn leuk joh. Krijg je allemaal van dit soort foto’s te zien en tweets te zien;)

https://www.instagram.com/p/BRBXvpghxFZ/?taken-by=fabiangijze&hl=nl

 

KLM

De reis richting Boekarest

Nou had ik natuurlijk weer een twee dagen blog  post beloofd. Zoals je kan zien is dit alleen nog maar de eerste dag. De blog post was echt al heel groot zonder dag 2. Hierdoor heb ik even besloten om vandaag alleen over dag 1 te spreken. Moet nog even kijken hoe ik het de aankomende dagen ga aanpakken, maar dat is mijn zorg. Jou wil ik voor nu in ieder geval veel lees plezier wensen 🙂

Eindelijk kan  ik weer bloggen op één van mijn favoriete locatie. Momenteel zit ik namelijk in het vliegtuig. Persoonlijk word ik daar echt heel blij en relax van. Vliegen heb ik echt nog nooit erg gevonden. Al is het wel even wennen om alleen te vliegen. Bovendien spreekt er hier al bijna niemand Nederland, dus het is al lekker in de buitenlandse sfeer.

Vandaag vlieg ik ook voor het eerst met KLM. Stiekem vind ik dat echt leuk. Vraag mij niet waarom, maar KLM heeft gewoon net ietsjes extra’s. Normaal is de prijs ook iets hoger, maar daar heb ik gelukkig geen last van. Mijn vlieg tickets zijn gelukkig niet zo duur uit gevallen. Vandaag heeft KLM mij wel laten zien waarom ik altijd zo opkeek naar hun. Het inchecken en het vliegen voelt echt heel anders. Misschien is het ook echt wel iets anders. Voor het eerst heb ik ook helemaal geen vliegticket. Nee, alles ging vandaag via mijn telefoon. Je boarding pass krijg je via de KLM app te zien. Nou had ik mij al via de app in gecheckt, dus ik hoefde alleen maar mijn koffer in te leveren.

Koffers in leveren gaat bij KLM natuurlijk ook net weer even iets anders. Ik moest mijn koffer in een bak leggen.
Zodra ik dit deed, begon er iets te verschijnen op beeld. Toen ik hier mijn boarding pass scande, kwamen mijn gegevens op het beeldschermpje terecht. Toen alles bleek te kloppen kreeg ik mijn koffer label. Hierna schoof mijn koffer naar achteren en ging die er vandoor. Nou heb ik niet echt vaak gevlogen, maar dit was echt nog nooit zo snel gegaan. Eigenlijk verliep alles vandaag zo lekker snel. Alleen de paspoort controle duren een paar minuten langer, maar voor de rest was het lekker door lopen.

Van wachten op Schiphol ben ik alleen niet zo fan. De winkeltjes vind ik toch te duur en je zit echt opgesloten. Gelukkig zijn er een hoop mensen om naar te kijken. Daar hou ik namelijk wel van. Nou besloot ik dit eerst maar bij de Mac Donalds te doen. Hier eet ik persoonlijk eigenlijk nooit. Ben gewoon niet zon Mac mens. Alleen de rest vond ik gewoon iets te duur. Achteraf baalde ik wel van mijn gierigheid. Een paar minuten later begon ik gezellig alles alweer op te boeren. Gelukkig zakte dit na een tijdje wel een beetje weg. Ik besloot na een tijdje toch maar eens een beetje te wandelen. Even kijken waar ik straks heen moet. Nou was dit al helemaal vooraan, dus was er niet echt veel te zoeken.

