Is dit veel geld?

Nee, dat vind ik persoonlijk niet. Er lig hier precies €150 euro. Iets wat voor mij niet echt gebruikelijk is. Toch vind ik het niet zo heel bijzonder. Als ik dit geld bedrag nu naan mijn moeder zou overdragen, word het ineens wel een hoop geld. Niet voor mij, maar wel voor haar. Dit zou vroeger precies het zelfde bij mij zijn geweest. De mening over geld is zo verschillend en wispelturig. Dat vind ik persoonlijk juist zo interessant.

Heel vaak hoor je de mening geld is niet belangrijk. Een mening waar ik het zeker mee eens ben, maar toch droom ik wel van die grote stappels geld. Daar zou ik ook heel veel voor over hebben. Dat is er gewoon na mijn jeugd ingeslopen. Daar heb ik het hier al eens over gehad, dus dat gedeelte slaan we even over.

Nou leg ik even heel ‘’stoer’’ €150 euro neer aan geld. Een bij elkaar geschraapt zooitje geld. Nu kan ik dit hier wel neer leggen, maar dat is hier normaal gesproken echt niet het geval. De laatste tijd gaat het voor mij persoonlijk gewoon in dat opzicht veel beter. Ik heb zeker nog geen tonnen op de bank, maar ik kan genoeg leuken dingen doen. De reis richting Thailand is daar een mooi voorbeeld van. Een verandering die ik oprecht kan waarderen. Al ben ik meestal wel nog te gierig om er iets mee te doen.

Waarschijnlijk delen de meeste mensen hier wel mijn mening. €150 euro is echt niet zo veel geld. Alleen er zijn ook heel veel mensen die de mening van mijn moeder delen. Ik schrijf regelmatig over de voedselbank. Denk je nou echt dat die mensen dit weinig vinden. Het is echt de plek en het moment die de antwoord op de titel bepaald. Als het mij gevraagd word bij een ren wedstrijd, dan zou ik de longen er voor uit mijn lijf rennen. Terwijl ik regelmatig wel eens acteer opdrachten voor dit bedrag zie voorbij komen. Klein aan tekeningetje. Je moest geen problemen hebben met naakt zijn en een SM pakje. Voor zo’n opdracht vind ik het dan wel weer veel te weinig geld.

Persoonlijk ben ik gewoon een denker en kan ik hier uren over door dromen. Toen besloot ik er gewoon eens een blog aan vast te binden. Als jij heel eerlijk ben. Vind je €150 euro veel of valt het echt reuze mee? In de supermarkt kan het voor jou misschien veel te veel zijn, maar voor een vakantie juist helemaal niet.

Je hebt anders altijd nog mensen die briefjes van €500 op hun hoofd plakken 😉 en ja dat gun ik heb ook nog. Het was zijn droom en hij heeft niet bepaald een makkelijke jeugd gehad waar in dit heel normaal was.

 

Fabian van der Gijze

 Facebook,  Twitter,  Instagram,  google+en Bloglovin 

Het jaar waar alles veranderde (verleden)

Als je mijn vorige blog post had gelezen, dan wist je waarschijnlijk wel dat ik vrijdag in GTST te zien was. Ondanks ik alleen te zien was, kreeg ik enorm veel leuke en lieve berichtjes. Één hele speciale reactie had ik nooit zien aan komen. Mijn mentrix van mijn derde Mavo jaar had gereageerd. Speciaal om mij te kunnen zien had ze weer eens gekeken. Ja hoor daar kwam de brok in mijn keel weer. Dat was niet zeer door het berichtje, want die had ik wel meer gekregen. Nee, het kwam echt puur door de persoon. Zij is namelijk één van de personen die mij heeft zien veranderen en ook één van de veroorzakers er van was. Dat laatste besef ze waarschijnlijk zelf niet eens. Nu was ik al een tijdje van plan om een blog post over dit jaar te schrijven, maar nu heb ik ook echt een rede er achter. Deze ga ik stiekem ook voor haar schrijven.