https://twitter.com/fabiangijze/status/835544534603923456

Toen besloot ik om maar gewoon eens te relaxen. Er zijn gelukkig op Schiphol genoeg plekken waar je dit kan doen. Ik koos een mooie stoel uit en ging er eens lekker voor zitten. Nou is er aan WiFi ook geen gebrek, dus de afleiding was zeker aanwezig. Zo heb ik lekker een uurtje kunnen genieten van YouTube filmpjes en rond rennende mensen. Dan vlogen er weer een paar mensen naar rechts en voor je het wist viel er weer bijna iemand links. Geef mij aub een dvd van dit soort plekken. Stiekem lach ik mij altijd dood. Bij mij is stress altijd ver te zoeken, dus hier kan ik altijd zo verbaast naar kijken. Mensen vergeten door de stress soms gewoon hun vrouw en/of kinderen. De man is al bijna bij de gate, terwijl de vrouw nog een km terug te vinden is. Is dat nou echt nodig

https://twitter.com/fabiangijze/status/835569630936772609

Zelf kon  ik gelukkig lekker rustig naar mijn gate lopen. Ook hier stond wederom geen rij. Dit mag wel vaker het geval zijn hoor. Nou viel mij wel direct iets op. In het vliegtuig zelf is de Nederlandse taal al ver te zoeken. Het lijkt er  echt op alsof niemand naar Boekarest durf te gaan. Dit merkte ik thuis al, op het vliegveld en nu hier weer. Zodra ik mijn bestemming verteld, kijken de meeste mensen mij vragend aan. Zelfs de man bij de paspoort controle vroeg wat ik in godsnaam in Boekarest wilde gaan doen. Nou weet ik dat zelf ook nog niet zo heel goed, maar volgens mij staat er echt een mooi avontuur op mij te wachten. Dat hoop ik tenminste wel. Anders ben ik in ieder geval weer even weg geweest. Eerlijk gezegd was dat wel even nodig. Nederland vloog mij een beetje om de hals en ik was even alles helemaal zat.

 

Hoe dan ook is het vluchten in ieder geval gelukt. Het vliegtuig vliegt al een poosje door en de vlucht terug duurt nog wel even. Alleen moet ik wel oppassen dat ik niet ga wennen aan de luxe hier. Blijkbaar krijg ik hier gewoon gratis eten en drinken. Om de zoveel minuten komt het drinkkraampje even langs en wordt alles weer bij gevuld. Nou was ik stiekem wel een beetje bang voor mijn eten. Het zag er nou niet echt uitnodigend uit. Gelukkig kijk ik nooit zo naar het uiterlijk en heb ik het gewoon lekker opgepeuzeld. Vraag mij niet wat het precies was, maar het smaakte prima. Zo zie je maar weer dat je echt nooit op het uiterlijk af moet gaan. Iets lelijks kan iets heel moois hebben 😉

Misschien had je in mijn vorige blog ook al gelezen. Hierin vertelde ik over mijn vervoer probleem. Nou kwam er uit het niets een mogelijkheid om met iemand mee te rijden. Ik ben namelijk lid van  couchsurfing. Dit is een websites voor mensen die rond reizen. Nou gebruik ik het vooral in Nederland om een slaapplek te regelen als ik heel ver moet figureren. Nou besloot ik eens te kijken naar de Nederlandse mensen in Boekarest. Er waren twee Nederlanders actief geweest vandaag, dus besloot ik ze even toe te voegen. Wie weet kwamen ze later in Boekarest wel van pas. Tot mijn verbazing sprak één van die personen mij gelijk aan.

Michael vroeg zich terecht af of hij mij kon. Ik hem dus netjes uitleggen waarom ik hem toe had gevoegd. We raakte aan de praat en hij stelde later voor om mij te komen ophalen. Zo zou ik in ieder geval niet kunnen verdwalen. Nou had ik op couchsurfing blijkbaar nog de foto staan van de bloggersmeeting 2. Om mij te kunnen herkennen stuurde ik mijn recente foto. Vanaf toen werd ik overal uit het niets geblokkeerd en was het klaar. Meneer had blijkbaar gedacht dat ik één van de dames was die om mij heen stonden. Nou Michael dit lees je waarschijnlijk niet, maar je bent nou al een lul. Sorry, maar wat maakt het nou uit dat ik een jonge ben. Dan ben je echt hopeloos. Stiekem ben ik nu wel blij dat ik geen meisje ben. Wie weet was hij wel heel iets anders van plan. Laten we hopen dat hij het ten minste op een aardige manier wilde proberen. Anders mogen zijn ballen er van mij afvallen 😉