Op de basisschool was ik de oudste en had ik vaak het hoogste woord. Iets wat ik soms prettig vond, maar heel vaak juist niet. Niemand wist eigenlijk iets van mijn leven na school. Ze wisten totaal niet hoe ik echt was. Voor de meeste was ik gewoon het vrolijke jongetje. Niemand wist bijvoorbeeld  van mijn onderduik momentje en dat ik jaren  bij een psycholoog  liep. Je wilt niet weten hoe blij ik was toen ik naar de middelbare mocht. Eindelijk mocht mijn masker van mijn hoofd af. Alleen wat was er eigenlijk achter dat masker te zien? Dat wist ik zelf eigenlijk ook helemaal niet. Die gedachten maken mij heel onzeker en angstig. Toen nam ik een hele gekke besluit. Op school ging ik mij expres op de achtergrond houden. Niemand zou echt iets van mijn te weten komen en vrienden maken hoorde niet echt bij het plan. Gelukkig kreeg ik achteraf wel een hele mooie vriendschap. Samen met zijn gezin ging ik op het laatst naar alle thuis wedstrijden van Feyenoord. Dat vond ik zelf echt heel leuk, maar bij die vriendschap bleef het eigenlijk wel. Sommige mensen heb ik expres weg gestoten, hierdoor kwam ik echt alleen te staan.

Het is veel mensen waarschijnlijk niet opgevallen, maar dit ging in mijn tweede jaar ook weer gezellig door. Hier kreeg ik echter wel vrienden. Deze vriendschappen boeide mij alleen niet zo heel erg. Dat is achteraf ook wel zo gebleken, want ik spreek niemand meer van hun. In dit jaar kwam ik steeds meer richting de echte ik. Alleen stond er iets heel groots in de weg. Veel mensen hadden een bepaalde mening over mij. Het werd zo erg dat ik zelf ook in die mening ging geloven. Toen heb ik iets (stoms) gedaan. Waarom zet ik ‘’stoms’’ tussen haakjes? Nou, ik weet eigenlijk niet of het zo stom was van mij. Nee, ik stond er niet echt achter, maar het hielp mij wel enorm bij mijn zoektocht. Hier ga ik het ooit nog eens over hebben, maar nou hou ik het nog even geheim. Dit is het enigste verhaal waar maar vier andere van weten. Dit wil ik dus op een mooie en rustige manier vertellen.

Voor ik het wist was daarna de zomervakantie alweer aangebroken. De derde zou net als de vorige jaren gaan verlopen. Dat bleek dus niet het geval te zijn. Het werd één van mijn mooiste jaren. Dit was het jaar dat ik uit mijn cocon kwam kruipen. Het was een heftig jaartje, maar ik ben er zo trots op. Laat ik lekker bij het begin beginnen. Vanaf dag 1 kwam ik namelijk vrij snel ergens achter. Er zaten hier twee mensen in de klas die mijn aandacht enorm trokken. Die twee worden ook wel Stan en Jamy genoemd. Stan kennen de meeste mensen waarschijnlijk niet, maar Jamy zullen de vaste lezers wel herkennen. Ik heb het in het verleden namelijk veel over haar gehad. We hadden iets gemeenschappelijks. We wilde echt alle drie niet op die plek zijn. Stan was van zijn vrienden weg gerukt, Jamy moest op een lullige manier blijven zitten en ik wilde eigenlijk gewoon helemaal niet op school zijn. Dat bleek achteraf een gouden combi te worden.

Mijn praatjes kwamen als eerst weer terug. Ik heb het geluk dat ik heel makkelijk doordenkend kan praten. Nee dat zijn geen praatjes over seks, maar ik weet voor ik iets zeg eigenlijk al wat voor effect het gaat hebben. Hierdoor kwamen de mooiste en de leukste gesprekken. Met Stan kletste ik eigenlijk uren over alles en niks en met Jamy heb ik echt de mooiste gesprekken gehad. We waren elkaars praat maatje. Er zijn maar weinig mensen die zo veel over mij weten. Zij is ook één van de vier die mijn geheimpje weten. Andersom weet ik ook heel veel over haar en over haar familie. Dankzij haar kwam ik achter iets heel moois. Dankzij Jamy kwam ik er achter dat ik heel graag mensen help en mijn verhalen hierbij kan gebruiken. Zij is ook zeker één van de oorzaken dat ik ben gaan bloggen. Mocht je dit dus super kut vinden zoek haar op ;).

Mijn lieve mentrix kwam ook al snel om het hoekje kijken. Nou zeg ik lieve, maar er waren echt veel mensen bang voor haar. Misschien was dat ook wel een beetje terecht, maar wat is zij een schat van een vrouw. Volgens mij heb ik haar niet zo veel over mij verteld, maar ze had mij stiekem wel door. Ik zat ten eerste gewoon ver onder mijn niveau en deed echt nooit wat aan school. Een beetje opletten in de les was voor mij al genoeg. Dit heb ik helaas heel mijn Mavo en MBO jaren vol kunnen houden, maar goed te veel informatie. Ik voelde aan alles dat ze alleen nog iets door had. Ze is één van de weinige mensen die heel mij doorhad. Zij hoort denk ik bij de paar mensen die heel dicht bij de echte Fabian is gekomen. Ze keek echt naar mij en niet zoals ieder ander naar mij keek. Onbewust nam ze mij echt op sleeptouw.

Trots hangt hij nog steeds op

Zij gaf mij ook onbewust het startsein van mijn afvaltraject. Mijn mentrix was namelijk een hardloopster. Zij vond het wel een leuk ideetje om naar de Colorrain 2013 te gaan. Nou waren er heel weinig mensen die mee wilde. Ik kan mij haar blik nog goed herinneren. Ze keek namelijk uit het niets in eens naar mij en vroeg of ik wel mee ging. Nou ben ik altijd wel in voor iets geks, dus natuurlijk ging ik mee. Een beetje rennen moest goed komen en vies worden door kleurpoeder vond ik alleen maar leuk. Stan en Jamy gingen gelukkig ook mee. Veder gingen nog drie andere mensen uit mijn klas mee en de neefjes van mijn mentrix. Zelf was ik ook heel blij dat Amber mee ging. Een andere vriendin waar ik ook heel veel mee omging , maar daar kom ik zo pas op terug. Het was echt doorbijten, maar we hadden het bijna in één stuk door gerend. Dat doorzetten en rennen voelde weer als vertrouwd. Die avond nam ik mij voor om af te gaan vallen.

De 75+ kilo hoorde helemaal niet bij mij. 3 a 4 maanden later zat ik bij de dokter. Mijn moeder vertrouwde mijn gezondheid niet helemaal. Deze jonge woog inderdaad niet meer boven de 75 kilo, maar woog nog maar 50 kilo. Nee, dit heb ik niet bereikt doormiddel van overgeven. Dit heb ik bereikt door deze maanden allen brood, avondeten en water te nuttigen. Bovendien besloot ik elke dag zo snel mogelijk naar school te fietsen. Dit was zo’n 25 a 30 km per dag. Gelukkig werkte dit enorm goed en ja ik ben er nog steeds super trots op.