Nou ga ik maar eens lekker een film kijken. Er valt verder nog niet zo veel te zeggen. Waarschijnlijk wordt de zoektocht naar de bus en hotel nog een hele uitdaging, dus ik kom vanzelf wel weer terug met iets nieuws. Tot zo 🙂

Laat die film ook maar zitten. Blijkbaar ga ik over een kwartier al landen. Had helemaal niet door dat de tijd zo snel voorbij was gevlogen. Nu is het hier wel een uur later, dus kom ik in de nacht aan. Nu hoop ik echt dat de bus nog rijd. Anders ga ik waarschijnlijk al opgelicht worden door een taxirit

Die bus werd hem dus mooi niet hé. Zoals ik al een beetje aanvoelde, reed mijn bus natuurlijk niet meer rond 0:30. Er reed wel een andere bus, maar dan moest ik 20 minuten lopen naar mijn hotel toe. Nou zou ik daar normaal gelijk voor kiezen, maar hier leek mij dat nou niet een strak plan. Gelukkig zag ik al snel een taxi automaat. Op de gok toe drukte ik op een paar knoppen en toen kwam er een ticket uitgerold. 3 minuten later zou mijn taxi naar mij toe komen. Gelukkig had mijn taxi een makkelijke kenteken, dus die herkende ik al snel. Raad eens wie er opgelicht is? Nou ik dus mooi niet. De lokale taxi heeft hier een vast tarief van 1.39 Leu. Hier hield mijn chauffeer zich dan ook netjes aan.

Nou ben ik echt heel blij dat ik voor een taxi rit heb gekozen. Met een beetje geluk kwam ik bij een hele vriendelijk man terecht. Nou spraken we allebei gebrekkig Engels, dus we verstonden elkaar goed. Heel af en toe moest hij zijn vragen weer even opnieuw stellen, maar het kwam uiteindelijk goed. We hadden het echt over van alles. De ene keer ging het over de politiek en dan weer over mij. Zodoende werd het echt een gezellige rit. De rit mocht er zelf ook wezen. Zo ben ik bijvoorbeeld al langs de boog van Boekarest gereden en langs een enorme winkelcentrum. Met een klein beetje fooi kosten mij dit maar 30 Leu. Nou was mijn wissel koers in Nederland 3,8 Leu, maar eigenlijk is het tegen de prijs van 4,5 Leu. De taxi rit had mij dus zo’n 6 a 7 euro gekost. Nou in Nederland heb je daar niet eens een bus kaartje voor.

Nou ben ik net heerlijk wakker geworden en heb ik al ontbeten. Ik ga al vast een beginnetje maken aan de volgende blog post. Als ik hier een twee dagen blog post van zou maken, zou die wel heel groot gaan worden. Misschien wordt het dit keer dus steeds een één dag blog post en anders gaat het gewoon steeds over twee dagen. We zullen het wel zien.

Groetjes uit Boekarest

 

Fabian van der Gijze

Het lijk mij ook leuk als je mij via  Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin gaat volgen 🙂

Eindelijk ga ik dan richting Boekarest

Vandaag is het dan zo ver. Eindelijk ga ik weet eens vliegen. De bestemming zelf lieg er ook niet om. Ik ga namelijk naar Boekarest. Zonder dat ik iets over Boekarest wist, had ik er een reis heen geboekt. Voor het eerst in mijn leven heb ik me toch maar eens ingelezen. Sinds ik er mee aan de slag ging ben ik er echt al verliefd geworden op Boekarest. De meeste mensen weten niet echt wat ze met Boekarest aan moeten. Nu ik er meer over weet, weet ik zeker dat ik mij niet hoef te vervelen. De reis er naar toe begint in ieder geval al goed. Dat kon mijn geluk ook niet anders 😉

Via  de site Expedia heb ik mijn hotel geboekt. In de beschrijving hadden ze het over een shuttlebus die je naar het hotel brengen. Toen ik gisteren belde bleek dit helaas niet het geval te zijn. Blijkbaar had het hotel dit weg gedaan. Blijkbaar nam iedereen liever de bus. Dat begrijp ik ook wel, want de bus is ongeveer 2 euro. Nou wilde ik eigenlijk geen risico lopen en daarom toch maar een taxi via Expedia bestellen. Het is ten slotte mijn eerste keer in Boekarest en de eerst reiservaring in mijn uppie. Nou heb ik best veel geluk met dingen, maar in dit soort gevallen heb ik altijd pech. Je kon blijkbaar alleen een taxi reserveren via creditcard. Dat wordt vandaag/morgen dus een bus of taxi zoeken. Ben eigenlijk helemaal niet gestrest, maar dit wordt wel even spannend.