Laat ik het nu maar eens even over Amber gaan hebben. Nou kan het zijn dat ze dit lees, dus even voor haar: Ja ik ga het ook eens een keertje over jouw hebben ;). Amber weet het zelf echt niet, maar door haar kon ik ook zo veranderen. Zij liet mij bijvoorbeeld zien dat je gewoon lekker je zelf moest zijn. Nou is Amber wel een gevalletje apart, maar wel lekker zich zelf. Met Amber heb ik ook echt de leukste gesprekken gevoerd. Uit die gesprekken is zelfs een Twitter kanaal ontstaan. Een kanaal die elke dag een feit over haar naar buiten gooide. Ik noemde het dan ook lekker simpel @amberr40feiten. Dat bleek later dus echt een succes te zijn. Veel mensen vonden het leuk om te lezen. Tegenwoordig is het volgers aantal naar 828 gezakt, maar in de Twitter tijden had ik er meer dan 1000. Later maakte ik nog een Twitter account. Dit keer weer voor haar, maar niet om over haar te tweeten. Dit keer had ik er eentje gemaakt om op een grappige manier te zeggen dat ik haar leuk was gaan vinden. Hiermee wilde ik niet een relatie bereiken, maar ik vond dat ze het moest weten. Misschien in jouw ogen heel gek, maar volgens mij vond ze het wel leuk om te horen. De manier was in ieder geval heel origineel. Veder was Amber gewoon een goede vriendin. Helaas niet zo hecht dat we elkaar na school nog spraken, maar het waren twee gezellige jaren.

Toen kwam in eens het einde van dit leuke jaar inzicht. Dit betekende iets heel leuks. We gingen met heel Mavo naar Oostenrijk. Dit was de perfecte manier om mijn jaar af te sluiten. Dit was één van de eerste keren dat mensen mij een beetje begonnen te kennen. Ik had nog nooit zo veel gepraat en kwam achter mijn sportieve kant.

Deze jongen wilde zich wel eens goed bewijzen. De kilo’s waren achter mij gelaten, dus kom maar op. Al zou ik helemaal kapot gaan ik zou de gene zijn die overal als één van de betere uit zou komen. Dat is mij ook echt gelukt. Ik was één van de weinige die de berg beklom op de fiets  en kwam als eerste aan, ik leek wel Spiderman bij het bergbeklimmen en hiken werd in eens hardlopen. Dit alles deed ik vooral met Eric. Hij was enorm sportief en wij begonnen naar elkaar te groeien. Na Oostenrijk zijn we ook echt goed bevriend geraakt. Zelf vond ik de Hiking echt heel bijzonder. Samen met Eric, Tim en de baas van Mavo vloog ik echt de berg over. Voor ik het wist stond ik in eens op het ijs gedeelte. Hierna ben ik letterlijk rennend met Eric en de teamleider  de berg afgegaan. Hier kreeg ik later veel respect voor. Moet stiekem nog steeds lachen dat de teamleider vol op zijn snufferd ging. Hij had ons avontuur later ook tegen mijn mentrix verteld.

In Oostenrijk gebeurde er ook nog iets anders. Ik werd verlief en drie dagen na Oostenrijk had ik in eens verkering met een meisje. Nou weten de meeste wel hoe dat is afgelopen, maar goed dit was nog in de normale tijd. Van die tijd heb ik echt heel erg genoten. Zo veel liefde had ik nog niet echt eerder gevoeld en ik kwam helemaal los. Dat was de laatste puzzelstukje wat ik nodig had.

Dankzij dit jaar kan ik zeggen: Hoi, ‘ik ben Fabian en ik ben gewoon mij zelf’.  Dit jaar zou mij altijd bij blijven. Nee, dit jaar zou ik nooit meer over nieuw willen mee maken, maar het is wel het jaar waar ik weer een vechtertje ben geworden. Dankzij dit jaar krijg ik tegenwoordig soms te horen dat ik lief ben en goed in het leven staat. Als iemand dit tegen mij zeg mompel ik het stiekem een beetje weg, maar ik vind het wel enorm leuk om te horen. Vooral van de mensen waar ik het graag van wil horen. Ben blij dat ik zo ben geworden. Misschien zijn de jaren er voor weggegooid, maar ik had het echt even nodig. Ik hoef niet populair te zijn. Ik wil gewoon mij zelf zijn en dat ben ik zeker!

Fabian van der Gijze

Natuurlijk kan je mij ook volgen via Facebook,Twitter,Instagram,google+en Bloglovin