Mocht ik ooit in het hotel zien te komen, dan heb ik gelukkig gewoon WiFi. Ja, zelfs Boekarest heeft wifi. Nou heb ik al een paar dingen waar ik sowieso heen wil. Voor de rest zie ik het wel. Ik ben een geschiedenis liefhebber en Boekarest heeft een groot verleden. Zo heeft er ooit een revolutie plaatst gevonden. Tijdens de revolutie verzamelde iedereen zich op het plein. Misschien heb je het nieuws de afgelopen dagen gevolgd, maar laats stond deze zelfde plek weer vol met mensen vanwege protest. Deze bijzondere plek wil ik sowieso bezoeken.

Verder wil ik gewoon graag de stad verkennen. Boekarest is echt heel groot en zit vol met mooie gebouwen. Misschien ken je de boog die in Frankrijk staat wel. Volgens mij had dat in Frankrijk iets met Napoleon te maken. Nou, durf ik dat niet met zekerheid te zeggen, maar ik weet wel dat er een gelijke boog in Boekarest te vinden is. Mijn hotel ligt precies in het midden van alles, dus daar wil ik zeker even gaan koekeloeren. Nou wil ik dit waarschijnlijk wel in de avond gaan doen, want de avond foto’s zijn zo mooi. Met een beetje gelukkig ligt er ook nog sneeuw bij. Als dat het geval is, dan ben ik echt super blij.

Dit zijn eigenlijk de enigste plekken die ik sowieso wil bezoeken. De rest wordt voor mij ook een verrassing. Zelf ga ik hier eigenlijk nooit echt uit, maar ik wil het in Boekarest wel eens een kans geven. Gelukkig drink ik geen alcohol, dus ik kan niet dronken gevoerd worden. Bespaard me misschien weer een overval. Het uitgaansleven in Boekarest moet heel erg gezellig en groot zijn, dus ik ben echt benieuwd. Als je alleen gaat moet je zulke dingen wel een beetje gaan ontdekken. Kan je alleen maar nieuwe mensen ontmoeten. Bovendien is het misschien wel goed voor mijn Engels. Die is niet zo heel goed en ik leer graag via de praktijk. Daar moet ik waarschijnlijk Engels praten, dus dat komt wel goed. Zolang ik maar weet hoe ik ergens moet komen en hoe ik dingen kan bestelen.

Wel heb ik al een paar restaurantjes opgezocht. Nou heb ik het natuurlijk nog niet geproefd, maar qua prijs winnen ze van Nederland. Voor maximaal €10 heb je echt al een heel gerecht te pakken. Als ik de reacties moet geloven smaakt het ook nog eens goed. Als je hier uiteten gaat ben je echt veel meer kwijt. Misschien wil ik wel een dagje luxe uit eten, maar dat zie ik dan wel weer. Eerst maar eens de cultuur leren kennen en proeven. Wie weet vind ik het er wel zo leuk dat ik lekker weg blijf. Wie weet zijn de huizen daar ook wel goedkoop en zoeken ze nog een acteur 😉

Voor de zekerheid heb ik wel wat Roemeens geld gehaald. Het voelt een beetje naar plastic, maar verder vind ik het er wel leuk uit zien. Nou is  €1 daar zo’n 4 a 4,5 Leu, dus ik kreeg lekker veel geld terug. Toch altijd grappig als je geld stapeltje groter wordt. Als het kan hou ik je gezellig op de hoogte van mijn reis en anders weet je waarom ik zo stil ben.

 

Hopelijk tot over twee dagen en anders hopelijk tot over een week.

 

Fabian van der Gijze

Het lijk mij ook leuk als je mij via  Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin gaat volgen 🙂